Sylodosyna, Silodosinum - dawkowanie, działanie, ulotka, skutki uboczne

  (8)

Sylodosyna to lek należący do grupy antagonistów receptorów alfa-1 adrenergicznych. Jest stosowana głównie w leczeniu objawów łagodnego przerostu prostaty (BPH - benign prostatic hyperplasia) u mężczyzn. Działa poprzez rozluźnienie mięśni w szyjce pęcherza moczowego i prostaty, co ułatwia przepływ moczu i zmniejsza objawy związane z BPH.

Pokaż 8 z 8 wyników

Sylodosyna

Sylodosyna

Wskazania do stosowania sylodosyny

Sylodosyna jest lekiem blokującym receptory alfa-adrenergiczne, stosowanym w leczeniu łagodnego przerostu prostaty u dorosłych.

Mechanizm działania

Sylodosyna należy do grupy leków blokujących receptory α1-adrenergiczne. Mechanizm działania skupia się na receptorach α1A-adrenergicznych, które są obecne głównie w szyjce pęcherza, podstawie pęcherza, prostaty, torebce prostaty i części prostatycznej cewki moczowej. Jako selektywny antagonista receptorów α1A-adrenergicznych, sylodosyna jest używana w leczeniu objawów łagodnego przerostu prostaty. Działa przez rozluźnienie mięśni dróg moczowych i obniżenie ciśnienia w cewce moczowej, co ułatwia oddawanie moczu, poprawia opróżnianie pęcherza i zmniejsza uczucie parcia na pęcherz.

Dawkowanie

  • Lek należy przyjmować w trakcie posiłków.
  • Zalecana dawka to 4-8 mg dziennie.
  • U pacjentów z ciężkimi problemami wątroby stosowanie jest niewskazane.
  • U osób z umiarkowanymi problemami nerek zaczynać od 4 mg dziennie, po tygodniu można zwiększyć do 8 mg, o ile dobrze tolerują lek.
  • Nie stosować przy ciężkiej niewydolności nerek.

Przeciwwskazania do stosowania

Nadwrażliwość na składnik leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skutki uboczne

Bardzo częste: zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny, anejakulacja.

Częste: biegunka, hipotonia (niedociśnienie) ortostatyczna, kołatanie serca, zawroty głowy, przekrwienie błony śluzowej nosa.

Niezbyt częste: niedociśnienie tętnicze, nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej, tachykardia, zaburzenia erekcji, zaburzenia libido, nieprawidłowa czynność wątroby.

Rzadkie: omdlenia, utrata przytomności.

Bardzo rzadkie: reakcje nadwrażliwości, obrzęk twarzy, obrzęk języka, obrzęk gardła.

Wpływ na prowadzenie pojazdów

Sylodosyna generalnie nie wpływa negatywnie na zdolności psychomotoryczne. Możliwe skutki uboczne, takie jak obniżenie ciśnienia krwi i zawroty głowy, mogą jednak ograniczać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn

Interakcje z lekami

  • Antagoniści receptorów alfa-1 adrenergicznych: Alfuzosyna, Doksazosyna, Tamsulozyna, Terazosyna, Urapidyl. Nie zaleca się równoczesnego stosowania z sylodosyną. Może to zwiększyć ryzyko hipotonii ortostatycznej bez dodatkowych korzyści terapeutycznych.
  • Inhibitory kalcyneuryny i przeciwgrzybicze: Cyklosporyna, Itrakonazol, Ketokonazol, Rytonawir - może dojść do zwiększenia stężenia sylodosyny w osoczu i nasilenia działań niepożądanych.
  • Leki przeciwpadaczkowe: Fenobarbital, Fenytoina, Karbamazepina - może wystąpić zmniejszenie skuteczności terapeutycznej sylodosyny.
  • Inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5: Sildenafil, Tadalafil. Możliwe jest nasilenie działania hipotensyjnego.
  • Leki wpływające na układ sercowo-naczyniowy:Wiele substancji, w tym Acebutolol, Atenolol, Azylsartan, Benazepryl, Betaksolol, Bisoprolol, Celiprolol, Chinapryl, Chlorotalidon, Cilazapryl, Enalapril, Eplerenon, Eprosartan, Esmolol, Fozynopryl, Furosemid, Hydrochlorotiazyd, Imidapryl, Indapamid, Irbesartan, Kandesartan, Kaptopril, Karteolol, Karwedilol, Klopamid, Lizynopryl, Losartan, Metoprolol, Nebiwolol, Olmesartan, Peryndopryl, Pindolol, Propranolol, Sakubitryl, Sotalol, Spironolakton, Telmisartan, Torasemid, Trandolapryl, Tymolol, Walsartan, Zofenopryl, Metipranolol - możliwy niewielki spadek ciśnienia krwi przy jednoczesnym stosowaniu z sylodosyną.

Interakcja z alkoholem

Picie alkoholu, szczególnie w dużych ilościach, może nasilać obniżające ciśnienie działanie sylodosyny.

Inne środki ostrożności

  • Objawy przerostu prostaty mogą być podobne do raka prostaty, więc przed rozpoczęciem leczenia wymagane jest badanie prostaty.
  • Regularne badania PSA i badania palpacyjne są zalecane podczas terapii.
  • U pacjentów operowanych na zaćmę, którzy stosowali α1-adrenolityki, zaobserwowano zespół wiotkiej tęczówki. Nie rozpoczynać leczenia przed planowaną operacją zaćmy. W przypadku przyjmowania leku, zaleca się przerwanie terapii na 1-2 tygodnie przed operacją i poinformowanie personelu medycznego o stosowaniu leku.
  • Możliwe ryzyko hipotonii ortostatycznej. W przypadku niedociśnienia należy położyć się, aż objawy ustąpią. Nie zaleca się stosowania u osób z hipotonią ortostatyczną.
  • Nie zaleca się stosowania u osób z ciężkimi zaburzeniami nerek lub wątroby.

Portal ma charakter edukacyjny. Staramy się, aby treści były poprawne merytorycznie, jednak nie powinny zastępować porady lekarza lub farmaceuty, dietetyka, kosmetologa czy fizjoterapeuty odnoszącej się do indywidualnej sytuacji pacjenta. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za skutki zastosowania się do zamieszczonych informacji. Prosimy, skonsultuj się ze specjalistą, zanim zdecydujesz o podjęciu danej terapii mającej wpływ na Twoje zdrowie.