Vicks AntiGrip Max 1000 mg + 16 mg + 4 mg 10 saszetek

− Nie należy stosować więcej niż jednego leku zawierającego paracetamol, gdyż może to prowadzić do zatrucia. Zatrucie paracetamolem może wystąpić zarówno po przyjęciu zbyt dużej pojedynczej dawki jak i w przypadku przekroczenia zalecanej dawki w ciągu doby.
− Nie należy stosować jednocześnie sympatykomimetyków (takich jak leki zmniejszające przekrwienie błony śluzowej nosa, środki hamujące łaknienie lub leki psychostymulujące o działaniu podobnym do amfetaminy) oraz leków przeciwhistaminowych (np. przeciwuczuleniowe).
− U pacjentów z chorobą alkoholową i pacjentów regularnie pijących alkohol należy zachować ostrożność i nie podawać więcej niż 2 saszetki leku Vicks AntiGrip Max (2 g paracetamolu) na dobę. W czasie leczenia nie należy pić alkoholu ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby.
- U pacjentów z niedokrwistością, chorobami serca, płuc i zaburzeniami czynności wątroby dozwolone jest stosowanie sporadyczne, należy zasięgnąć porady lekarza przed przyjęciem tego leku.
- Zgłaszano przypadki toksycznego działania na wątrobę w przypadku podania paracetamolu w dobowej dawce nie przekraczającej 4 g.
- Pacjenci chorujący na astmę uczuleni na kwas acetylosalicylowy powinni zasięgnąć porady lekarza przed przyjęciem tego leku. Pacjenci uczuleni na leki przeciwhistaminowe powinni zasięgnąć porady lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku, ponieważ mogą być uczuleni także na inne leki.
- Pacjenci wrażliwi na działanie leków uspokajających oraz pacjenci z padaczką powinni zasięgnąć porady lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku, ponieważ może dojść u nich do nasilenia objawów choroby oraz wystąpienia interakcji z lekami stosowanymi do leczenia tych chorób.
- Należy zasięgnąć porady lekarza przed zastosowaniem leku Vicks AntiGrip Max w następujących przypadkach: choroby nerek i płuc, rozrost gruczołu krokowego, cukrzyca, astma oskrzelowa, bardzo wolne bicie serca, hipotonia (zbyt niskie ciśnienie krwi), miażdżyca naczyń mózgowych, zapalenie trzustki, choroba wrzodowa żołądka, zwężenie połączenia odźwiernika i dwunastnicy, choroby tarczycy, niedokrwistość, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej i reduktazy methemoglobinowej.
− Jeśli u pacjentów leczonych trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi lub innymi lekami o podobnym działaniu pojawią się dolegliwości żołądkowo-jelitowe, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Dolegliwości te mogą być wynikiem powstałej niedrożności porażennej jelit (zatrzymanie ruchów robaczkowych jelita, przesuwających treść pokarmową).

− Podczas stosowania paracetamolu istnieje większe ryzyko uszkodzenia wątroby u pacjentów:

1. - przyjmujących długotrwale karbamazepinę, fenobarbital, fenytoinę, prymidon, ryfampicynę, ziele dziurawca lub inne leki indukujące enzymy wątrobowe;
2. - u których zachodzi możliwość niedoboru glutationu np. z zaburzeniami łaknienia, zakażeniem wirusem HIV, odwodnionych, głodzonych lub wyniszczonych;
3. - pijących regularnie alkohol;
4. - z chorobami wątroby (w tym zespołem Gilbert'a).

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Stosowanie leku Vicks AntiGrip Max z innymi lekami może prowadzić do wystąpienia interakcji.

Ze względu na zawartość paracetamolu:
Jeżeli pacjent stosuje jakiekolwiek z niżej wymienionych leków, może zaistnieć konieczność zmiany dawkowania lub przerwania leczenia:
- Doustne leki przeciwzakrzepowe (acenokumarol, warfaryna);
- Leki przeciwpadaczkowe (lamotrygina, fenytoina, fenobarbital, metylofenobarbital, prymidon);
- Leki przeciwgruźlicze (izoniazyd, ryfampicyna);
- Pewne leki stosowane do zwiększenia wydalania moczu (diuretyki pętlowe, np. furosemid);
- Leki stosowane do leczenia dny moczanowej (probenecyd);
- Leki stosowane przeciwko nudnościom i wymiotom (metoklopramid i domperydon);
- Propranolol stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi i zaburzeń rytmu serca;
- Kolestyramina (stosowana do zmniejszenia cholesterolu we krwi);
- Długotrwałe przyjmowanie karbamazepiny;
- Ziele dziurawca lub inne leki indukujące enzymy wątrobowe;
- Kwas acetylosalicylowy;
- Zydowudyna.

Ze względu na zawartość fenylefryny:
Jeżeli pacjent stosuje jakiekolwiek z niżej wymienionych leków, może zaistnieć konieczność przerwania leczenia lub opóźnienia podania leku Vicks AntiGrip Max :
- Inhibitory monoaminooksydazy (leki stosowane w leczeniu m. in. depresji takie, jak fenelzyna, izokarboksazyd, nialamid, tranylcypromina, moklobemid lub leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, takie jak selegilina). Należy odłożyć podawanie leku Vicks AntiGrip Max o co najmniej 15 dni od zakończenia leczenia tymi lekami;
- Leki blokujące receptor alfa-adrenergiczny (leki stosowane w leczeniu migreny takie jak dihydroergotamina, ergotamina, fenylefryna czy leki wywołujące poród, np. oksytocyna);
- Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia lub łagodnego rozrostu gruczołu krokowego);
- Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne takie jak amitryptylina, amozapina, klomipramina, dezypramina i doksepina lub czteropierścieniowe jak maprotylina ;
- Wziewne leki znieczulające takie jak cyklopropan i halotan;
- Leki przeciwnadciśnieniowe działające poprzez związek ze współczulnym układem nerwowym takie jak metyldopa, guanetydyna;
- Leki powodujące utratę potasu (takie jak leki moczopędne np. furosemid i inne);
- Leki mające wpływ na przewodzenie w sercu (glikozydy nasercowe, leki przeciwarytmiczne);
- Hormony tarczycy;
- Siarczan atropiny (stosowany m. in. w chorobach serca i układu pokarmowego);
- Leki blokujące receptory adrenergiczne alfa i beta stosowane w chorobach serca i tętnic (takie jak labetalol, karwedylol).

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Ciąża
W czasie ciąży nie należy stosować leku Vicks AntiGrip Max , jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne. Lek może być zastosowany tylko jeśli potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu. Decyzję o przyjęciu leku podejmie lekarz. Należy wówczas stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej.

Ten lek należy zawsze przyjmować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek do podawania doustnego.

Sposób podawania:
Zawartość jednej saszetki rozpuścić w niewielkiej ilości gorącej, lecz nie wrzącej wody (najlepiej w połowie szklanki wody). Pozostawić do ostygnięcia i uzyskania temperatury odpowiedniej do picia.

Dawkowanie:
Dorośli: jedna saszetka co 6-8 godzin. Nie należy stosować więcej niż 4 saszetki w ciągu doby.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia następujących ciężkich, zagrażających życiu działań niepożądanych należy natychmiast przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub Szpitalnym Oddziałem Ratunkowym: kaszel, trudności z połykaniem, trudności z oddychaniem, szybkie bicie serca, świąd, opuchnięcie powiek lub okolicy oczu, twarzy i/lub języka, duszność, zatrzymanie moczu, żółte zabarwienie skóry i/lub gałek ocznych, zawał mięśnia sercowego, arytmia komorowa, obrzęk płuc i krwawienie domózgowe.

Paracetamol może wywołać ciężkie reakcje skórne objawiające się ostrą uogólnioną wysypką krostkową lub pęcherzami i nadżerkami na skórze, w jamie ustnej, oczach i narządach płciowych, gorączką i bólami stawowymi albo pękającymi olbrzymimi pęcherzami, rozległymi nadżerkami na skórze, złuszczaniem dużych płatów naskórka oraz gorączką.

U niektórych pacjentów stosujących lek Vicks AntiGrip Max mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Często (częściej niż u 1 na 100 osób, ale rzadziej niż u 1 na 10 osób):
Senność, nudności i osłabienie mięśniowe (które mogą ustąpić po 2-3 dniach leczenia), mimowolne ruchy mięśni twarzy, zaburzenia koordynacji, uczucie mrowienia i drętwienia lub zmian temperatury skóry, drżenia, suchość w jamie ustnej, jadłowstręt, zmiany czucia smaku i zapachu, dolegliwości żołądkowo-jelitowe mogące ulec zmniejszeniu przy stosowaniu leku łącznie z pokarmem (np. nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, ból w nadbrzuszu), zatrzymanie moczu, trudności z oddawaniem moczu, suchość błony śluzowej nosa i gardła, wysychanie błon śluzowych, nasilona potliwość, niewyraźne i podwójne widzenie.

Niezbyt często (częściej niż u 1 na 1000 osób, ale rzadziej niż u 1 na 100 osób) lub rzadko (częściej
niż u 1 na 10000 osób, ale rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
Pobudzenie nerwowe (objawiające się niepokojem, bezsennością, drżeniem, majaczeniem, kołataniem serca a także drgawkami) lub zmęczenie, ucisk w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, przyspieszenie akcji serca (na ogół przy przedawkowaniu), obniżenie lub podwyższenie ciśnienia tętniczego, cholestaza, zapalenie wątroby lub inne zaburzenia czynności wątroby (łącznie z bólami brzucha, ciemnym zabarwieniem moczu), ciężkie reakcje alergiczne (kaszel, trudności z połykaniem, świąd, opuchnięcie powiek lub okolicy oczu, twarzy i/lub języka, duszność, zmęczenie itp.), nadwrażliwość na światło, zmęczenie, niedociśnienie lub nadciśnienie, krzyżowa alergia na leki podobne do chlorfenaminy, zmiany w morfologii krwi, bóle gardła, obrzęki (opuchlizna), szumy uszne, ostre zapalenie błędnika (część ucha), impotencja, krwawienia międzymiesiączkowe.

Rzadko (częściej niż u 1 na 10000 osób, ale rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, zawał mięśnia sercowego, arytmia komorowa, obrzęk płuc i krwawienie domózgowe (na ogół przy stosowaniu dużych dawek).

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10000 osób):
Zaburzenia krwi takie jak: trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi), agranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby granulocytów – jednego z rodzajów białych krwinek), leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), niedokrwistość hemolityczna, hipoglikemia (znaczne zmniejszenie stężenia cukru we krwi), zaburzenia ze strony nerek, mętny mocz, alergiczne zapalenie skóry, ciężkie reakcje skórne, wstrząs anafilaktyczny, żółtaczka.

Paracetamol może spowodować uszkodzenie wątroby w przypadku przyjmowania dużych dawek lub przedłużonego leczenia.