Symapamid SR 1,5 mg 30 tabletek o przedłużonym uwalnianiu

Indapamid jest lekiem moczopędnym obniżającym ciśnienie krwi, pochodną sulfonamidu.

Indapamid jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego samoistnego (pierwotnego).

Nie stosować leku Symapamid SR:
-  jeśli pacjent ma uczulenie na indapamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
-  jeśli u pacjenta występuje nadwrażliwość na pochodne sulfonamidów;
-  jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia czynności nerek;
-  jeśli u pacjenta występuje encefalopatia wątrobowa (choroba mózgu) lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby;
-  jeśli u pacjenta występuje małe stężenie potasu we krwi (hipokaliemia).

Przed rozpoczęciem przyjmowania Symapamid SR należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi lub pokrewnymi lekami moczopędnymi może powodować encefalopatię wątrobową (chorobę mózgu), w szczególności w przypadku zachwianej równowagi elektrolitowej. W przypadku wystąpienia encefalopatii wątrobowej należy natychmiast odstawić lek moczopędny.

Odnotowano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło związanych ze stosowaniem tiazydów i pokrewnych leków moczopędnych. Jeśli wystąpi nadwrażliwość na światło w czasie leczenia, zaleca się zaprzestanie leczenia. Podczas stosowania indapamidu, zaleca się ochronę powierzchni skóry narażonych na promieniowanie słoneczne i sztuczne promieniowanie UVA.

Wystąpienie osłabienia wzroku lub bólu oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu
w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka — mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Symapamid SR. Nieleczone, mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. U pacjentów, u których wcześniej występowała alergia na penicyliny lub sulfonamidy, ryzyko rozwoju wymienionych objawów jest większe.

Kontrola w trakcie leczenia

Indapamid należy stosować wyłącznie ze staranną kontrolą wyników badań laboratoryjnych u pacjentów z:
- zachwianiem równowagi wodnej i (lub) elektrolitowej;
- cukrzycą;
- dną moczanową;
- zaburzeniem czynności nerek;
- pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni lekiem Symapamid SR, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie zaburzona.

Co powinni wiedzieć sportowcy
Symapamid SR może powodować dodatnie wyniki testów antydopingowych. Jeśli Symapamid SR jest stosowany jako środek dopingujący może wywołać ciężką arytmię. Użycie leku Symapamid SR jako środka dopingującego może spowodować zagrożenie zdrowia. Stosując Symapamid SR jako środek dopingujący nie można przewidzieć możliwych skutków zdrowotnych, nie można wykluczyć ciężkiego ryzyka dla zdrowia.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Leki niezalecane do jednoczesnego stosowania:
- lit: zwiększenie stężenia litu we krwi z objawami przedawkowania.

Leki, których stosowanie wymaga ostrożności

Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (swoisty typ zaburzeń rytmu serca) mogą zostać wywołane przez przyjmowanie:
- leków stosowanych w zaburzeniach rytmu serca, takich jak: chinidyna, hydrochinidyna, disopyramid, amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid;
- leków stosowanych w psychozach, takich jak: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna, amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapiryd, droperydol, haloperydol;
- różnych innych leków, takich jak: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, dożylna erytromycyna, halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, dożylna winkamina.

Substancje czynne stosowane w zapaleniach (niesteroidowe przeciwzapalne substancje czynne), w tym selektywne inhibitory cyklo-oksygenazy COX-2, duże dawki kwasu salicylowego (≥3 g/dobę): możliwe zmniejszenie obniżającego ciśnienie krwi działania indapamidu. Ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów ze zmniejszoną objętością wody w organizmie (odwodnienie). Istotne jest wypijanie odpowiedniej ilości płynów.

Inhibitory ACE: ryzyko znacznego obniżenia ciśnienia krwi i (lub) ostrej niewydolności nerek, gdy leczenie inhibitorem ACE rozpoczęte jest u pacjentów z wcześniej występującym niedoborem sodu (w szczególności u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej).

Działanie indapamidu może zostać zmienione lub mogą wystąpić działania niepożądane w przypadku jednoczesnego stosowania następujących leków:
- dożylna amfoterycyna B, kortykosteroidy, tetrakozaktyd, środki przeczyszczające pobudzające perystaltykę jelit;
- baklofen;
- nasercowe glikozydy naparstnicy;
- leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren);
- metformina;
- środki kontrastowe zawierające jod;
- trójpierścieniowe środki przeciwdepresyjne (podobne do imipraminy), leki neuroleptyczne;
- wapń (sole);
- cyklosporyna, takrolimus.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Należy unikać stosowania leków moczopędnych u kobiet w ciąży.
Stosowanie w okresie karmienia piersią jest niewskazane, ponieważ indapamid jest wydzielany do mleka kobiecego.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie
Jeśli lekarz nie zalecił inaczej, zalecana dawka indapamidu, to jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu, podawana rano, raz na dobę.

Sposób podawania
Lek Symapamid SR może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Tabletkę należy połknąć w całości (nie rozgryzać, nie żuć), popijając wystarczającą ilością płynu (tj. szklanką wody).

Czas trwania leczenia
Decyzję o długości leczenia podejmuje lekarz prowadzący.
W przypadku wrażenia, że działanie indapamidu jest zbyt silne lub zbyt słabe, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych sklasyfikowano według następującej częstości ich występowania:

Bardzo często: u więcej niż 1 leczonego pacjenta na 10
Często: u mniej niż 1 na 10, ale u więcej niż 1 na 100 leczonych pacjentów
Niezbyt często: u mniej niż 1 na 100, ale u więcej niż 1 na 1000 leczonych pacjentów
Rzadko: u mniej niż 1 na 1000, ale u więcej niż 1 na 10 000 leczonych pacjentów
Bardzo rzadko: u mniej niż 1 na 10 000 leczonych pacjentów
Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

- Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: zmniejszenie liczby płytek krwi i krwinek (trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna).

- Zaburzenia układu nerwowego

Rzadko: zawroty głowy, zmęczenie, ból głowy, zaburzenia czucia (parestezje).

- Zaburzenia oka

Nieznana: osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).

- Zaburzenia serca

Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca (niemiarowość), niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie).

- Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często: wymioty.
Rzadko: nudności, zaparcia, suchość w ustach.
Bardzo rzadko: zapalenie trzustki (pancreatitis).

- Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko: niewydolność nerek.

- Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko: nieprawidłowa czynność wątroby.
Nieznana: możliwość wystąpienia encefalopatii wątrobowej (choroba mózgu) w przypadku zaburzenia czynności wątroby

- Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Reakcje nadwrażliwości, w szczególności skórne, u pacjentów z predyspozycjami do uczuleń i reakcji astmatycznych.

Często: grudkowo-plamkowe wysypki skórne.
Niezbyt często: plamica.
Bardzo rzadko: reakcje skórne (obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona).
Nieznana: możliwe nasilenie objawów uprzednio występującego tocznia rumieniowatego układowego (choroba autoimmunologiczna).
Odnotowano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło.

- Badania diagnostyczne

Bardzo rzadko: raportowano bardzo rzadkie przypadki wzrostu stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemia). 
Nieznana: zmniejszenie stężenia potasu w osoczu (hipokaliemia), o szczególnie ciężkim przebiegu u niektórych populacji wysokiego ryzyka.
Zmniejszenie objętości wody w organizmie (odwodnienie) oraz spadek ciśnienia krwi (niedociśnienie ortostatyczne) będące wynikiem zmniejszenia stężenia sodu we krwi (hiponatremia). Jednoczesny spadek stężenia jonów chlorkowych może prowadzić do zasadowicy metabolicznej: częstość występowania oraz stopień nasilenia tego działania są niewielkie. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi oraz stężenia glukozy we krwi w trakcie leczenia.

Substancją czynną leku jest indapamid. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia żelowana, kukurydziana, hypromeloza, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E171).

Ten lek wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W pojedynczych przypadkach może wystąpić obniżenie ciśnienia krwi, w szczególności na początku leczenia lub kiedy dodaje się inny lek obniżający ciśnienie krwi (przeciwnadciśnieniowy). Zdolność czynnego uczestnictwa w ruchu drogowym lub obsługiwania urządzeń mechanicznych może być zaburzona.