Captopril Jelfa, 12,5 mg, 30 tabletek

Substancją czynną leku Captopril Jelfa jest kaptopryl. .

Substancją czynną leku Captopril Jelfa jest kaptopryl. Hamuje on enzym przekształcający
angiotensynę I w angiotensynę II, substancję o silnych właściwościach zwężających naczynia
(tzw. inhibitor konwertazy angiotensyny, inaczej - inhibitor ACE).

Lek jest stosowany w leczeniu:
- nadciśnienia tętniczego;
- przewlekłej niewydolności serca z osłabieniem czynności skurczowej komór, w skojarzeniu z lekami
moczopędnymi i, jeśli jest to właściwe, z glikozydami naparstnicy (pobudzającymi pracę serca) i
lekami beta-adrenolitycznymi (stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego);
- zawału mięśnia sercowego:
- leczenie krótkotrwałe (4 tygodnie): lek zalecany jest u wszystkich pacjentów w stabilnym
stanie klinicznym, w ciągu 24 godzin od zawału mięśnia sercowego;
- długotrwała profilaktyka objawowej niewydolności serca: lek zalecany jest u pacjentów w
stabilnym stanie klinicznym, z bezobjawowym zaburzeniem czynności lewej komory serca
(frakcja wyrzutowa ≤ 40%);
- nefropatii (choroby nerek) w przebiegu cukrzycy typu I: leczenie nefropatii cukrzycowej
przebiegającej z białkomoczem u chorych na cukrzycę typu I.

Kiedy nie stosować leku Captopril Jelfa
• jeśli pacjent ma uczulenie na kaptopryl, inny lek z grupy inhibitorów ACE lub którykolwiek z
pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
• jeśli u pacjenta w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy (obrzęk dowolnej okolicy
ciała, który w przypadku objęcia gardła lub krtani powoduje trudności w oddychaniu lub
połykaniu) po przyjęciu leku z grupy inhibitorów ACE;
• jeśli u pacjenta stwierdzono kiedykolwiek dziedziczny lub idiopatyczny (o nieustalonej
przyczynie) obrzęk naczynioruchowy;
• po trzecim miesiącu ciąży (lepiej jest także unikać stosowania leku Captopril Jelfa we
wczesnym okresie ciąży – patrz punkt „Ciąża i karmienie piersią”);
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym
ciśnienie krwi zawierającym aliskiren;
• jeśli pacjent przyjmował lub obecnie stosuje lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan
(stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca
u dorosłych), ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku
tkanki podskórnej, w okolicy takiej, jak gardło).

Przed rozpoczęciem stosowania Captopril Jelfa należy omówić to z lekarzem. Należy zachować
ostrożność, jeśli:
• u pacjenta stwierdzono czynniki ryzyka wystąpienia niedociśnienia tętniczego, np. zaburzenia
wodno-elektrolitowe (odwodnienie lub przewodnienie organizmu), ciężkie nadciśnienie
tętnicze renino-zależne lub objawową niewydolność serca;
• u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności nerek, obustronne zwężenie tętnic nerkowych
lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki;
• pacjent poddawany jest dializoterapii;
• u pacjenta jest lub będzie prowadzone leczenie odczulające, np. mające na celu zmniejszenie
odczynu alergicznego po użądleniu przez owady;
• u pacjenta jest lub ma być prowadzone leczenie za pomocą aferezy lipoprotein o małej
gęstości (usuwanie cholesterolu z krwi);
• u pacjenta stwierdzono zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej (zastawki serca) lub
kardiomiopatię przerostową (choroba mięśnia sercowego);
• u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności wątroby;
• u pacjenta stwierdzono kolagenozę naczyń (choroba tkanki łącznej) lub pacjent jest leczony
lekami immunosupresyjnymi, np. azatiopryną;
• u pacjenta stwierdzono dnę moczową (choroba związana z nadmiarem kwasu moczowego) i
pacjent jest leczony allopurynolem;
• pacjent ma zaburzenia rytmu serca i jest leczony prokainamidem;
• u pacjenta planowane jest wykonanie zabiegu chirurgicznego i (lub) podanie znieczulenia z
zastosowaniem leków powodujących niedociśnienie;
• pacjent ma cukrzycę;
• pacjentka jest w ciąży, podejrzewa lub planuje ciążę - należy poinformować o tym lekarza.
Nie zaleca się stosowania leku Captopril Jelfa we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go
stosować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie
zaszkodzić dziecku
• pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego
ciśnienia krwi:
- antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA) (nazywanego również sartanem – na przykład
walsartan, telmisartan, irbesartan), zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek
związane z cukrzycą,
- aliskiren.
• pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ponieważ zwiększa się ryzyko
wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (gwałtowne puchnięcie tkanki, np. w okolicy
gardła):
- racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki;
- leki stosowane, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka
(np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus);
- wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy.
Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia
elektrolitów (np. potasu) we krwi.
Ponadto należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów rasy czarnej, ze względu na większe
ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego oraz mniejszą skuteczność leku w obniżaniu
ciśnienia u tych pacjentów.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Lekarz może zalecić zmianę dawki i (lub) zastosować inne środki ostrożności:
- jeśli pacjent przyjmuje antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskiren (patrz także
podpunkty „Kiedy nie stosować leku Captopril Jelfa" oraz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zwłaszcza należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:
• leki stosowane najczęściej, aby zapobiegać odrzuceniu przeszczepionego narządu (syrolimus,
ewerolimus i inne leki należące do grupy inhibitorów mTOR) - patrz punkt „Ostrzeżenia i
środki ostrożności”;
• suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej), leki moczopędne oszczędzające potas
(spironolakton, amiloryd, triamteren) i inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi (np.
trimetoprim i kotrimoksazol, stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie;
cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego
narządu oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom);
• lit (stosowany w leczeniu manii i depresji);
• leki o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i przeciwzapalnym – tzw.
niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak, piroksykam, ibuprofen, kwas
acetylosalicylowy, w dawce większej niż 3 g na dobę;
• leki przeciwnadciśnieniowe i leki rozszerzające naczynia, takie jak azotany;
• leki przeciwcukrzycowe;
• leki trombolityczne (rozpuszczające zakrzep krwi i udrażniające naczynia), np. streptokinazę;
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne;
• leki zwężające naczynia krwionośne, tzw. sympatykomimetyki, np. adrenalinę;
• allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej);
• prokainamid (stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca);
• cytostatyki (leki stosowane w chorobach nowotworowych);
• leki immunosupresyjne.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża
Należy poinformować lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Lekarz zazwyczaj zaleci
przerwanie stosowania leku Captopril Jelfa przed planowaną ciążą lub natychmiast po potwierdzeniu
ciąży oraz zaleci przyjmowanie innego leku zamiast leku Captopril Jelfa. Nie zaleca się stosowania
leku Captopril Jelfa we wczesnym okresie ciąży i nie wolno stosować go po trzecim miesiącu ciąży,
ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.
Karmienie piersią
Należy poinformować lekarza o karmieniu piersią lub zamiarze karmienia piersią. Podczas stosowanialeku Captopril Jelfa nie zaleca się karmienia piersią noworodka (kilka pierwszych tygodni po urodzeniu), a zwłaszcza wcześniaka. W przypadku starszego niemowlęcia lekarz poinformuje pacjentkę o korzyściach i ryzyku przyjmowania leku Captopril Jelfa podczas karmienia piersią, w
porównaniu do stosowania innych leków.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości
należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Dawkę leku lekarz określi indywidualnie, w zależności od postawionego rozpoznania i reakcji pacjenta na leczenie. Maksymalna dawka dobowa wynosi 150 mg na dobę.

Nadciśnienie tętnicze:
Zalecana dawka początkowa wynosi 25 mg do 50 mg na dobę, w dwóch dawkach podzielonych.
Lekarz może stopniowo zwiększać dawkę, w odstępach co najmniej dwutygodniowych, do dawki
100 mg - 150 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych, aby osiągnąć docelowe ciśnienie krwi.
Captopril Jelfa może być stosowany jako jedyny lek, lub z innymi lekami przeciw nadciśnieniu,
zwłaszcza z tiazydowymi lekami moczopędnymi. W przypadku leczenia skojarzonego z lekami
przeciw nadciśnieniu, takimi jak tiazydowe leki moczopędne, właściwe może być podawanie leku razna dobę. U pacjentów z dużą aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (zmniejszona objętość płynów w naczyniach krwionośnych, nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, niewyrównana niewydolnośćserca) lekarz rozpocznie leczenie od dawki pojedynczej wynoszącej 6,25 mg lub 12,5 mg. Następnie lekarz zaleci stosowanie takiej dawki 2 razy na dobę. Dawka może być stopniowo zwiększana do 50 mg na dobę, w jednej lub dwóch dawkach podzielonych, a w razie konieczności do 100 mg w jednej lub dwóch dawkach podzielonych.

Niewydolność serca:
Zalecana dawka początkowa wynosi 6,25 mg do 12,5 mg dwa lub trzy razy na dobę. Lekarz zaleci
zwiększanie dawki do 75 mg - 150 mg na dobę w zależności od reakcji pacjenta, stanu klinicznego i tolerancji leku. Dawka maksymalna wynosi 150 mg na dobę w dawkach podzielonych. Lekarz zaleci stopniowe zwiększanie dawki, w odstępach co najmniej dwutygodniowych, aby ocenić reakcję pacjenta. Leczenie niewydolności serca z użyciem leku Captopril Jelfa jest prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza.

Zawał mięśnia sercowego:
- leczenie krótkotrwałe:
Zalecana początkowa dawka próbna wynosi 6,25 mg, po 2 godzinach 12,5 mg, a po 12 godzinach 25 mg. Jeżeli u pacjenta nie stwierdza się niepożądanych objawów hemodynamicznych (zaburzeń
krążenia krwi), począwszy od następnego dnia należy podawać 100 mg leku Captopril Jelfa na dobę w dwóch dawkach podzielonych przez okres 4 tygodni. Pod koniec czterotygodniowego leczenia należyponownie ocenić stan pacjenta przed podjęciem decyzji o leczeniu w okresie po przebytym zawale mięśnia sercowego. Stosowanie leku należy rozpocząć w warunkach szpitalnych tak szybko, jak to tylko możliwe po wystąpieniu objawów podmiotowych (zgłaszanych przez pacjenta) i (lub) przedmiotowych (obserwowanych przez lekarza) u pacjentów stabilnych hemodynamicznie.
- leczenie długotrwałe:
Zalecana dawka początkowa wynosi 6,25 mg, następnie przez 2 doby podaje się 12,5 mg 3 razy na
dobę, a następnie 25 mg 3 razy na dobę o ile nie stwierdza się niepożądanych objawów
hemodynamicznych. Dawka zalecana w celu osiągnięcia skutecznego działania kardioprotekcyjnego w leczeniu przewlekłym wynosi 75 mg do 150 mg na dobę w dwóch lub trzech dawkach podzielonych. Jeżeli stosowania leku nie rozpoczęto w ciągu pierwszych 24 godzin od wystąpienia ostrego zawału mięśnia sercowego, to zaleca się rozpoczęcie leczenia między trzecią a szesnastą dobą po zawale, o ile stan hemodynamiczny pacjenta jest stabilny. Leczenie należy rozpocząć w warunkachszpitalnych, pod ścisłym nadzorem lekarza (szczególnie dotyczącym kontroli ciśnienia tętniczego), do osiągnięcia dawki 75 mg. Początkowa dawka musi być mała, szczególnie u pacjentów z prawidłowym  lub obniżonym ciśnieniem tętniczym krwi. W przypadku objawowego niedociśnienia, np. na skutek niewydolności serca, dawkę leków moczopędnych i (lub) innych podawanych jednocześnie leków
rozszerzających naczynia krwionośne można zmniejszyć w celu utrzymania stałej dawki kaptoprylu. Jeżeli jest to konieczne, dawkę należy dostosować do reakcji klinicznej pacjenta. Lek Captopril Jelfa można podawać w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu zawału mięśnia sercowego, takimi jak leki trombolityczne, β-adrenolityki i kwas acetylosalicylowy.

Nefropatia w przebiegu cukrzycy typu I:
Zalecana dawka dobowa w przypadku nefropatii w przebiegu cukrzycy typu I wynosi
75 do 100 mg w dawkach podzielonych. Jeżeli wymagane jest dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego, dodać można inne leki przeciw nadciśnieniu.

Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej objawów niepożądanych, lek należy niezwłocznie
odstawić i skontaktować się z lekarzem:
- obrzęk twarzy, języka i krtani;
- trudności podczas połykania;
- reakcje skórne z powstawaniem pęcherzy, owrzodzeń i pokrzywki;
- trudności w oddychaniu;
- uczucie omdlenia.
Często (u co najmniej 1 pacjenta na 100, ale mniej niż 1 na 10)
- zaburzenia snu;
- zaburzenia smaku;
- zawroty głowy;
- suchy, uporczywy kaszel i duszność;
- nudności, wymioty;
- podrażnienie błony śluzowej żołądka;
- bóle brzucha, biegunka, zaparcia;
- suchość błony śluzowej jamy ustnej;
- świąd z wysypką lub bez wysypki;
- wysypka i łysienie.
Niezbyt często (u co najmniej 1 pacjenta na 1000, ale mniej niż 1 na 100)
- tachykardia (szybka czynność serca) lub tachyarytmia (zaburzenia rytmu serca);
- dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej);
- kołatanie serca;
- niedociśnienie tętnicze;
- zespół Raynauda (napadowe blednięcie palców rąk lub stóp pod wpływem zimna lub emocji);
- nagłe zaczerwienienie;
- bladość, obrzęk naczynioruchowy;
- zmęczenie;
- złe samopoczucie.
Rzadko (u co najmniej 1 pacjenta na 10000, ale mniej niż 1 na 1000)
- anoreksja (utrata apetytu i wagi);
- senność;
- bóle głowy i parestezje (uczucie kłucia, mrowienia);
- zapalenie jamy ustnej/owrzodzenia aftowe;
- zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek, wielomocz, skąpomocz, zwiększenie
częstości oddawania moczu.
Bardzo rzadko (u mniej niż 1 pacjenta na 10000)
- neutropenia/agranulocytoza (zmniejszenie ilości/brak pewnego typu krwinek białych);
- pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich krwinek) – szczególnie u pacjentów z zaburzeniami
czynności nerek;
- niedokrwistość (w tym niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna);
- małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi);
- powiększenie węzłów chłonnych;
- eozynofilia (zwiększenie ilości pewnego typu krwinek białych);
- zaburzenia autoimmunologiczne i (lub) dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych (rodzaj
zaburzeń układu odporności);
- hiperkaliemia (zwiększone stężenie potasu);
- hipoglikemia (zmniejszone stężenie cukru w surowicy);
- splątanie;
- depresja;
- incydenty naczyniowo-mózgowe, w tym udar, omdlenie, niewyraźne widzenie;
- zatrzymanie czynności serca;
- wstrząs kardiogenny (ostra niewydolność krążenia spowodowana chorobą serca);
- skurcz oskrzeli;
- nieżyt błony śluzowej nosa;
- alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych/eozynofilowe zapalenie płuc;
- zapalenie języka;
- wrzód trawienny;
- zapalenie trzustki;
- zaburzenia czynności wątroby i zastój żółci (w tym żółtaczka);
- zapalenie wątroby w tym martwica, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia
bilirubiny;
- pokrzywka;
- rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (choroby charakteryzujące się powstawaniem pęcherzy i następnie bolesnych nadżerek);
- nadwrażliwość na światło;
- erytrodermia (zaczerwienienie i złuszczane skóry);
- zmiany skórne podobne do pęcherzycy i złuszczające zapalenie skóry;
- bóle mięśni, bóle stawów;
- zespół nerczycowy (choroba objawiająca się znaczną utratą białka z moczem);
- impotencja;
- ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzny);
- gorączka;
- zmiany w wynikach badań laboratoryjnych (białkomocz, eozynofilia, zwiększenie stężenia potasu w surowicy, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we
krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny i bilirubiny w surowicy, zmniejszenie stężenia hemoglobiny,
zmniejszenie wartości hematokrytu, zmniejszenie ilości leukocytów i płytek krwi, dodatnie miano
przeciwciał przeciwjądrowych, przyspieszone OB).

Jedna tabletka zawiera jako substancję czynną 12,5 mg, 25 mg lub 50 mg kaptoprylu.
Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, laktoza
jednowodna, kwas stearynowy, kroskarmeloza sodowa.

Lek Captopril Jelfa może wywierać niekorzystny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych, szczególnie na początku leczenia lub podczas zmiany dawki,
oraz w przypadku jednoczesnego picia alkoholu. W razie wystąpienia objawów niepożądanych, takich jak zawroty głowy lub zmęczenie, należy skontaktować się z lekarzem.

Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne Jelfa SA
ul. Wincentego Pola 21
58-500 Jelenia Góra