Conaret, 1,25 mg, 60 tabletek

Conaret, 1,25 mg, 60 tabletek to lek, którego substancją czynną jest bisoprolol.

Bisoprolol należy do grupy leków nazywanych beta-adrenolitykami. Leki te wpływają na reakcję organizmu na niektóre impulsy nerwowe, szczególnie w sercu. W rezultacie bisoprolol zwalnia czynność serca i w ten sposób zwiększa wydajność serca w pompowaniu krwi wewnątrz organizmu. Równocześnie zmniejsza ilość krwi potrzebną sercu, a także jego zużycie tlenu.

Conaret, 1,25 mg, 60 tabletek jest stosowany w leczeniu stabilnej, przewlekłej niewydolności serca. Niewydolność serca pojawia się, jeśli mięsień serca jest słaby i nie jest w stanie przepompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu. Jest stosowany w skojarzeniu z innymi lekami przeznaczonymi do leczenia tej choroby (takimi jak inhibitory konwertazy angiotensyny, leki moczopędne i glikozydy nasercowe).

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Istnieje ryzyko, że stosowanie leku Conaret w czasie ciąży może zaszkodzić dziecku.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajście w ciążę, powinna powiedzieć o tym lekarzowi. Lekarz zadecyduje, czy można przyjmować Conaret w czasie ciąży.

Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy bisoprolol przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania leku Conaret w okresie karmienia piersią.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

W czasie stosowania leku Conaret konieczne są regularne kontrole lekarskie. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia, w czasie zwiększania dawki i w przypadku zakończenia leczenia.
Tabletkę należy przyjmować rano z posiłkiem lub niezależnie od posiłku, popijając wodą. Tabletki nie należy kruszyć ani żuć. Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Zazwyczaj leczenie lekiem Conaret jest długotrwałe.

Przewlekła niewydolność serca
Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku
Leczenie bisoprololem rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się.
Lekarz zadecyduje, jak zwiększać dawkowanie. Zazwyczaj odbywa się to w następujący sposób:
− 1,25 mg bisoprololu raz na dobę przez tydzień
− 2,5 mg bisoprololu raz na dobę przez tydzień
− 3,75 mg bisoprololu raz na dobę przez tydzień
− 5 mg bisoprololu raz na dobę przez cztery tygodnie
− 7,5 mg bisoprololu raz na dobę przez cztery tygodnie
− 10 mg bisoprololu raz na dobę w leczeniu podtrzymującym (stosowanym na stałe).
Maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg bisoprololu na dobę.

W zależności od tego, jak lek jest tolerowany, lekarz może zadecydować o wydłużeniu czasu między zwiększeniami dawki. Jeśli choroba się nasili lub jeśli lek nie będzie tolerowany, konieczne może być ponowne zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. U niektórych pacjentów wystarczająca może się okazać dawka podtrzymująca mniejsza niż 10 mg bisoprololu. Lekarz ustali odpowiednie postępowanie.
W razie konieczności przerwania leczenia lekarz zwykle zaleci stopniowe zmniejszanie dawki leku, w przeciwnym razie choroba może ulec zaostrzeniu.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze)
Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku
O ile lekarz nie zaleci inaczej, zalecana dawka wynosi 5 mg bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę, z zastosowaniem innych leków o odpowiedniej mocy.

W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 10 mg bisoprololu na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach.

Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa)

Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku
O ile lekarz nie zaleci inaczej, zalecana dawka wynosi 5 mg bisoprololu raz na dobę.
W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 10 mg bisoprololu na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach.
Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze) i choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa)
Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zwykle nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 10 mg bisoprololu fumaranu na dobę.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Aby zapobiec ciężkim reakcjom, należy skontaktować się z lekarzem, jeśli objawy niepożądane są ciężkie, wystąpiły nagle lub szybko się nasilają.

Najcięższe działania niepożądane są związane z czynnością serca:
- wolna częstość rytmu serca (może wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób – u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca; może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób – u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową);
- zaostrzenie niewydolności serca (może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób);
- wolna lub nieregularna czynność serca (może wystąpić u nie więcej niż u 1 na 100 osób).
W przypadku wystąpienia zawrotów głowy, osłabienia lub trudności w oddychaniu należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Pozostałe działania niepożądane przedstawiono poniżej, według częstości ich występowania.

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób):
- uczucie zmęczenia*, osłabienie (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca), zawroty głowy*, bóle  głowy*;
- uczucie zimna lub drętwienia rąk lub stóp;
- niskie ciśnienie krwi;
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka lub zaparcie.
*objawy te występują głównie na początku leczenia. Są zwykle łagodne i ustępują w ciągu 1 do 2 tygodni po rozpoczęciu leczenia.

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób):
- uczucie osłabienia (u pacjentów z nadciśnieniem lub dławicą piersiową);
- zaburzenia snu;
- depresja;
- zawroty głowy podczas wstawania;
- problemy z oddychaniem u pacjentów z astmą lub przewlekłą chorobą płuc;
- osłabienie lub kurcze mięśni.

Rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 1000 osób):
- zaburzenia słuchu;
- alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa;
- zmniejszone wydzielanie łez (istotne, jeśli pacjent stosuje soczewki kontaktowe);
- zapalenie wątroby, które może powodować zażółcenie skóry lub białkówek oczu;
- zmiany w wynikach niektórych badań krwi, dotyczących czynności wątroby lub stężenia tłuszczów we krwi;
- reakcje alergiczne, takie jak świąd, zaczerwienienie twarzy, wysypka. Należy natychmiast skontaktować się z  lekarzem, w przypadku wystąpienia cięższych reakcji alergicznych, do których mogą należeć obrzęk twarzy, szyi, języka, jamy ustnej lub gardła, lub trudności w oddychaniu.
- zmniejszenie sprawności seksualnej (zaburzenia potencji);
- koszmarny senne, omamy;
- omdlenie.

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 osób):
- podrażnienie lub zaczerwienienie oczu (zapalenie spojówek);
- wypadanie włosów;
- wystąpienie lub nasilenie łuszczących się zmian na skórze (łuszczyca), zmiany łuszczycopodobne.

Substancją czynną leku jest bisoprololu fumaran.
Conaret, 1,25 mg, tabletki: każda tabletka zawiera 1,25 mg bisoprololu fumaranu.

Pozostałe składniki leku to: celuloza mikrokrystaliczna (typ 102), skrobia żelowana, kukurydziana, krospowidon (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Conaret, 3,75 mg, tabletki, Conaret, 5 mg, tabletki, Conaret, 7,5 mg, tabletki, Conaret, 10 mg, tabletki zawierają żelaza tlenek żółty (E172);
Conaret, 3,75 mg tabletki, Conaret, 10 mg, tabletki zawierają żelaza tlenek brązowy (E172).

Tabletki 1,25, 2,5 mg, 3,75 mg, 5 mg, 7,5 mg, 10 mg
Zentiva k.s.
U Kabelovny 130
Dolní Měcholupy
102 37 Praga 10
Republika Czeska

Tabletki 2,5 mg, 5 mg, 10 mg
S.C. Zentiva S.A.
B-dul Theodor Pallady nr 50, Sector 3
032266 Bukareszt
Rumunia