Perazin 50 mg, 30 tabletek

Perazin, 50 mg, 30 tabletek to lek zawierający substancję czynną perazynę.

Jak działa Perazin 50?

Substancją czynną leku Perazin 50 mg jest perazyna, która działa przeciwpsychotycznie i uspokajająco, znosi omamy i urojenia.

- różne postacie schizofrenii,
- ostre zaburzenia psychotyczne, w tym katatoniczne (katatonia to zespół objawów, w którym dominują zaburzenia motoryki, przybierające postać albo spowolnienia aż do zahamowania ruchów, albo gwałtownego pobudzenia ruchowego) z towarzyszącymi objawami pobudzenia psychoruchowego, manii, urojeń.

Jakie są przeciwwskazania do stosowania Perazin 50?

Nie należy stosować leku Perazin:
- jeśli pacjent ma uczulenie na perazynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku, lub inne leki przeciwpsychotyczne, szczególnie pochodne fenotiazyny,
- jeśli u pacjenta stwierdzono złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie,
- w przypadku ciężkiego uszkodzenia szpiku kostnego lub komórek krwi,
- jeśli u pacjenta występują stany śpiączkowe,
- w okresie ciąży i karmienia piersią,
- w razie ostrego zatrucia jednym z wymienionych środków: leki nasenne, opioidy, inne leki neuroleptyczne, leki uspokajające, leki przeciwdepresyjne, alkohol,
- jeśli u pacjenta występują guzy zależne od prolaktyny (ze względu na zwiększone wydzielanie prolaktyny pod wpływem perazyny),
- w przypadku niewydolności wątroby,
- jeśli u pacjenta występują stany depresyjne.

Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Perazin należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

W przypadku zaburzeń czynności wątroby, dawki należy odpowiednio zmniejszyć. Po zastosowaniu maksymalnych dawek może dojść do ciężkiego uszkodzenia wątroby.
Zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ pochodne fenotiazyny mogą powodować niedociśnienie.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia perazyną pacjentów, u których stwierdzono:

- zmniejszenie liczby białych ciałek krwi (leukopenia) lub inne zaburzenia układu krwiotwórczego,
- uszkodzenie mięśnia sercowego w wywiadzie,
- ciężkie niedociśnienie, nagły spadek ciśnienia występujący wskutek szybkiego przejścia z pozycji leżącej do stojącej (hipotonia ortostatyczna),
- napady drgawkowe w wywiadzie,
- chorobę Parkinsona,
- jaskrę z wąskim kątem przesączania,
- zaburzenia oddawania moczu, zwężenie odźwiernika, przerost prostaty,
- nadmierną ruchliwość połączoną z ruchami mimowolnymi lub zmniejszoną ruchliwość, sztywność i drżenie mięśniowe (zaburzenia czynności układu pozapiramidowego),
- zaburzenia czynności ruchu, objawiające się m.in. ruchami pląsawiczymi (dyskinezy),
- miastenię (łac. myasthenia gravis, choroba charakteryzująca się szybkim męczeniem i osłabieniem mięśni szkieletowych),
- czynną chorobę wrzodową oraz przewlekłe choroby wątroby,
- zwężenie odźwiernika,
- nadczynność tarczycy,
- guz chromochłonny nadnerczy,
- zaburzenia tworzenia się nowych krwinek (hemopoeza),
- ostrą niedokrwistość,
- nowotwory sutka.

W trakcie leczenia perazyną konieczne jest:

- stałe monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą,
- monitorowanie czynności układu krążenia: kontrola ciśnienia tętniczego krwi oraz obserwacja ewentualnych niemiarowości pracy serca; w tym celu należy wykonywać częste pomiary ciśnienia tętniczego krwi oraz badania EKG; jest to szczególnie ważne u pacjentów w podeszłym wieku; należy monitorować EKG u osób z chorobami i wadami serca,
- wykonanie prób czynnościowych wątroby (badania laboratoryjne krwi) na początku leczenia i następnie po 6 miesiącach.

Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem w przypadku podejrzenia wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego.

Złośliwy zespół neuroleptyczny, występujący w pojedynczych przypadkach, charakteryzuje się między innymi podwyższeniem ciepłoty ciała do 40°C i sztywnością mięśniową.

Wskazane jest zmniejszenie dawki lub odstawienie leku i natychmiastowe przeprowadzenie badań krwi, jeżeli po zastosowaniu leku wystąpią:

- zmiany w obrazie krwi (zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie liczby płytek krwi),
- krwawienia z nosa,
- zaburzenia świadomości, którym towarzyszą iluzje, omamy wzrokowe, słuchowe, dotykowe i inne (delirium),
- depresja,
- zmiany skórne o charakterze pokrzywki lub podrażnienia,
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka.

W razie znacznego zmniejszenia liczby leukocytów, a także w przypadku zmian w rozmazie krwi obwodowej, lekarz może zadecydować o przerwaniu leczenia perazyną i zastosować inny lek. Podczas długiego leczenia perazyną badanie krwi należy przeprowadzać co 6 miesięcy.

W razie wystąpienia zaburzeń czynności ruchu (wczesnej dyskinezy lub zespołu objawów parkinsonizmu) takich, jak: ruchy pląsawicze, ruchy mimowolne, nadmierna ruchliwość lub zmniejszona ruchliwość, sztywność i drżenie mięśniowe, lekarz może zalecić redukcję dawki lub wdrożenie leczenia przeciwparkinsonowskiego.

Podczas leczenia perazyną opisano przypadki nadwrażliwości na światło. Należy unikać intensywnego światła słonecznego oraz zmniejszać wrażliwość na światło, stosując kremy ochronne z zawartością filtrów przeciw promieniowaniu ultrafioletowemu (UV).

Stosowanie perazyny może być przyczyną wystąpienia skórnych reakcji alergicznych.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Z czym nie łączyć Perazin 50?

Podanie perazyny razem z:
- lewodopą powoduje wzajemne znoszenie ich działania,
- cymetydyną powoduje zwiększenie dostępności perazyny w organizmie,
- węglanem litu zwiększa ryzyko uszkodzenia układu nerwowego i podwyższenia stężenia cukru we krwi,
- lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne (obniżają ciśnienie tętnicze krwi) może doprowadzić do nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego krwi,
- lekami o działaniu przeciwcholinergicznym (atropina, triheksyfenidyl) zwiększa ryzyko wystąpienia majaczeń, zmniejsza siłę działania przeciwpsychotycznego,
- lekami nasennymi i uspokajającymi zwiększa działanie uspokajające i ryzyko powikłań oddechowych (porażenie ośrodka oddechowego),
- lekami przeciwpadaczkowymi (np. fenytoina, karbamazepina) powoduje zmniejszenie działania przeciwpsychotycznego perazyny, osłabienie działania przeciwdrgawkowego,
- doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi osłabia działanie przeciwzakrzepowe,
- inhibitorami MAO i środkami antykoncepcyjnymi skutkuje osłabieniem działania uspokajającego perazyny oraz nasileniem występujących po niej działań niepożądanych,
- lekami przeciwcukrzycowymi powoduje zmniejszenie ich działania,
- narkotycznymi lekami przeciwbólowymi oraz innymi środkami przeciwbólowymi i przeciwgorączkowymi nasila ich działanie przeciwbólowe i uspokajające,
- trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. imipramina, amitryptylina) powoduje słabsze działanie leków (dochodzi do wzajemnego zahamowania wychwytu leków przez tkanki),
- lekami przeciwdepresyjnymi z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, np. fluoksetyna, fluwoksamina, sertralina) powoduje wzajemnie zahamowanie wychwytu leków przez tkanki oraz znaczne podwyższenie stężenia perazyny we krwi,
- lekami upośledzającymi czynności szpiku kostnego (mielotoksycznymi), takimi jak np.: fenylbutazon, aminofenazon, chloramfenikol, skutkuje zwiększonym ryzykiem zaburzeń funkcji szpiku i zaburzeniami w obrazie krwi.

W trakcie terapii perazyną obserwowano fałszywe wyniki testów ciążowych.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Perazyna przenika przez barierę łożyskową, dlatego stosowanie leku u kobiet w okresie ciąży jest przeciwwskazane.

Karmienie piersią

Perazyna przenika do mleka matki. Jeśli konieczne jest zastosowanie leczenia perazyną, należy przerwać karmienie piersią.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Jak stosować Perazin 50?

Lek stosuje się doustnie.

Początkowo stosuje się od 50 do 100 mg na dobę, w dalszym etapie leczenia stopniowo zwiększając dawkę do 300 lub do 600 mg na dobę w dawkach podzielonych.
Maksymalna dawka lecznicza wynosi 800 mg na dobę w dawkach podzielonych.
Dawka podtrzymująca wynosi od 75 do 300 mg na dobę.

Leczenie pacjentów ambulatoryjnych należy rozpocząć od najmniejszych skutecznych dawek, a następnie dawkę można zwiększyć, aż do uzyskania pożądanej reakcji na leczenie.

Nie zaleca się nagłych zmian dawkowania, ponieważ zwiększa to ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Maksymalne działanie przeciwpsychotyczne uzyskuje się po 1 do 3 tygodni leczenia.

Pacjenci z niewydolnością nerek

W niewydolności nerek nie istnieje konieczność zmiany dawkowania leku.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U chorych z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest zmniejszenie dawek perazyny. Zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych, a w ciężkiej niewydolności wątroby przerwanie podawania leku.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać zmniejszone dawki leku. Zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych. Takie dawkowanie zapewnia zwykle u osób w podeszłym wieku pożądane działanie lecznicze.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Brak dostatecznych danych pozwalających na ocenę bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży poniżej 16 lat, dlatego perazyna przeznaczona jest wyłącznie do leczenia dorosłych.

Czy Perazin 50 ma skutki uboczne?

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast zwrócić się o pomoc do lekarza w przypadku wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego charakteryzującego się: podwyższeniem ciepłoty ciała do 40°C, sztywnością mięśniową z towarzyszącym zwiększeniem stężenia mioglobiny i aktywności kinazy kreatyninowej we krwi.

Bardzo często (u 1 pacjenta na 10):

- mlekotok, czyli wydzielanie się mleka u mężczyzny lub kobiety (niezwiązane z ciążą).

Często (u 1 do 10 pacjentów na 100):

- zmiana ciśnienia wewnątrzgałkowego,
- obrzęk błony śluzowej nosa,
- zaparcia,
- trudności w oddawaniu moczu,
- przyrost masy ciała,
- suchość błon śluzowych jamy ustnej, nasilone pragnienie,
- zaburzenia czynności seksualnych (np. zaburzenia erekcji, ejakulacji).

Niezbyt często (u 1 do 10 pacjentów na 1000):

- zaburzenia czynności ruchu (dyskinezy, zespół objawów parkinsonizmu) objawiające się ruchami pląsawiczymi, ruchami mimowolnymi, nadmierną ruchliwością lub zmniejszoną ruchliwością, sztywnością i drżeniem mięśniowym,
- zaburzenia snu, ogólny niepokój, zwiększone występowanie koszmarów nocnych,
- dezorientacja,
- otępienie.

Rzadko (u 1 do 10 pacjentów na 10 000):

- zmiany czucia w dłoniach i stopach,
- napady drgawek,
- nadwrażliwość oczu na światło,
- ciężkie reakcje nadwrażliwości na światło, którym towarzyszy odkładanie się pigmentu,
- zapaść naczyniowa,
- przerost gruczołów piersiowych u mężczyzn,
- zaburzenia świadomości, którym towarzyszą iluzje, omamy wzrokowe, słuchowe, dotykowe i inne,
- zaburzenia myślenia i pamięci.

Bardzo rzadko (u mniej niż 1 pacjenta na 10 000):

- obrzęki,
- spadek poziomu granulocytów we krwi,
- objawy pozapiramidowe objawiające się niezdolnością do spokojnego pozostawania w pozycji siedzącej, często połączone z depresją, występującą zwykle po fazie maniakalnej psychozy,
- złośliwy zespół neuroleptyczny, występujący w pojedynczych przypadkach,
- zaburzenia oddychania,
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności, zgorzelinowe zapalenie jelit prowadzące do ich martwicy,
- zmiany skórne typu rumienia (toczeń rumieniowaty),
- zastój w drogach żółciowych (cholestaza).

Częstość nieznana:
- fałszywe wyniki testów ciążowych,
- zaburzenia rytmu serca,
- obniżenie ciśnienia tętniczego krwi,
- zmniejszenie liczby leukocytów,
- zmniejszenie liczby płytek krwi,
- zmiany skórne o charakterze pokrzywki lub podrażnienia,
- krwawienie z nosa,
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka,
- zaburzenia miesiączkowania,
- powiększenie gruczołów piersiowych u kobiet.

Substancją czynną leku jest perazyna. 1 tabletka zawiera 50 mg perazyny.
Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: magnezu węglan ciężki, Powidon K 30, kroskarmeloza sodowa i magnezu stearynian.

Lek może powodować znaczne upośledzenie sprawności psychofizycznej. Podczas leczenia perazyną nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.