Finospir, 100 mg, 30 tabletek

Finospir, 100 mg, 30 tabletek posiada substancję czynna leku, spironolakton, który zmniejsza nadmiar płynów w organizmie poprzez zwiększenie wydalania moczu. Spironolakton różni się od innych leków moczopędnych tym, że nie powoduje utraty potasu z moczem. 

Lek stosuje się w celu leczenia:
● wysokiego ciśnienia krwi lub niewydolności serca jako lek dodatkowy u pacjentów niereagujących dostatecznie na inne leki,
● obrzęków związanych z chorobami nerek, wątroby czy innymi schorzeniami, gdy inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne,
● pierwotnego aldosteronizmu (nadmierna aktywność w zakresie wydzielania aldosteronu przez nadnercza).
Lekarz mógł przepisać ten lek w celu leczenia innej choroby niż wymienione w niniejszej ulotce.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkę dobową można przyjmować jednorazowo lub podzielić na dwie dawki. Tabletkę należy popić szklanką wody lub innego płynu.

Tabletki należy przyjmować z jedzeniem. Należy pamiętać, że lek jest lepiej wchłaniany, jeśli przyjmowany jest podczas posiłku.

Aby utrzymać stałe działanie leku, tabletki należy przyjmować o tej samej porze dnia. Stosowanie leku o stałej porze stanowi również najlepszy sposób, aby nie zapomnieć o jego przyjęciu.

Dawkowanie leku Finospir ustalane jest indywidualnie, w zależności od choroby i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Poniżej zostały przedstawione zazwyczaj stosowane dawki leku.
Podczas leczenia, lekarz będzie regularnie kontrolował stężenie różnych substancji chemicznych (np. elektrolitów i kreatyniny) we krwi pacjenta.

Dorośli:

Ciężka niewydolność serca: Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 25 mg na dobę. Lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki do 50 mg na dobę lub zmniejszyć do 25 mg, co drugi dzień.

Wysokie ciśnienie krwi i obrzęki: Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 25 mg do 100 mg na dobę.

Duże obrzęki: 200 mg do 400 mg na dobę przez krótki czas.

Leczenie nadmiernego wydzielania aldosteronu (hormonu wydzielanego przez nadnercza): 100 mg do 400 mg na dobę przed operacją. Lekarz ustala dawkowanie indywidualnie dla każdego pacjenta, zlecając najmniejszą skuteczną dawkę w przypadku, kiedy leczenie chirurgiczne jest niewskazane.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku:
Zazwyczaj nie ma konieczności zmiany dawkowania, o ile u pacjenta nie występuje niewydolność nerek lub wątroby.

Stosowanie u dzieci:
Lekarz ustala dawkę leku w oparciu o masę ciała dziecka oraz rodzaj choroby.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Niewydolność nerek:
Podczas ustalania dawkowania lekarz bierze pod uwagę wydolność nerek.
Nie należy stosować leku Finospir w przypadku, kiedy rozpoznano u pacjenta ciężką niewydolność nerek.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane częściej występują u pacjentów o złym stanie zdrowia oraz licznymi chorobami. Neurologiczne działania niepożądane, takie jak splątanie, bóle głowy i utrata entuzjazmu (apatia), występują głównie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, spowodowanym długotrwałym uszkodzeniem (marskość wątroby).

Działania niepożądane przedstawiono poniżej według częstości występowania:

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):

Bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nudności, biegunka, wymioty, suchość skóry, senność, powiększenie piersi u mężczyzn, nadmierna wrażliwość piersi na dotyk, zaburzenia miesiączkowania, impotencja.

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):

Zbyt duże stężenie potasu lub za małe stężenie sodu we krwi, splątanie, niezwykłe doznania czuciowe, wysypka skórna, świąd, pokrzywka, kurcze mięśni, zmiany stężenia kreatyniny lub reniny we krwi.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób):
Odwodnienie, apatia (brak reakcji, utrata inicjatywy), zmiany popędu seksualnego, zawroty głowy, niewydolność nerek, zmniejszenie liczby krwinek białych lub płytek krwi.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 osób):

Zaburzenia czynności wątroby, utrata włosów, zwiększenie ilości włosów na ciele, łagodne guzy piersi.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. Toxic Epidermal Necrolysis, TEN), zespół Stevensa-Johnsona, wysypka polekowa z eozynofilią oraz objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS), pemfigoid (choroba objawiająca się wystąpieniem na skórze pęcherzy wypełnionych płynem).

Substancją czynną leku jest spironolakton. Jedna tabletka zawiera 100 mg spironolaktonu.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, powidon, polisorbat 80, olejek miętowy, krzemionka koloidalna, bezwodna i magnezu stearynian.

Orion Corporation
Orionintie 1
FI02200 Espoo
Finlandia

Orion Corporation Orion Pharma
Joensuunkatu 7
FI-24100 Salo
Finlandia