Insulina Izofanowa
Wskazania do stosowania insuliny izofanowej
Insulina izofanowa jest stosowana w leczeniu cukrzycy w celu utrzymania odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Jest również zalecana dla kobiet w ciąży z cukrzycą. Przy regularnym stosowaniu pomaga utrzymać stabilną glikemię. Wskazania do jej użycia obejmują konieczność kontrolowania poziomu cukru u pacjentów z cukrzycą oraz kobiet w ciąży z tą chorobą.
Mechanizm działania insuliny izofanowej
Insulina izofanowa reguluje stężenie glukozy we krwi, wpływając głównie na gospodarkę węglowodanową. Jej działanie antykataboliczne i anaboliczne zależy od rodzaju tkanki. W mięśniach stymuluje syntezę glikogenu, kwasów tłuszczowych i białek. Działa precyzyjnie, utrzymując równowagę w organizmie.
Dawkowanie insuliny izofanowej
- Insulinę izofanową podaje się w ilości 0,3-1 jednostki międzynarodowej na kilogram masy ciała. Dawkowanie jest dostosowywane indywidualnie przez lekarza.
- W cukrzycy typu 2, początkowa dawka insuliny izofanowej wynosi średnio 0,2 jednostki międzynarodowej na kilogram masy ciała. Może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z insulinami szybkodziałającymi i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.
- Insulinę izofanową można stosować u seniorów, dzieci i kobiet w ciąży. Podaje się ją podskórnie w okolicę brzucha, pośladków, uda lub ramienia. Ważne jest zmienianie miejsc wstrzyknięć, aby uniknąć zgrubień. Po podaniu należy pozostawić igłę w miejscu wkłucia przez co najmniej 6 sekund, aby upewnić się, że cała dawka została podana.
Przeciwwskazania do stosowania insuliny izofanowej
Przeciwwskazania do stosowania insuliny izofanowej to nadwrażliwość na lek i hipoglikemia.
Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu insuliny izofanowej
Skutki uboczne
- Najpoważniejszym skutkiem ubocznym przy stosowaniu insuliny izofanowej u pacjentów z cukrzycą jest hipoglikemia, która może prowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Częstość występowania hipoglikemii u osób stosujących insulinę izofanową nie jest precyzyjnie określona, ponieważ oprócz podania tego leku wpływ na ten stan mają również inne czynniki, takie jak dieta czy wysiłek fizyczny.
- Powszechnym działaniem niepożądanym (1/100 do <1/10) jest reakcja alergiczna w miejscu podania insuliny izofanowej, objawiająca się rumieniem, obrzękiem czy swędzeniem.
- Mniej częstym działaniem niepożądanym (1/1 000 do <1/100) pojawiającym się w miejscu podaniu jest lipodystrofia.
- Bardzo rzadko (<1/10 000) występują ogólnoustrojowe objawy nadwrażliwości na insulinę, takie jak duszności, świszczący oddech, przyspieszone tętno, pocenie się, obniżenie ciśnienia tętniczego i wysypka na całym ciele. Te ogólnoustrojowe objawy nadwrażliwości mogą stanowić potencjalne zagrożenie życia.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Po podaniu insuliny izofanowej może wystąpić hipoglikemia, co może wpłynąć negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Osoby stosujące insulinę izofanową, zwłaszcza te o obniżonej czujności na objawy hipoglikemii, powinny być szczególnie ostrożne podczas jazdy i obsługi maszyn.
Wpływ na ciążę
W ciąży, niestabilizowany poziom glukozy we krwi może szkodzić płodowi. Stosowanie insuliny izofanowej u kobiet ciężarnych jest bezpieczne, ponieważ insulin nie przechodzi przez barierę łożyskową. Regularna kontrola poziomu glukozy jest istotna, aby uniknąć komplikacji.
Wpływ na laktację
Kobiety karmiące piersią nie mają ograniczeń w stosowaniu insuliny izofanowej. Ze względu na mniejsze zapotrzebowanie na insulinę w czasie laktacji, może być konieczna modyfikacja dawki insuliny izofanowej.
Interakcje z lekami
- Leki doustne przeciwcukrzycowe, takie jak Akarboza, Alogliptyna, Gliklazyd, Glikwidon, Glimepiryd, Glipizyd, Linagliptyna, Liraglutyd, Repaglinid, Saksagliptyna, Sitagliptyna, Wildagliptyna, Glibenklamid i Metformina, mogą obniżać potrzebę stosowania insuliny. Te substancje należą do różnych grup farmakologicznych, w tym inhibitorów alfa-glukozydazy, pochodnych sulfonylomocznika, gliptyn oraz biguanidów.
- Inne leki, które mogą redukować zapotrzebowanie na insulinę: Inhibitory monoaminooksydazy (MAO), takie jak Moklobemid i Selegilina, Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, w tym Acebutolol, Atenolol, Betaksolol, Bisoprolol, Celiprolol, Esmolol, Nebiwolol, Pindolol, Propranolol i Tymolol, Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), takie jak Benazepryl, Chinapryl, Cilazapryl, Fozynopryl, Imidapryl, Lizynopryl, Peryndopryl, Ramipryl i Zofenopryl, pochodne kwasu salicylowego, w tym Kwas acetylosalicylowy, Salicylamid i Salicylan choliny.
- Sulfonamidy, takie jak Sulfacetamid i Kotrimoksazol, również wpływają na zapotrzebowanie na insulinę.
- Hormon wzrostu może zwiększać zapotrzebowanie na insulinę, podobnie jak doustne leki antykoncepcyjne zawierające Etynyloestradiol oraz glikokortykosteroidy, takie jak Metyloprednizolon, Prednizolon i Prednizon.
- Współstosowanie insuliny izofanowej i Pioglitazonu może prowadzić do niewydolności serca. Pacjenci przyjmujący te leki powinni być regularnie monitorowani pod kątem objawów niewydolności serca.
Interakcja z alkoholem
Alkohol etylowy może wpływać na działanie insuliny izofanowej, zwiększając lub zmniejszając jej hipoglikemiczne efekty.
Inne środki ostrożności
- Zmiana rodzaju, mocy, marki lub metody produkcji insuliny musi być kontrolowana przez lekarza, aby uniknąć konieczności modyfikacji dawki.
- Modyfikacja dawki może być potrzebna także przy zmianie diety lub zwiększonej aktywności fizycznej.
- Nieprawidłowe dawki lub przerwanie leczenia insuliną izofanową u pacjentów z cukrzycą może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej, zagrażając życiu.
- Stosowanie insulin izofanowej może wywołać produkcję przeciwciał, ale ich ilość jest znacznie mniejsza niż przy insulinie zwierzęcej.
- Pacjenci z cukrzycą i chorobami narządów takich jak nadnercza, tarczyca, trzustka, przysadka mózgowa, wątroba czy nerki powinni być szczególnie ostrożni, ponieważ zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie.
- Zapotrzebowanie na insulinę może się zmieniać w przypadku ciężkich zakażeń, chorób z gorączką, nudnościami, wymiotami, biegunek czy zaburzeń emocjonalnych.
- Podróżujący pacjenci, których rytm dobowy może ulec zmianie, powinni skonsultować się z lekarzem w sprawie dawki i czasu podawania insuliny. Insulinę należy przechowywać w bagażu podręcznym podczas podróży dla szybkiej aplikacji leku.
Portal ma charakter edukacyjny. Staramy się, aby treści były poprawne merytorycznie, jednak nie powinny zastępować porady lekarza lub farmaceuty, dietetyka, kosmetologa czy fizjoterapeuty odnoszącej się do indywidualnej sytuacji pacjenta. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za skutki zastosowania się do zamieszczonych informacji. Prosimy, skonsultuj się ze specjalistą, zanim zdecydujesz o podjęciu danej terapii mającej wpływ na Twoje zdrowie.