Furosemidum Polpharma, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, 50 ampułek po 2 ml

Furosemidum Polpharma, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, 50 ampułek po 2 ml jest silnie działającym lekiem moczopędnym.

Działanie przeciwnadciśnieniowe furosemidu jest spowodowane zmniejszeniem objętości krwi krążącej. Furosemid zmniejsza także napięcie ścian naczyń krwionośnych.
Po dożylnym podaniu furosemidu, działanie moczopędne występuje w ciągu 5 minut po podaniu i trwa około 2 godzin, maksimum działania występuje po 20-60 minutach.

Lek Furosemidum Polpharma wskazany jest w leczeniu:
• obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, z marskością wątroby i chorobami nerek, w tym obrzęku płuc, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu;
• ostrego hemodynamicznego obrzęku płuc - także związanego z przełomem nadciśnieniowym lub ostrą niewydolnością nerek;
W przełomie nadciśnieniowym furosemid należy stosować w skojarzeniu z innymi szybko działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
• zwiększonego stężenia jonów wapnia we krwi (hiperkalcemii);
Furosemid stosowany jest łącznie z izotonicznym roztworem sodu chlorku w celu zwiększenia ilości moczu (diurezy) i zwiększenia wydalania jonów wapnia w moczu.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Furosemid może być stosowany w okresie ciąży, wyłącznie w krótkotrwałej terapii, jeśli korzyści wynikające z leczenia matki przewyższają ryzyko uszkodzenia płodu.
Stosowanie furosemidu podczas ciąży wymaga monitorowania płodu.

Karmienie piersią
Stosowanie furosemidu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Furosemid przenika do mleka matki i może zatrzymać laktację.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Dawkę lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta.
Szczegółowe dawkowanie oraz sposób stosowania i przygotowywania leku do podawania zamieszczono na końcu ulotki.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Furosemid jest na ogół dobrze tolerowany. Działania niepożądane mają zwykle umiarkowane nasilenie, najczęściej przemijają bez leczenia i tylko sporadycznie są przyczyną odstawienia leku.
Furosemid może powodować wystąpienie następujących działań niepożądanych:
• niedokrwistość hemolityczna, trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi), niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna, leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek), agranulocytoza (zmniejszenie liczby neutrofili), eozynofilia (zmniejszenie liczby eozynofili);
• zahamowanie czynności szpiku kostnego, należy wówczas zaprzestać podawania leku;
• wysypka, nadwrażliwość na światło, zapalenie naczyń, gorączka, śródmiąższowe zapalenie nerek, wstrząs;
W przypadku wystąpienia wyżej wymienionych reakcji podawanie furosemidu powinno zostać przerwane.
• ciężkie reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne;
• brak łaknienia, odwodnienie znacznego stopnia, hiperglikemia;
• uczucie niepokoju;
• bóle głowy, zawroty głowy, parestezje (czucie opaczne);
• zaburzenia słuchu i szumy uszne, chociaż zwykle przemijające, mogą pojawić się rzadko, zwykle u pacjentów z niewydolnością nerek, hipoproteinemią (na przykład w zespole nerczycowym) i (lub) kiedy furosemid został podany dożylnie zbyt szybko;
• niedociśnienie ortostatyczne nasilone przez alkohol, barbiturany lub narkotyczne leki przeciwbólowe;
• kurczowe bóle brzucha, biegunka, zaparcia, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, sporadycznie w czasie długotrwałego stosowania - ostre zapalenie trzustki;
• żółtaczka, cholestaza wewnątrzwątrobowa (zastój żółci);
• U pacjentów z uszkodzeniem komórek wątrobowych może wystąpić encefalopatia wątrobowa.
• złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid pęcherzowy, pokrzywka, wysypka, świąd, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka;
• częstomocz;
• U wcześniaków obserwowano wapnicę nerek/kamicę nerkową.
• Zwiększenie produkcji moczu może powodować lub nasilać dolegliwości u pacjentów z utrudnionym odpływem moczu. Tak więc u pacjentów cierpiących na zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego, przerost gruczołu krokowego lub zwężenie cewki moczowej może wystąpić ostre zatrzymanie moczu z możliwością pojawienia się wtórnych powikłań.
• uczucie osłabienia, gorączka;
• po podaniu domięśniowym - ból w miejscu podania.

Działania niepożądane występujące niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 pacjentów):
• głuchota, czasami nieodwracalna.
Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• ostra uogólniona krostkowica (ostra gorączkowa wysypka polekowa - AGEP, ang. acute generalised exanthematous pustulosis);

Podobnie jak inne leki moczopędne, furosemid podczas długotrwałego stosowania, może zaburzać bilans elektrolitów i wody. Furosemid powoduje zwiększone wydalanie sodu i chlorków, a tym samym wody. Ponadto podczas terapii furosemidem wzrasta wydalanie pozostałych elektrolitów (w szczególności potasu, wapnia i magnezu). Objawy zaburzenia poziomu elektrolitów i zasadowica metaboliczna mogą rozwinąć się w postaci stopniowo narastającego deficytu elektrolitów lub (na przykład, gdy podawane są wyższe dawki furosemidu pacjentom z prawidłową funkcją nerek) ostrej i ciężkiej utraty elektrolitów. Objawami towarzyszącymi niedoborowi elektrolitów są zwiększone pragnienie, ból głowy, niedociśnienie, splątanie, skurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Podczas leczenia furosemidem może nasilić się istniejąca wcześniej alkaloza metaboliczna (na przykład w niewyrównanej marskości wątroby).

Działanie moczopędne furosemidu może prowadzić lub przyczynić się do hipowolemii i odwodnienia, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Znaczna utrata płynów może doprowadzić do zagęszczenia krwi z możliwością wystąpienia zakrzepicy.

Furosemid podawany wcześniakom w pierwszych tygodniach życia może zwiększać utrzymywanie się przetrwałego przewodu tętniczego.
• zawroty głowy, omdlenia i utrata świadomości (na skutek niedociśnienia objawowego).

Badania diagnostyczne
Glikozuria, wzrost stężenia aminotransferaz wątrobowych, może zmniejszyć się stężenie wapnia w surowicy, w bardzo rzadkich przypadkach obserwowano tężyczkę.

Podczas terapii furosemidem może wzrosnąć stężenie cholesterolu i trójglicerydów w surowicy. Po długotrwałej terapii furosemidem ich poziom wróci do normy w ciągu sześciu miesięcy.
Podanie furosemidu może obniżyć tolerancję glukozy. U pacjentów z cukrzycą może to prowadzić do zaburzeń metabolicznych, a także mogą ujawnić się objawy cukrzycy utajonej.

Tak jak w przypadku innych diuretyków, podawanie furosemidu może prowadzić do przemijającego wzrostu stężenia kreatyniny oraz mocznika we krwi. Może wzrosnąć stężenie kwasu moczowego w surowicy i wystąpić atak dny moczanowej.

W przypadku zaobserwowania następujących objawów: gorączka, wysypka na skórze, osłabienie, zawroty głowy, senność, niewyraźne widzenie, należy odstawić lek Furosemidum Polpharma i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Substancją czynną leku jest furosemid.
Każda ampułka (2 ml roztworu) zawiera 20 mg furosemidu.

Pozostałe składniki to: sodu wodorotlenek, disodu wersenian, sodu chlorek, woda do wstrzykiwań.

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański