Semaglutyd, Semaglutidum - dawkowanie, działanie, ulotka, skutki uboczne

Wskazania do stosowania semaglutydu

Semaglutyd jest zarekomendowany w leczeniu cukrzycy typu II, gdy dieta i wysiłek fizyczny nie przynoszą rezultatów. Może być używany samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami na cukrzycę typu II. Jest odpowiedni dla osób, które nie mogą przyjmować innych leków przeciwcukrzycowych.

Mechanizm działania semaglutydu

Semaglutyd to analog glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1). Działa podobnie do naturalnie występującego w organizmie GLP-1. Działanie semaglutydu polega na stymulacji uwalniania insuliny, spowolnieniu procesu opróżniania żołądka oraz redukcji wydzielania glukagonu. Kluczową cechą jest regulacja poziomu glukozy w zależności od jej stężenia. Gdy poziom glukozy jest niski, hamuje uwalnianie insuliny, ale nie wpływa na wydzielanie glukagonu. Semaglutyd pomaga również w redukcji wagi. Ogranicza uczucie głodu i zmniejsza chęć na tłuste jedzenie. Jest to związane z oddziaływaniem na receptory GLP-1 w mózgu.

Dodatkowo, dzięki oddziaływaniu na receptory GLP-1 w różnych częściach ciała, semaglutyd poprawia profil lipidowy, obniża ciśnienie krwi i działa przeciwmiażdżycowo. Prawdopodobnie działa to przez hamowanie stanów zapalnych w procesie tworzenia blaszki miażdżycowej.

Dawkowanie semaglutydu

Semaglutyd można podać podskórnie lub doustnie.

Podskórnie:

• Lokalizacje: brzuch, udo, ramię (należy zmieniać miejsce iniekcji)
• Podawanie raz w tygodniu (niezależnie od posiłku)
• Dawka początkowa: 0,25 mg tygodniowo.
• Po 30 dniach dawkę należy zwiększyć do 0,5 mg, a potem do 2 mg, z zachowaniem miesięcznych przerw między zmianami dawek.

Doustnie:

• Dawka początkowa: 3 mg dziennie.
• Po 30 dniach możliwe zwiększenie do 7 mg.
• Maksymalnie: 14 mg dziennie, podawane jednorazowo.
• Lek należy przyjmować na czczo. Po zażyciu wskazane jest odczekać 30 minut przed iprzyjęciem innych leków.
• Przy zmianie formy podania: 14 mg doustnie = 0,5 mg podskórnie. Uwzględnij indywidualne cechy.

Przeciwwskazania do stosowania semaglutydu

Nie należy stosować semaglutydu, jeśli występuje alergia na ten lek.

Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu semaglutydu

Skutki uboczne

Bardzo częste: biegunka, nudności, hipoglikemia.

Częste: bóle brzucha, choroba refluksowa przełyku, dyspepsja, wymioty, wzdęcia, zapalenie żołądka, zaparcia, zmęczenie, Zwiększona aktywność amylazy, zmniejszenie apetytu, zwiększenie aktywności, lipazy, nadmiar gazów jelitowych, opóźnione opróżnianie żołądka.

Niezbyt częste: nadwrażliwość, tachykardia, zaburzenia smaku, zmniejszenie masy ciała, odbijanie, kamica żółciowa.

Rzadkie: ostre zapalenie trzustki, reakcja anafilaktyczna.

Wpływ na prowadzenie pojazdów

Lek sam w sobie mało wpływa na umiejętność prowadzenia samochodu. Jednakże w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi może powodować hipoglikemię, co ogranicza zdolność kierowania pojazdem.

Wpływ na ciążę

Nie zaleca się stosowania semaglutydu w ciąży. Badania na zwierzętach pokazały negatywne skutki dla zarodków. Kobiety planujące mieć dzieci powinny przerwać stosowanie leku dwa miesiące przed planowaną ciążą.

Wpływ na laktację

Chociaż mało prawdopodobne, nie można wykluczyć przenikania semaglutydu do mleka matki. Badania wykazały jego obecność w mleku zwierząt. Nie zaleca się stosowania podczas karmienia, chyba że na zalecenie lekarza.

Interakcje z lekami

Zwiększenie ryzyka stanu zapalnego trzustki może być obserwowane w podczas łączenia semaglutydu z takimi lekami jak:

• Beksaroten: lek przeciwnowotworowy.
• Blinatumomab: przeciwciało monoklonalne, działanie przeciwnowotworowe i immunosupresyjne.
• Możliwość osłabienia działania semaglutydu i wzrostu stężenia glukozy:
• Asenapina: neuroleptyk atypowy.
• Atazanawir, Darunawir: leki przeciwwirusowe.
• Cerytynib, Brygatynib, Dabrafenib: inhibitory kinazy białkowej.
• Ciprofloksacyna, Lewofloksacyna, Norfloksacyna: fluorochinolony.
• Danazol: testosteron i jego pochodne.
• Fenylefryna, Pseudoefedryna, Efedryna: agoniści receptorów adrenergicznych.
• Fenytoina: lek przeciwpadaczkowy.
• Formoterol, Salmeterol, Wilanterol: agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych.
• Furosemid, Torasemid: diuretyki pętlowe.
• Hydrochlorotiazyd: diuretyk tiazydowy.
• Indapamid: sulfonamid.
• Klozapina: neuroleptyk atypowy.
• Takrolimus: inhibitor kalcyneuryny.
• Triamcynolon, Betametazon, Deksametazon, Hydrokortyzon, Metyloprednizolon, Prednizolon, Prednizon: glikokortykosteroidy.

Ryzyko nasilenia działania semaglutydu i spadku stężenia glukozy występuje w przypadku jednoczesnego stosowania tego leku z :

• Bortezomibem: lek przeciwnowotworowy.
• Moksyfloksacyną: fluorochinolon.

Możliwość obniżenia skuteczności leku i wzrostu stężenia glukozy stwarza jednoczesne przyjmowanie go z takimi lekami, jak:

• Cyproteron, Megestrol: leki hormonalne.
• Dezogestrel, Lewonorgestrel, Medroksyprogesteron, Progesteron: progestageny.
• Etynyloestradiol, Estradiol: estrogeny.

Współstosowanie semaglutydu z lekami przeciwcukrzycowymi stwarza ryzyko wystąpienia ciężkiej hipoglikemii. Do leków tych należą:

• Gliklazyd, Glikwidon, Glimepiryd, Glipizyd: pochodne sulfonylomocznika.
• Insulina Aspart, Insulina Degludec, Insulina Detemir, Insulina Glargine, Insulina Glulizynowa, Insulina Izofanowa, Insulina Lispro, Insulina Neutralna: insuliny.
• Linagliptyna, Nateglinid, Pegwisomant, Repaglinid, Saksagliptyna, Sitagliptyna, Sunitynib, Wildagliptyna: doustne leki przeciwcukrzycowe.

Inne środki ostrożności

• Semaglutyd może powodować problemy z układem pokarmowym. Przy objawach takich jak biegunka czy nudności pilnuj odpowiedniego nawodnienia.
• Pacjenci z niewydolnością serca klasy IV (NYHA) powinni unikać tego leku z powodu braku danych klinicznych.
• Semaglutyd nie zastępuje insuliny. Niewłaściwe przerwanie stosowania insuliny grozi wsytąpieniem kwasicy ketonowej.
• Lek nie jest przeznaczony dla osób z cukrzycą typu I.
• Istnieje ryzyko ostrego zapalenia trzustki, szczególnie u osób z historią tej choroby w wywiadzie.
• Lek może zwiększać ryzyko retinopatii cukrzycowej. U pacjentów z zaawansowaną retinopatią cukrzycową nie należy przekraczać 1 mg tygodniowo.
• Brak efektów leczenia doustnego może wynikać z niewłaściwego wchłaniania leku przez organizm.