Biseptol 960, 800 mg + 160 mg, 10 tabletek

Biseptol 960, 800 mg + 160 mg, 10 tabletek to lek, którego substancjami czynnymi są sulfametoksazol i trimetoprim (kotrimoksazol).

Biseptol 960 jest złożonym lekiem przeciwbakteryjnym, zawierającym kotrimoksazol – mieszaninę w odpowiednich proporcjach sulfametoksazolu (sulfonamidu o średnim czasie działania) oraz trimetoprimu.

Oba składniki leku Biseptol działają na ten sam łańcuch przemian biochemicznych, co prowadzi do nasilenia działania przeciwbakteryjnego i wolniejszego rozwoju oporności bakteryjnej. Kotrimoksazol działa na wrażliwe szczepy bakterii Escherichia coli (w tym na szczepy chorobotwórcze), indolo-dodatnie szczepy Proteus spp. (w tym na Proteus vulgaris), Morganella morganii, Klebsiella spp., Proteus mirabilis, Enterobacter spp., Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Shigella flexneri, S. sonnei, Neisseria gonorrhoeae oraz na Pneumocystis carinii.

Oba składniki leku są szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego; maksymalne stężenie obu składników we krwi występuje w 1-4 godzin po podaniu doustnym. Oba związki pojawiają się w stężeniach leczniczych w wielu tkankach i płynach ustrojowych.

Na co stosuje się Biseptol?

Lek Biseptol 960 stosowany jest w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych:
– zakażeniach dróg moczowych powodowanych przez wrażliwe szczepy bakterii E. coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Morganella morganii, Proteus mirabilis i Proteus vulgaris,
– ostrym zapaleniu ucha środkowego, powodowanym przez wrażliwe szczepy bakterii Streptococcus pneumoniae i H. influenzae,
– zaostrzeniach przewlekłego zapalenia oskrzeli, powodowanych przez wrażliwe szczepy bakterii Streptococcus pneumoniae lub H. influenzae,
– zakażeniach przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella,
– mikrobiologicznie potwierdzonym zapaleniu płuc powodowanym przez Pneumocystis carinii i zapobieganiu zakażeniom tym drobnoustrojem u pacjentów ze zmniejszoną odpornością (np. AIDS),
– biegunce podróżnych u dorosłych wywołanej przez chorobotwórcze szczepy E. coli.

Nie stosować leku Biseptol 960:
– jeśli pacjent ma uczulenie na kotrimoksazol (sulfametoksazol z trimetoprimem), którykolwiek z pozostałych składników tego leku, sulfonamidy lub trimetoprim,
– rozpoznane uszkodzenie miąższu wątroby,
– ciężka niewydolność nerek, gdy nie ma możliwości oznaczania stężenia leku we krwi,
– ciężkie choroby układu krwiotwórczego,
– niedokrwistość megaloblastyczna spowodowana przez niedobór kwasu foliowego,
– niedobór enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.
– wiek poniżej 2 miesięcy (ryzyko żółtaczki jąder podkorowych).

Poniżej opisano sytuacje, w których należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku Biseptol 960.

Opisano rzadkie przypadki groźnych dla życia powikłań związanych ze stosowaniem sulfonamidów, w tym ostrej martwicy wątroby, niedokrwistości aplastycznej, innych zaburzeń składu krwi i reakcji nadwrażliwości ze strony układu oddechowego.

Zgłaszano występowanie potencjalnie zagrażających życiu wysypek skórnych takich jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczno-rozpływna martwica naskórka w związku z leczeniem sulfametoksazolem, ujawniających się początkowo jako czerwonawe koliste plamy lub okrągłe wykwity często z pęcherzami po środku.
Dodatkowe objawy, na które należy zwrócić uwagę to owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i zapalenie spojówek (zaczerwienione i spuchnięte oczy).
Tym potencjalnie zagrażającym życiu wysypkom skórnym często towarzyszą objawy grypopodobne. Wysypka może przekształcić się w rozległe pęcherze lub spowodować łuszczenie skóry.
Największe ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych istnieje podczas pierwszych tygodni leczenia.
Jeśli podczas leczenia Biseptolem u pacjenta wystąpi zespół Stevens-Johnsona lub toksyczno-rozpływna martwica naskórka, w przyszłości lek ten nie może być ponownie stosowany u tego pacjenta.
Jeśli pojawią się wysypka lub wymienione reakcje skórne, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i poinformować o przyjmowanym leku.

Podczas leczenia kotrimoksazolem mogą wystąpić: wysypka, ból gardła, gorączka, ból stawów, kaszel, duszność, żółtaczka, zaburzenia oddawania moczu, obrzęki, ból w okolicy lędźwiowej lub w nadbrzuszu; należy wówczas przerwać stosowanie leku i niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

U pacjentów z niewydolnością nerek, z niedoborem kwasu foliowego (np. w wieku podeszłym, u osób uzależnionych od alkoholu, leczonych lekami przeciwdrgawkowymi, u osób z zespołem złego wchłaniania oraz niedożywionych), u osób z ciężkimi objawami alergicznymi lub chorych na astmę oskrzelową konieczne jest ostrożne stosowanie leku.

O występowaniu wymienionych wyżej czynników należy powiadomić lekarza.

Ciężkie objawy niepożądane po kotrimoksazolu (uszkodzenia nerek lub wątroby, ciężkie reakcje skórne, zahamowanie czynności szpiku) występują częściej u pacjentów w podeszłym wieku.

U chorych na AIDS leczonych kotrimoksazolem częściej występują działania niepożądane takie, jak wysypki, gorączka, leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych we krwi obwodowej), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz) w surowicy, hiperkaliemia (zwiększone stężenie potasu we krwi) i hiponatremia (zmniejszone stężenie sodu we krwi).

W czasie podawania leku (podobnie, jak w czasie podawania innych środków przeciwbakteryjnych) może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy. Dlatego, jeśli po zażyciu leku wystąpiła biegunka należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Może być konieczne odstawienie leku i zastosowanie odpowiedniego leczenia (doustne podawanie metronidazolu lub wankomycyny). Nie należy podawać leków działających zapierająco.

Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.

Tiazydowe leki moczopędne - U pacjentów w podeszłym wieku podawanie jednoczesne kotrimoksazolu z niektórymi lekami moczopędnymi, zwłaszcza tiazydowymi, może zwiększać częstotliwość występowania małopłytkowości ze skazą krwotoczną.

Leki przeciwzakrzepowe - Kotrimoksazol może nasilać działanie leków hamujących krzepliwość krwi w stopniu uzasadniającym zmniejszenie dawki tych leków.

Fenytoina - Kotrimoksazol hamuje wątrobowy metabolizm fenytoiny; u osób zażywających oba leki czas działania fenytoiny wydłuża się.

Metotreksat - Kotrimoksazol może nasilać działanie metotreksatu.

Pochodne sulfonylomocznika - Kotrimoksazol może zwiększać działanie leków przeciwcukrzycowych – pochodnych sulfonylomocznika i powodować nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi.

Digoksyna - Kotrimoksazol może zwiększać stężenie digoksyny we krwi u niektórych pacjentów w podeszłym wieku.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne - Kotrimoksazol może zmniejszać skuteczność trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.

Pirymetamina - Kotrimoksazol z pirymetaminą może wywołać niedokrwistość megaloblastyczną.

Cyklosporyna - U pacjentów po przeszczepieniu nerki, leczonych kotrimoksazolem i cyklosporyną, obserwuje się przemijające zaburzenia czynności przeszczepionej nerki, objawiające się zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy, co prawdopodobnie jest wywołane działaniem trimetoprimu.

Sulfonamidy mogą wywołać alergię u osób uczulonych na niektóre leki przeciwtarczycowe, moczopędne (acetazolamid i tiazydy) oraz doustne leki przeciwcukrzycowe ze względu na podobną budowę chemiczną.

Ciąża: Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza. Lek Biseptol może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Karmienie piersią: Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza. Zarówno trimetoprim, jak i sulfametoksazol przenikają do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania leku Biseptol podczas karmienia piersią.

Zakażenie dróg moczowych, zakażenie przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella oraz zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli u dorosłych:
Zwykle podaje się doustnie 960 mg kotrimoksazolu (8 tabletek Biseptol 120 lub 2 tabletki Biseptol 480 lub 1 tabletka Biseptol 960) 2 razy na dobę.
W zakażeniach dróg moczowych lek stosuje się zwykle przez 10-14 dni, w zaostrzeniu przewlekłego zapalenia oskrzeli - przez 14 dni, w zakażeniu przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella – przez 5 dni.

Zakażenia dróg moczowych, zakażenie przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella i ostre zapalenie ucha środkowego u dzieci:
Zwykle 48 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych co 12 godzin. Nie należy podawać dawki większej niż stosowana u dorosłych.
W zakażeniach dróg moczowych oraz w ostrym zapaleniu ucha środkowego lek stosuje się zwykle przez 10 dni, w zakażeniu przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella – przez 5 dni.

Zapalenie płuc powodowane przez Pneumocystis carinii u dorosłych i dzieci:
Dawka zalecana u osób z udokumentowanym zakażeniem wynosi 90-120 mg kotrimoksazolu na kg mc. na dobę w dawkach podzielonych podawanych co 6 godzin przez 14-21 dni.

Zapobieganie zakażeniom Pneumocystis carinii:
Dorośli: 960 mg kotrimoksazolu (8 tabletek Biseptol 120 lub 2 tabletki Biseptol 480 lub 1 tabletka Biseptol 960) jeden raz na dobę, przez 7 dni.
Dzieci: 900 mg kotrimoksazolu/m2 pc. na dobę w 2 równych dawkach podzielonych co 12 godzin przez kolejne 3 dni tygodnia. Maksymalna dawka dobowa wynosi 1920 mg (4 tabletki Biseptol 480 lub 2 tabletki Biseptol 960).

Biegunka podróżnych u dorosłych wywołana przez chorobotwórcze szczepy E. coli:
Zalecana dawka wynosi 960 mg (8 tabletek Biseptol 120 lub 2 tabletki Biseptol 480 lub 1 tabletka Biseptol 960) co 12 godzin.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek:
U pacjentów z klirensem kreatyniny 15-30 ml/min dawkę należy zmniejszyć o połowę; jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 15 ml/min nie zaleca się stosowania kotrimoksazolu.

Często występującymi działaniami niepożądanymi (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów, ale częściej niż u 1 na 100 pacjentów) są zmiany skórne (wysypka, pokrzywka) oraz dolegliwości ze strony układu pokarmowego (nudności, biegunka, wymioty).

Rzadko występującymi działaniami niepożądanymi (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów, ale częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów) są:
- zaburzenia krwi i układu chłonnego: zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia), zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość);
- zaburzenia układu immunologicznego: guzkowe zapalenie okołotętnicze;
- zaburzenia żołądka i jelit: bóle brzucha, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, biegunka;
- zaburzenia nerek i dróg moczowych: zwiększone wydalanie moczu;
- zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zmniejszenie stężenia glukozy w surowicy (hipoglikemia).

Bardzo rzadko występującymi możliwymi działaniami niepożądanymi (rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów) są:
- zaburzenia krwi i układu chłonnego: znaczne zmniejszenie ilości lub całkowity zanik białych krwinek (agranulocytoza), niedokrwistość (aplastyczna, hemolityczna lub megaloblastyczna), nieprawidłowa budowa hemoglobiny (methemoglobinemia), hipoprotrombinemia, eozynofilia, neutropenia;
- zaburzenia układu immunologicznego: zespół choroby posurowiczej (reakcje skórne, bóle mięśni i stawów, gorączka), reakcje anafilaktyczne (w tym ciężkie zagrażające życiu), alergiczne zapalenie mięśnia sercowego, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk mogący obejmować twarz i gardło, niekiedy powodujący groźną dla życia duszność), gorączka polekowa, plamica Henocha-Schoenleina (martwicze zapalenie małych naczyń), zespół toczniopodobny, dreszcze, objawy nadwrażliwości ze strony układu oddechowego, przekrwienie spojówki i twardówki oka,
- zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zwiększenie stężenia potasu w surowicy (hiperkaliemia), hiponatremia, brak łaknienia;
- zaburzenia psychiczne: depresja, omamy;
- zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, drgawki, zapalenie nerwów obwodowych, zaburzenia koordynacji ruchów (ataksja), szumy uszne, apatia, nerwowość;
- zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: duszność, kaszel, nacieki w płucach;
- zaburzenia żołądka i jelit: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zapalenie trzustki;
- zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności enzymów aminotransferaz, zapalenie wątroby niekiedy z żółtaczką cholestatyczną lub martwicą wątroby;
- zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: zgłaszano przypadki zespołu Stevens-Johnsona (ang. SJS) i martwicy toksyczno-rozpływnej (ang. TEN);
- zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: bóle stawów, bóle mięśni;
- zaburzenia nerek i dróg moczowych: krystaluria, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, toksyczny zespół nerczycowy ze skąpomoczem lub bezmoczem, zwiększenie stężenia azotu pozabiałkowego, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy.

Inne
Osłabienie, uczucie zmęczenia, bezsenność
U niektórych osób w czasie stosowania leku Biseptol mogą wystąpić inne działania niepożądane.

Substancjami czynnymi leku Biseptol są sulfametoksazol i trimetoprim. Jedna tabletka Biseptrol 960 zawiera 800 mg sulfametoksazolu i 160 mg trimetoprimu.
Pozostałe składniki to: skrobia ziemniaczana, talk, magnezu stearynian, karboksymetyloskrobia sodowa, alkohol poliwinylowy.