Ipres long, 1,5 mg, 30 tabletek o przedłużonym uwalnianiu

Ipres long, 1,5 mg, 30 tabletek o przedłużonym uwalnianiu to lek zawierający substancję czynną indapamid.

Ipres long 1,5 jest lekiem moczopędnym, stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego. Lek Ipres long stosowany długotrwale, nie zmienia stężeń lipidów i węglowodanów we krwi.

Nie należy stosować leku Ipres long:

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

• Nadwrażliwość na sulfonamidy.

• Ciężka niewydolność nerek.

• Encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby.

• Hipokaliemia.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ipres long 1,5 należy omówić to z lekarzem.

• U pacjentów z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej

Stężenie sodu

Przed rozpoczęciem leczenia i regularnie podczas jego trwania lekarz powinien zlecić badanie stężenia sodu we krwi, ponieważ każdy lek moczopędny może powodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi). Początkowo może ona być bezobjawowa, stąd konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia sodu, przy czym, u osób w podeszłym wieku i pacjentów z marskością wątroby, kontrola powinna być częstsza.

Stężenie potasu

Przyjmowanie leków moczopędnych z grupy tiazydów oraz leków moczopędnych o podobnym działaniu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem hipokaliemii (zmniejszenie stężenia potasu we krwi). Stężenie potasu we krwi należy oznaczać co 4-6 tygodni, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, u osób niedożywionych i (lub) przyjmujących inne leki, u pacjentów z marskością wątroby, z obrzękami i wodobrzuszem oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i niewydolnością serca. W powyższych zaburzeniach hipokaliemia zwiększa możliwość toksycznego działania glikozydów naparstnicy na serce oraz zwiększa ryzyko wystąpienia niemiarowości serca. Do grupy pacjentów podwyższonego ryzyka należą osoby z wydłużonym odstępem QT w elektrokardiogramie. Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia (nadmierne zwolnienie akcji serca), może usposabiać do rozwoju ciężkich zaburzeń rytmu serca, szczególnie groźnego częstoskurczu typu torsade de pointes. Kontrolę stężenia potasu we krwi należy przeprowadzić już w pierwszym tygodniu leczenia. Po rozpoznaniu hipokaliemii, lekarz wdroży odpowiednie postępowanie.

Stężenie wapnia

Tiazydowe leki moczopędne oraz leki o podobnym działaniu mogą zmniejszać ilość wydalanego wapnia, przyczyniając się do niewielkiego i przemijającego zwiększenia jego stężenia we krwi. Znaczną hiperkalcemię (zwiększenie stężenia wapnia we krwi) może również powodować nierozpoznana nadczynność przytarczyc (gruczołów przytarczycowych). W przypadku konieczności badania czynności gruczołów przytarczycowych, lekarz zaleci tymczasowe przerwanie leczenia indapamidem.

• U pacjentów z cukrzycą

Podczas leczenia lekiem Ipres long 1,5 należy kontrolować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza u osób chorych na cukrzycę, szczególnie w przypadku stwierdzenia hipokaliemii (zmniejszonego stężenia potasu we krwi).

• U pacjentów z dną moczanową

U pacjentów z hiperurykemią (podwyższonym stężeniem kwasu moczowego we krwi) leczonych tiazydowymi lekami moczopędnymi, występuje zwiększone ryzyko napadów dny moczanowej.

•  U pacjentów z osłabieniem wzroku lub bólem oka

Wystąpienie osłabienia wzroku lub bólu oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka — mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Ipres long 1,5. Nieleczone mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. U pacjentów z uczuleniem na penicylinę lub sulfonamid ryzyko wystąpienia takich zaburzeń jest większe.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Leku Ipres long 1,5 nie należy podawać jednocześnie z solami litu.

Leki, które należy stosować ostrożnie z lekiem Ipres long 1,5:

• Niektóre leki przeciwarytmiczne (np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopyramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), gdyż zwiększają ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca w przypadku obniżonego stężenia potasu w surowicy.

• Niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, neuroleptyki), gdyż nasilają obniżenie ciśnienia krwi, co może spowodować niedociśnienie ortostatyczne objawiające się m.in. zawrotami głowy po gwałtowanej pionizacji ciała (np. w czasie porannego wstawania z łóżka).

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen), gdyż mogą zmniejszyć działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi.

• Amfoterycyna B podawana dożylnie, kortykosteroidy podawane ogólnoustrojowo, tetrakozaktyd, niektóre leki przeczyszczające (np. wodorofosforan sodu), gdyż zwiększają ryzyko nadmiernej utraty potasu z organizmu.

• Baklofen, gdyż zwiększa działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi.

• Glikozydy naparstnicy, gdyż mogą rozwinąć się objawy zatrucia naparstnicą.

• Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren). Podczas stosowania takiego leczenia skojarzonego, lekarz zwykle zaleca regularne oznaczanie stężeń potasu we krwi.

• Inhibitory konwertazy angiotensyny np. enalapryl, kaptopryl, gdyż może dojść do nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego.

• Metformina, gdyż może powodować kwasicę mleczanową..

• Środki kontrastowe zawierające jod (stosowane w niektórych badaniach radiologicznych), gdyż w przypadku odwodnienia mogącego wystąpić u pacjentów stosujących leki moczopędne, zwiększa się ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek. O podaniu tego rodzaju środków kontrastowych zawsze decyduje lekarz..

• Sole wapnia, gdyż powodują zwiększenie stężenia wapnia we krwi..

• Cyklosporyna – lek stosowany np. przy transplantacji, gdyż może zwiększyć stężenie kreatyniny we krwi.

• Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podawane ogólnie), gdyż zmniejszają działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu.

• Allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej).

Ciąża

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza.

Nie zaleca się stosowania leku Ipres long 1,5 u kobiet w ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. Należy wówczas, tak szybko jak jest to możliwe, zastosować inne leczenie.

Leki moczopędne mogą powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe i ryzyko zaburzenia wzrostu płodu.

Karmienie piersią

Indapamid przenika do mleka ludzkiego. Kobiety leczone lekiem Ipres long nie powinny karmić piersią.

Lek Ipres long należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Zalecana dawka to jedna tabletka (1,5 mg indapamidu) raz na dobę, niezależnie od stopnia ciężkości nadciśnienia tętniczego.

Tabletki Ipres long należy połykać w całości, bez rozgryzania, popijając płynem. 

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ipres long 1,5

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Ipres long, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Objawami przedawkowania mogą być: zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (zmniejszone stężenie sodu i potasu we krwi), nudności, wymioty, kurcze mięśni, osłabienie, zawroty głowy, senność, wielomocz lub skąpomocz. Po znacznym przedawkowaniu mogą wystąpić zaburzenia oddychania i niedociśnienie tętnicze. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie.

Pominięcie zastosowania dawki leku Ipres long 1,5

Pominiętą dawkę leku Ipres long należy przyjąć jak najszybciej, z wyjątkiem sytuacji, gdy zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza.

Podczas stosowania leku Ipres long obserwowano następujące działania niepożądane:

• Często: grudkowo-plamiste wysypki;

• Niezbyt często: wymioty, plamica;

• Rzadko: zawroty głowy, uczucie zmęczenia, bóle głowy, parestezje, nudności, zaparcia, suchość w ustach;

• Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, niewydolność nerek, zaburzenia czynności wątroby, obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, hiperkalcemia;

• Częstość występowania nieznana: wydłużony odstęp QT w elektrokardiogramie, częstoskurcz typu torsade de pointes, możliwość rozwoju encefalopatii wątrobowej w przebiegu niewydolności wątroby, możliwość nasilenia objawów współistniejącego tocznia rumieniowatego układowego, pęcherzyca zwykła, odnotowano przypadki nadwrażliwości na światło, u pacjentów z grup dużego ryzyka obserwowano utratę potasu z hipokaliemią o szczególnie ciężkim przebiegu, hiponatremia z hipowolemią powodujące odwodnienie i hipotonię ortostatyczną, zwiększone stężenie kwasu moczowego i glukozy we krwi, miopia (krótkowzroczność), osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).

Substancja czynna leku Ipres long:  Indapamid

Substancje pomocnicze :

skład rdzenia: laktoza, guma arabska, hypromeloza 4000 cP, hypromeloza 15000 cP, magnezu stearynian;

skład otoczki: alkohol poliwinylowy, tytanu dwutlenek, talk, lecytyna sojowa, guma ksantanowa.

Po przyjęciu leku Ipres long 1,5 mogą wystąpić objawy związane ze zmniejszeniem ciśnienia tętniczego (np. bóle i zawroty głowy, osłabienie, senność, zaburzenia widzenia), zwłaszcza na początku leczenia lub jeśli dodatkowo stosuje się inny lek przeciwnadciśnieniowy. W takiej sytuacji zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zmniejszona. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza.

VEDIM Sp. z o.o.
ul. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa