Chlorek potasu
Wskazania do stosowania chlorku potasu
Chlorek potasu to sól, która dostarcza organizmowi potasu. Zalecany jest w przypadkach:
- Używania leków moczopędnych, które nie zatrzymują potasu,
- Przyjmowania glikozydów naparstnicy czy niektórych glikokortykosteroidów,
- Długotrwałych wymiotach oraz biegunce,
- Chorobach nerek,
- Problemach z nadnerczami, takimi jak wtórny hiperaldosteronizm,
- Marskości wątroby z objawem wodobrzusza,
- Chorobach serca i naczyń.
W infuzjach stosowany do nawadniania, w leczeniu zatruć glikozydami naparstnicy oraz jako dodatek elektrolitowy w żywieniu dojelitowym.
Mechanizm działania chlorku potasu
Potas to główny składnik w płynie wewnątrzkomórkowym. Jest niezbędny dla wielu funkcji organizmu. Uczestniczy w tworzeniu białek, zapewnia równowagę osmotyczną i kwasowo-zasadową. Umożliwia przewodzenie sygnałów nerwowych. Wspiera pracę mięśni, w tym serca. Pomaga w procesach nerkowych.
Dawkowanie chlorku potasu
Dawkę chlorku potasu ustala lekarz. Bierze pod uwagę wagę, stan zdrowia i zażywane przez pacjenta leki. 75 mg chlorku potasu dostarcza 39,1 mg potasu. To odpowiada 1 mmol potasu. Dzienne zapotrzebowanie wynosi ok. 64 mmol. Stężenie potasu we krwi to 3,5-5,5 mmol/l, a w komórkach 150 mmol/l. Chlorek potasu przyjmuje się z jedzeniem, popijając wodą. Dożylnie podaje się go powoli, nie więcej niż 20 mmol/h, w rozcieńczeniu do 40 mmol/h. Dieta pacjenta jest ważnym źródłem potasu. Lekkie niedobory wymagają 10-20 mmol potasu. W przypadku dużej hipokaliemii potrzebne jest do 90 mmol potasu.
Przeciwwskazania do stosowania chlorku potasu
Nie należy stosować chlorku potasu w przypadku:
- Alergii na ten składnik,
- Występowania hiperkaliemii,
- Niewydolności nerek lub kory nadnerczy,
- Zażywania leków moczopędnych zatrzumujących potas,
- Występowania oparzeń o dużej powierzchni,
- Ostrego odwodnienia,
- Występowania skurczów po pracy w upalnych warunkach,
- Krwawień z przewodu pokarmowego,
- Ostrej choroby wrzodowej,
- Ketonowej kwasicy cukrzycowej.
Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu chlorku potasu
Skutki uboczne
Działania niepożądane w trakcie stosowania chlorku potasu mogą występować z nieznaną częstością. Należą do nich: biegunka, hiperkaliemia, nudności, pokrzywka, świąd, wymioty, wysypka, wzdęcia, zaparcia, zaburzenia przewodnictwo przedsionkowo-komorowego, nagły zgon, uczucie dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej, owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, niemiarowość pracy serca, pieczenie w żołądku i przełyku, niewielkie zmiany nadżerkowe w jelicie cienkim, niedrożność lub krwawienia z żołądka, niedrożność lub krwawienia z dwunastnicy.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Chlorek potasu nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów ani obsługi maszyn.
Wpływ na ciążę
Nie przeprowadzono badań chlorku potasu na kobietach w ciąży. Ocenę ryzyka i korzyści przed zastosowaniem u ciężarnej ocenia lekarz.
Wpływ na laktację
Potas w mleku matki osiąga poziom ok. 13 mmol/litr. Lekarz decyduje o stosowaniu chlorku potasu u karmiących matek. Zastosowane dawki nie powinny wpływać na poziom potasu w mleku.
Interakcje z lekami
- Łączenie chlorku potasu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (np. eplerenon, spironolakton) może prowadzić do hiperkaliemii.
- Jednoczesne stosowanie z inhibitorami konwertazy angiotensyny (np. enalapryl, kaptopryl, lizynopryl, peryndopryl) może nasilać hiperkaliemię, zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek.
- Współstosowanie chlorku potasu z takimi lekami jak cyklosporyna, dekibuprofen, deksketoprofen, flurbiprofen, ibuprofen, ketoprofen, naproksen, piroksykam, suksametonium, takrolimus, może prowadzić do hiperkaliemii.
- Glikokortykosteroidy: hydrokortyzon, metyloprednizolon, prednizolon, prednizon, triamycynolon mogą zmniejszać działanie potasu.
- Podczas jednoczesnego stosowania z glikozydami nasercowymi należy zachować ostrożność, istnieje ryzyko wystąpienia hiperkaliemii.
Inne środki ostrożności
- Podczas leczenia chlorkiem potasu należy regularnie kontrolowac poziom potasu we krwi.
- Wstrzyknięcia o stężeniu powyżej 30 mmol mogą powodować ból i miejscowe zapalenie żył.
- Nierozcieńczony roztwór podany dożylnie jest działa w sposób śmiertelny.
- Nalezy zachować ostrożność przy stosowaniu glikozydów naparstnicy, przy niewydolności oraz bloku serca.
- Osoby zażywające leki moczopędne zatrzymujące potas oraz osoby z niewydolnością wątroby czy nerek są bardziej narażone na hiperkaliemię.
Portal ma charakter edukacyjny. Staramy się, aby treści były poprawne merytorycznie, jednak nie powinny zastępować porady lekarza lub farmaceuty, dietetyka, kosmetologa czy fizjoterapeuty odnoszącej się do indywidualnej sytuacji pacjenta. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za skutki zastosowania się do zamieszczonych informacji. Prosimy, skonsultuj się ze specjalistą, zanim zdecydujesz o podjęciu danej terapii mającej wpływ na Twoje zdrowie.