Hydroxyzinum Aflofarm 2 mg/ml syrop, 200 ml

Hydroxyzinum Aflofarm, 2 mg/ml, syrop, 200 ml zawiera substancję czynną hydroksyzyny chlorowodorek.

Hydroxyzinum Aflofarm jest lekiem o działaniu przeciwlękowym, uspokajającym i przeciwświądowym. Ma również właściwości przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne), przeciwwymiotne, spazmolityczne (zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego) oraz przeciwbólowe.

Wskazania do stosowania:
- objawowe leczenie lęku u dorosłych;
- objawowe leczenie świądu;
- premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi (farmakologiczne przygotowanie pacjenta do operacji).

Kiedy nie przyjmować leku Hydroxyzinum Aflofarm
- jeśli pacjent ma uczulenie na hydroksyzynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
- jeśli pacjent ma uczulenie na cetyryzynę, inną pochodną piperazyny, aminofilinę lub etylenodiaminę;
- jeśli pacjent ma porfirię (chorobę polegającą na nieprawidłowym wytwarzaniu hemu – składnika hemoglobiny);
- jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią;
- jeśli EKG (elektrokardiogram) pacjenta wykazuje zaburzenia rytmu serca nazywane „wydłużeniem odcinka QT”;
- jeśli u pacjenta występuje lub występowała choroba układu krążenia lub jeśli częstość akcji serca jest bardzo mała;
- jeśli pacjent ma małe stężenie elektrolitów (np. małe stężenie potasu lub magnezu);
- jeśli pacjent przyjmuje niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub leki, które mogą wpływać na rytm serca;
- jeśli ktoś z rodziny pacjenta zmarł nagle z powodu choroby serca.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydroxyzinum Aflofarm należy omówić to z lekarzem:
- jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek;
- jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby;
- jeśli pacjent ma obniżony próg drgawkowy (skłonność do drgawek);
- jeśli pacjent ma skłonności do zaburzeń pracy serca (arytmii) lub przyjmuje leki antyarytmiczne (stosowane w celu unormowania nieprawidłowej pracy serca);
- jeśli pacjent ma jaskrę z zamkniętym kątem przesączania (pewien rodzaj jaskry – choroby oka);
- jeśli pacjent ma zaburzenia odpływu moczu z pęcherza moczowego;
- jeśli pacjent ma porażenną niedrożność jelit (brak czynności jelit);
- jeśli pacjent ma miastenię (chorobę objawiającą się nadmiernym osłabieniem mięśni).

U osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) może wystąpić pogorszenie czynności poznawczych (np. zaburzenia: pamięci, myślenia, uwagi).

Lek może wpływać na wyniki testów alergicznych lub testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, dlatego nie należy przyjmować leku co najmniej 5 dni przed wykonaniem tych testów.

Stosowanie leku Hydroxyzinum Aflofarm może być związane ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń rytmu serca, które mogą zagrażać życiu. Dlatego należy powiedzieć lekarzowi o wszelkich zaburzeniach związanych z sercem oraz o przyjmowaniu jakichkolwiek innych leków, również tych, które wydawane są bez recepty.

Jeśli podczas stosowania leku Hydroxyzinum Aflofarm wystąpią objawy ze strony serca, takie jak szybkie bicie serca (palpitacje), trudności z oddychaniem, utrata przytomności, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy także przerwać leczenie hydroksyzyną.

Z czym nie łączyć Hydroxyzinum Aflofarm?

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Dotyczy to również tych leków, które wydawane są bez recepty. Lek Hydroxyzinum Aflofarm może wpływać na działanie innych leków. Inne leki mogą wpływać na działanie leku Hydroxyzinum Aflofarm.

Nie należy przyjmować leku Hydroxyzinum Aflofarm jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu:
- zakażeń bakteryjnych (np. antybiotyki, takie jak erytromycyna, moksyfloksacyna, lewofloksacyna);
- zakażeń grzybiczych (np. pentamidyna);
- chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi (np. amiodaron, chinidyna, dyzopiramid, sotalol);
- psychoz (np. haloperydol);
- depresji (np. cytalopram, escytalopram);
- chorób układu pokarmowego (np. prukalopryd);
- alergii;
- malarii (np. meflochina);
- raka (np. toremifen, wandetanib);
- uzależnień od leków lub silnego bólu (metadon);

Jeżeli pacjent stosuje którykolwiek z niżej wymienionych leków, może być konieczna zmiana dawki lub przerwania leczenia. W szczególności należy zapytać lekarza, jeśli pacjent przyjmuje:
- leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny (leki stosowane w celu zmniejszenia krzepliwości krwi);
- barbiturany (leki stosowane w leczeniu bezsenności i padaczki);
- leki uspokajające;
- leki nasenne;
- meperydynę (lek stosowany w leczeniu przewlekłego bólu);
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inhibitory monoaminooksydazy (leki stosowane w leczeniu depresji);
- fenytoinę (lek stosowany w leczeniu padaczki);
- betahistynę (lek stosowany w leczeniu zawrotów głowy, zwłaszcza pochodzenia błędnikowego).

Jeśli pacjent nie jest pewien, czy przyjmuje którykolwiek z wyżej wymienionych leków, powinien zapytać lekarza lub farmaceutę.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Leku nie należy stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.
Hydroksyzyny nie należy podawać w czasie porodu.

Jak stosować Hydroxyzinum Aflofarm?

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek Hydroxyzinum Aflofarm należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.

Lek podaje się doustnie.
Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.

Do dawkowania leku należy używać miarki dołączonej do opakowania. Umożliwia to dokładne odmierzanie dawki.
Zalecane dawkowanie
Dorośli
• W objawowym leczeniu lęku:
50 mg na dobę podzielone na 2 lub 3 dawki jednorazowe.
• W objawowym leczeniu świądu:
leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg przed snem. W miarę potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę, podając do 25 mg 3 lub 4 razy na dobę.
• W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi:
50 do 100 mg w dawce jednorazowej.
U dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 40 kg, maksymalna dawka dobowa we wszystkich wskazaniach wynosi 100 mg.
Dzieci
• W objawowym leczeniu świądu:
w wieku od 3 do 6 lat:
5 do 15 mg na dobę, maksymalnie 50 mg na dobę w dawkach podzielonych.
w wieku powyżej 6 lat:
15 do 25 mg na dobę, maksymalnie 50 do 100 mg na dobę w dawkach podzielonych.
• W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi:
0,6 mg na kg masy ciała w dawce jednorazowej.
U dzieci o masie ciała do 40 kg, maksymalna dawka dobowa wynosi 2 mg/kg mc./dobę.
U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) zaleca się rozpocząć leczenie od połowy zalecanej dawki.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek leczenie należy rozpocząć od podania połowy zalecanej dawki i kontynuować podając dawki leku mniejsze niż zwykle.
U osób w podeszłym wieku, maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi:
- wstrząs anafilaktyczny – pierwszymi objawami mogą być: wysypka na skórze, obrzęki twarzy, ust lub gardła, trudności w oddychaniu, świszczący oddech, duszność, niewyczuwalne tętno, znacznie obniżone ciśnienie krwi, poty, utrata przytomności;
- zaburzenia rytmu serca, takie jak szybkie bicie serca (palpitacje), trudności z oddychaniem, utrata
przytomności.
Mogą wystąpić następujące objawy niepożądane
Bardzo często (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- senność.
Często (u więcej niż 1 na 100, ale mniej niż u 1 na 10 pacjentów):
- suchość w jamie ustnej;
- ból głowy;
- uspokojenie, uczucie zmęczenia i znużenia.
Niezbyt często (u więcej niż 1 na 1000, ale mniej niż u 1 na 100 pacjentów):
- nudności;
- zawroty głowy;
- bezsenność;
- drżenie, pobudzenie;
- stan splątania (zaburzenia świadomości, zaburzenia orientacji czasu, miejsca, sytuacji lub własnej osoby);
- złe samopoczucie;
- gorączka.
Rzadko (u więcej niż 1 na 10 000, ale mniej niż u 1 na 1000 pacjentów):
- tachykardia (szybkie bicie serca);
- zaburzenia akomodacji oka (zaburzenie widzenia);
- nieostre widzenie;
- zaparcia, wymioty;
- nadwrażliwość;
- drgawki;
- dyskineza (nieskoordynowane i niezależne od woli ruchy kończyn lub całego ciała);
- dezorientacja (zaburzenia orientacji czasu, miejsca, sytuacji lub własnej osoby);
- omamy (spostrzeganie nieistniejących przedmiotów, osób);
- zatrzymanie moczu (niemożność oddawania moczu powodująca silne parcie na pęcherz moczowy);
- zapalenie skóry, świąd;
- wysypka rumieniowa (czerwone plamy na skórze);
- wysypka grudkowo-plamkowa;
- pokrzywka (jasnoróżowe, swędzące bąble na skórze);
- hipotensja (znaczne zmniejszenie ciśnienia krwi).
Bardzo rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):
- wstrząs anafilaktyczny;
- skurcz oskrzeli (świszczący oddech, duszność);
- obrzęk naczynioworuchowy (nagły obrzęk twarzy, kończyn lub stawów bez świądu i bólu);
- zwiększona potliwość.
Częstość nieznana
- niezborność ruchów (trudność w utrzymaniu równowagi, chwiejny chód);
- zaburzenia wytwarzania krwinek w szpiku kostnym z małopłytkowością (znacznie zmniejszona liczba płytek krwi);
- zaburzenia krzepnięcia (większa skłonność do krwawienia i siniaków);
- pogorszenie czynności poznawczych u osób w podeszłym wieku (patrz w punkcie: Ostrzeżenia i środki ostrożności);
- uczucie pustki w głowie;
- rozdrażnienie;
- zwiększenie masy ciała.

- Substancją czynną leku jest hydroksyzyny chlorowodorek.
1 mL syropu zawiera 2 mg hydroksyzyny chlorowodorku.
Pozostałe składniki to: sodu benzoesan (E211), sacharoza, kwas cytrynowy (E330), cytrynian sodu (E331), aromat waniliowy AR 0345 (zawiera glikol propylenowy (E1520)), aromat pomarańczowy AR1430 (zawiera m.in. cytral, geraniol, farnezol, linalol, cytronellol, limonen), woda oczyszczona.

Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.
ul. Partyzancka 133/151
95-200 Pabianice