Digoxin Teva 250 mcg 30 tabletek

Lek Digoxin Teva zawiera substancję czynną zwaną digoksyną. Digoksyna należy do grupy leków zwanych glikozydami nasercowymi

Lek Digoxin Teva zmniejszając częstość akcji serca, jednocześnie zwiększa siłę skurczów mięśnia sercowego. Wpływa również na mięśnie gładkie i szkieletowe, na kanaliki nerkowe i ośrodki nerwu błędnego.

Wskazania do stosowania:
−Migotanie przedsionków z szybką czynnością komór.
−Zaawansowana niewydolność serca.

Kiedy nie stosować leku Digoxin Teva
−jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
−jeśli u pacjenta występuje arytmia spowodowana zatruciem glikozydami nasercowymi
−jeśli u pacjenta występuje częstoskurcz komorowy i migotanie komór
−jeśli u pacjenta występuje kardiomiopatia przerostowa
−jeśli u pacjenta występuje idiopatyczne przerostowe zwężenie podzastawkowe aorty
−jeśli u pacjenta występuje wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego (blok−przedsionkowo–komorowy II i III stopnia)
−jeśli u pacjenta występuje wczesna faza zawału serca
−jeśli u pacjenta występuje ostra faza zapalenia mięśnia sercowego
−jeśli u pacjenta występuje zespół chorej zatoki
−jeśli u pacjenta występuje zespół przedwczesnego pobudzenia komór (Zespół Wolffa–Parkinsona–White`a)

Przed rozpoczęciem stosowania Digoxin Teva należy omówić to z lekarzem, jeżeli:
−pacjent niedawno przebył zawał serca,
−lekarz stwierdził u pacjenta małe stężenie potasu i (lub) magnezu we krwi,
−lekarz stwierdził u pacjenta duże stężenie wapnia we krwi,
−u pacjenta stwierdzono zaburzenia związane z sercem, wynikające z niedoboru witaminy B1(choroba beri–beri),
−u pacjenta stwierdzono zaburzenie pracy nerek, płuc, tarczycy oraz zaburzenia trawienia.

W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych z powyższymi przypadkami, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Lekarz zadecyduje o ewentualnej zmianie dawki leku lubo jego odstawieniu i zastąpieniu innym.

W czasie stosowania leku, lekarz powinien zalecić wykonywanie regularnych badań czynnościowych wątroby i nerek oraz monitorować EKG.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
−Leki moczopędne – hydrochlorotiazyd, spironolakton, amiloryd i furosemid, stosowane jednocześnie z digoksyną, mogą powodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego,zmniejszenie pojemności minutowej serca, zwiększenie całkowitego obwodowego oporu naczyniowego, przyspieszenia rytmu serca. Spironolakton może powodować znaczne zwiększenie stężenia digoksyny.
−Inhibitory konwertazy angiotensyny (np. kaptopryl) zwiększają frakcję wyrzutową lewej komoryi zmniejszają liczbę dodatkowych skurczów komorowych. Kaptopryl zwiększa stężenie digoksyny w surowicy krwi.
−Leki rozszerzające tętniczki (losartan, prazosyna, dihydralazyna) zmniejszają stężenie digoksyny.
−Stężenie digoksyny może być zwiększone podczas jednoczesnego stosowania antybiotyków makrolidowych (np. klarytromycyny), tetracykliny i propafenonu.
−Wapń, szczególnie jeśli jest podawany szybko dożylnie, może spowodować ciężkie zaburzenia rytmu u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy. Zwiększone stężenie wapnia we krwi,niezależnie od przyczyny, predysponuje do wystąpienia zatrucia digoksyną. Zmniejszone stężenie wapnia we krwi osłabia działanie glikozydów naparstnicy.
−W niedoczynności tarczycy zapotrzebowanie na glikozydy naparstnicy jest zmniejszone.
−Leki przeciwarytmiczne: chinidyna i chinina powodują zmniejszenie klirensu kreatyniny oraz objętości dystrybucji digoksyny; prokainamid usuwa komorowe zaburzenia rytmu wywołane przez glikozydy nasercowe; chinidyna, antagoniści kanału wapniowego (werapamil, diltiazem),kaptopryl, gentamycyna, karwedylol, amiodaron i spironolakton zwiększają stężenie digoksyny,a amiodaron, diltiazem i werapamil dodatkowo hamują przewodzenie przedsionkowo–komorowe.
−Sympatykomimetyki stosowane wraz z digoksyną mogą powodować zwiększenie ryzyka arytmii.
−Jednoczesne stosowanie glikozydów naparstnicy z lekami blokującymi kanały wapniowe (np.werapamilem, diltiazemem, nifedypiną) może prowadzić do zwiększenia stężenia digoksyny.
−Leki moczopędne lub leki zmniejszające stężenie potasu we krwi nasilają toksyczne działanie digoksyny.
−Erytromycyna, tetracykliny, indometacyna, propafenon mogą nasilać wchłanianie digoksyny.
−Sole potasowe stosowane razem z digoksyną mogą prowadzić do zwiększonego stężenia potasu we krwi.
−Kolestyramina, kolestypol oraz leki zobojętniające sok żołądkowy hamują wchłanianie digoksynyi skracają jej okres półtrwania w surowicy o około 50%.
−Stężenie digoksyny w osoczu może być zmniejszone w czasie równoczesnego przyjmowania niektórych cytostatyków, fenytoiny, metoklopramidu, penicylaminy oraz leków ziołowych zawierających ziele dziurawca (Hypericum perforatum).
−Klarytromycyna nasila toksyczność digoksyny.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.Lek DigoxinTeva może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Digoksyna przenika do mleka matki w małych stężeniach. Podczas stosowania leku u kobiet karmiących piersią konieczne jest zachowanie ostrożności.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmacuety. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek Digoxin Teva należy zażywać ściśle według wskazań lekarza. Najczęściej stosowany jest raz na dobę. Należy dążyć do przyjmowania leku w regularnych odstępach czasu (np. codziennie o tej samej godzinie). Dawkowanie digoksyny lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta, zależnie od wskazania,wieku, masy ciała, wydolności nerek i stężenia elektrolitów w surowicy krwi. W czasie leczenia lekarz będzie modyfikować dawkowanie, w zależności od reakcji pacjenta na lek. W przypadku rozbieżności między spodziewanym, a uzyskanym działaniem wskazane jest modyfikowanie dawkowania przez lekarza, w zależności od objawów klinicznych i od wartości stężeń leku we krwi. Monitorowanie stężenia leku może być pomocne w prowadzeniu terapii i diagnostyce przedawkowania. Stężenia digoksyny w surowicy poniżej 0,8 ng/ml bardzo rzadko powodują wystąpienie objawów toksyczności. U około 2/3 pacjentów z objawami zatrucia digoksyną stwierdza się stężenia powyżej 2 ng/ml. Stężenia większe niż 3 ng/ml prawie zawsze powodują wystąpienie objawów zatrucia.

Dorośli
Leczenie digoksyną rozpoczyna się od dawki nasycającej. W nasycaniu szybkim dawka początkowa wynosi od 500 μg do 750 μg. Następnie podaje się od 125 μg do 375 μg co 6–8 godzin, do sumarycznej dawki nasycającej od750μg do 1500 μg podanej w czasie pierwszej doby. Dawka nasycająca zależy od masy ciała i wynosi od 10 μg do 15 μg/kg mc./dobę podawane w 2–3 dawkach, co 6–8 godzin.

W nasycaniu powolnym podaje się od 250 μg do 750 μg na dobę, co u pacjentów z prawidłową czynnością nerek doprowadza w czasie 6–7 dni do stężenia stacjonarnego.

Zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 250 μg raz lub dwa razy na dobę. U chorych przed60 rokiem życia, z prawidłową czynnością nerek, dawka podtrzymująca, zapewniająca terapeutyczne stężenie leku w surowicy wynosi zwykle 375 μg; od 60 do 80 roku życia – 250 μg digoksyny na dobę

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Zazwyczaj działania niepożądane występują jeżeli dawka leku którą przyjmuje pacjent jest za duża.Lekarz w takim wypadku powinien dostosować wielkość dawki leku.

Należy natychmiast poinformować lekarza jeżeli:
•Wystąpi uczucie kołatania serca, ból w klatce piersiowej, spłycenie oddechu lub nasilone pocenie.
Mogą to być objawy, ciężkiego zaburzenia pracy serca, wywołanego przez arytmię.Innymi działaniami niepożądanymi o których należy powiadomić lekarza są:

Często (częściej niż u 1 na 100 pacjentów, ale rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
−Wolny lub nieregularny rytm serca
−Niestrawność, nudności
−Wysypka skórna z pokrzywką
−Senność, zawroty głowy
−Zaburzenia widzenia (widzenie nieostre lub w żółtym kolorze)

Niezbyt często (częściej niż u 1 na 1000 pacjentów, ale rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)
−Depresja

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10000 pacjentów)
−Trombocytopenia (zmniejszona liczba płytek krwi)
−Jadłowstręt
−Bóle brzucha spowodowane niedokrwieniem lub uszkodzeniem jelit
−Bóle głowy
−Zaburzenia psychiczne (psychoza, apatia, dezorientacja)
−Uczucie zmęczenia, osłabienie, ogólne złe samopoczucie
−Powiększenie gruczołów sutkowych u mężczyzn (ginekomastia)
−Zaburzenia rytmu serca

Lek Digoxin Teva może bardzo rzadko powodować ciężki nieregularny rytm serca. Lekarz powinien zalecić wykonywanie regularnych badań, w celu upewnienia się że lek Digoxin Teva działa prawidłowo

Substancją czynną leku jest digoksyna.5 
Pozostałe składniki to:laktozę jednowodną, celulozę sproszkowaną, krzemionkę koloidalną bezwodną, talk, magnezu stearynian.

Lek Digoxin Teva nie zaburza sprawności psychofizycznej, chyba że wystąpią takie objawy niepożądane, jak zawroty głowy lub zaburzenia widzenia.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.
ul. Emilii Plater 53
00-113 Warszawa