Liprox, 20 mg, 28 tabletek

Liprox, 20 mg, 28 tabletek zawiera substancję czynną leku - lowastatynę. Liprox jest inhibitorem reduktazy HMG-CoA.

Liprox jest wskazany do stosowania:
- w pierwotnej hipercholesterolemii (typu II a i II b), jednocześnie z odpowiednią dietą, w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL u pacjentów, u których leczenie dietą lub innymi metodami nie było wystarczająco skuteczne,
- w miażdżycy tętnic wieńcowych u pacjentów ze zwiększonym stężeniem cholesterolu w surowicy, u których stosowanie diety lub innych metod nie było wystarczająco skuteczne.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Liprox jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży.

Nie wiadomo, czy lowastatyna przenika do mleka matki. Wiele leków przenika do mleka matki powodując ryzyko występowania działań niepożądanych u dziecka i dlatego kobiety zażywające lek Liprox nie powinny karmić piersią.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

O rozpoczęciu podawania lowastatyny i wielkości dawki decyduje lekarz.

Dawkowanie
Najczęściej zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg raz na dobę (1 tabletka) przyjmowana podczas wieczornego posiłku.

U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną hipercholesterolemią lekarz może rozpocząć leczenie od dawki 10 mg. Jeśli dawka ta nie powoduje co najmniej 20% zmniejszenia stężenia LDL-cholesterolu, lekarz może ją zwiększać nie częściej niż co 4 tygodnie.

Maksymalna zalecana dawka nie może być większa niż 80 mg/dobę (4 tabletki).
Lek w dawkach 40 mg/dobę i większych można przyjmować w dwóch równych dawkach podzielonych w czasie porannego i wieczornego posiłku.

U pacjentów stosujących jednocześnie leki immunosupresyjne oraz u pacjentów z niewydolnością nerek i zaburzeniami przepływu żółci, nie należy stosować dawki początkowej większej niż 10 mg/dobę (½ tabletki), a podtrzymującej większej niż 20 mg/dobę (1 tabletka).

Dawkę leku należy zmniejszyć, gdy stężenie całkowitego cholesterolu zostanie zredukowane poniżej 140 mg/100 ml (3,6 mmol/l), a stężenie LDL-cholesterolu poniżej 75 mg/100 ml (1,49 mmol/l).
Nie należy stosować dawki leku Liprox większej niż 20 mg na dobę u pacjentów stosujących jednocześnie cyklosporynę, gemfibrozyl, inne fibraty lub niacynę w dawkach zmniejszających stężenie lipidów (≥ 1g na dobę).

Nie należy stosować dawki leku Liprox większej niż 40 mg na dobę u pacjentów otrzymujących jednocześnie amiodaron lub werapamil.

Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W kontrolowanych badaniach klinicznych wystąpiły u ponad 1% chorych następujące objawy niepożądane (związane przypuszczalnie, prawdopodobnie lub na pewno z przyjmowaniem leku): wzdęcia, biegunka, zaparcia, nudności, niestrawność, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, ból głowy, mimowolne skurcze mięśni, bóle mięśniowe, wysypka i ból brzucha.

W przypadku występowania bólów mięśni, ich wrażliwości na dotyk lub osłabienia należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Inne objawy niepożądane występujące u 0,5% do 1% chorych to: uczucie zmęczenia, świąd, suchość w ustach, bezsenność, zaburzenia snu i zaburzenia smaku.

Miopatia (zanik lub osłabienie mięśni) i rabdomioliza (zespół objawów chorobowych wywołanych uszkodzeniem mięśni) występowały rzadko.

Inne objawy niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie przyjmowania leku to: zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, wymioty, anoreksja, parestezje (uczucie mrowienia), neuropatia obwodowa (schorzenie i zaburzenie funkcji nerwów obwodowych, które może się objawiać drętwieniem kończyn, osłabieniem kończyn lub utratą masy mięśniowej), zaburzenia psychiczne w tym lęki, łysienie, toksyczna martwica naskórka oraz rumień wielopostaciowy, w tym zespół Stevensa-Johnsona (zespół nadwrażliwości na różnorodne czynniki (infekcyjne, chemiczne, leki) o różnym nasileniu; zmianami pierwotnymi są nietrwałe pęcherze pojawiające się na błonach śluzowych, głównie jamy ustnej i narządów płciowych; pęcherze pękając tworzą bolesne nadżerki, które utrudniają odżywianie się).

W rzadkich przypadkach stwierdzono zespół nadwrażliwości, w którym występował jeden lub więcej spośród następujących objawów: anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy (stanowi odmianę pokrzywki o głębszym umiejscowieniu; najczęściej towarzyszy wysiewowi bąbli pokrzywkowych), zespół toczniopodobny, wielomięśniowe zapalenie reumatyczne, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie okołonaczyniowe, trombocytopenia (obniżenie liczby płytek we krwi), leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów (krwinek białych) we krwi obwodowej), eozynofilia (zwiększenie odsetka eozynofili we krwi powyżej 4% ogólnej liczby leukocytów (krwinek białych)), niedokrwistość hemolityczna, dodatni wynik na przeciwciała przeciwjądrowe, wzrost OB, zapalenie stawów, bóle stawów, pokrzywka, osłabienie, nadwrażliwość na światło, gorączka, uderzenia krwi do głowy, dreszcze, duszność i złe samopoczucie.

Działania niepożądane o nieznanej częstości: utrzymujące się osłabienie mięśni.

W przypadku wystąpienia któregoś z wyżej wymienionych objawów zespołu nadwrażliwości należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Cukrzyca. Większe prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy istnieje u osób, u których stwierdza się wysokie stężenie cukru i tłuszczów we krwi, nadwagę oraz wysokie ciśnienie krwi. Lekarz będzie monitorował stan pacjenta podczas stosowania tego leku.

Możliwe działania niepożądane zgłaszane dla niektórych statyn (leków tego samego typu):
- utrata pamięci,
- zaburzenia seksualne,
- problemy z oddychaniem, w tym uporczywy kaszel i (lub) duszność lub gorączka.

Substancją czynną leku jest 20 mg lowastatyny.
Pozostałe składniki leku to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, skrobia żelowana, magnezu stearynian, indygotyna (E 132).

Biofarm Sp. z o.o.
ul. Wałbrzyska 13
60-198 Poznań