Fluxemed, 20 mg, 30 kapsułek twardych

Fluxemed, 20 mg, 30 kapsułek twardych zawiera substancję czynną fluoksetynę.

Co to jest Fluxemed?

Fluoksetyna jest jednym z grupy leków zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) o działaniu przeciwdepresyjnym.

Każdy człowiek ma w mózgu substancję o nazwie serotonina. Ludzie, którzy doświadczają depresji lub zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych lub bulimii, mają mniejsze stężenie serotoniny, niż inni. Nie jest w pełni wyjaśnione, jak działa fluoksetyna i inne leki z grupy SSRI, ale wiadomo, że mogą one pomóc zwiększając stężenie serotoniny w mózgu.

Leczenie tych zaburzeń jest bardzo ważne, w celu poprawy jakości życia pacjenta. Jeśli leczenie nie zostanie podjęte, stan pacjenta może nie ulec poprawie, a nawet może stać się cięższy i trudniejszy do wyleczenia.

Aby upewnić się, że pacjent jest wolny od objawów, konieczne może być leczenie trwające kilka tygodni lub miesięcy.

Fluoksetyna jest jednym z grupy leków zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) o działaniu przeciwdepresyjnym.

Lek Fluxemed stosowany jest w leczeniu:
Dorośli:
• Epizody dużej depresji
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
• Bulimia. Lek Fluxemed jest stosowany obok psychoterapii w celu zmniejszenia chęci objadania się i prowokowania wymiotów.
Dzieci i młodzież w wieku 8 lat i powyżej:
• Epizody depresji o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, gdy objawy depresji nie ustępują po 4-6 sesjach psychoterapii. U dzieci i osób młodych z depresją o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego lek Fluxemed należy stosować tylko w połączeniu z jednoczesną terapią psychologiczną.

Kiedy nie przyjmować leku Fluxemed
• jeśli pacjent ma uczulenie na fluoksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Jeśli wystąpi wysypka lub inna reakcja alergiczna (taka jak świąd, obrzęk warg lub twarzy lub duszność), należy natychmiast przerwać stosowanie
leku i skontaktować się z lekarzem.
• jeśli pacjent przyjmuje metoprolol (lek stosowany w leczeniu niewydolności serca), gdyż istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia za wolnej akcji serca.
• jeżeli pacjent zażywa inne leki, znane jako nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAOIs) (np. iproniazyd stosowany w leczeniu depresji), ponieważ może wystąpić ciężka reakcja, która może być nawet zakończona zgonem.

Leczenie lekiem Fluxemed należy rozpoczynać co najmniej po upływie 2 tygodni po przerwaniu leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.

Nie należy stosować żadnego z nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO przez następne 5 tygodni po zakończeniu leczenia lekiem Fluxemed. Jeżeli fluoksetyna była stosowana długo i (lub) w dużych dawkach, lekarz może zdecydować o wydłużeniu czasu przerwy między leczeniem.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Fluxemed należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli
u pacjenta występuje którakolwiek z poniższych okoliczności:
• choroba serca;
• gorączka, sztywność mięśni lub drżenia, zmiany stanu psychicznego, takie, jak dezorientacja, drażliwość i skrajne pobudzenie;

Może to być tak zwany zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny. Chociaż zespoły te występują rzadko, mogą mieć zagrażające życiu następstwa; należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie leczenia fluoksetyną;
• mania, występująca obecnie lub w przeszłości; jeśli wystąpił epizod maniakalny, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny;
• występujące w przeszłości zaburzenia krzepnięcia, pojawienie się siniaków czy nietypowych krwawień lub jeśli pacjentka jest w ciąży;
• pacjent przyjmuje leki, które rozrzedzają krew);
• padaczka lub drgawki. Jeśli u pacjenta występują napady drgawek lub zwiększyła się częstość napadów drgawkowych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, gdyż konieczne może być odstawienie fluoksetyny;
• pacjent poddawany jest leczeniu elektrowstrząsami (ECT);
• pacjent przyjmuje tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi) (patrz punkt 2. Lek Fluxemed a inne leki);
• uczucie niepokoju oraz niemożność usiedzenia lub ustania w miejscu (akatyzja). Zwiększenie dawki fluoksetyny może spowodować pogorszenie stanu;
• cukrzyca (lekarz może dostosować dawkę insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych);
• choroba wątroby (może być konieczne dostosowanie dawki leku);
• niskie tętno spoczynkowe i (lub) niedobór soli w organizmie w wyniku długotrwałej ciężkiej biegunki i wymiotów lub w wyniku stosowania diuretyków (leków moczopędnych);
• pacjent przyjmuje diuretyki (leki moczopędne), zwłaszcza jeśli pacjent jest w podeszłym wieku;
• jaskra (zwiększone ciśnienie w oku).
Myśli samobójcze i pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych
• Osoby, u których występuje depresja i (lub) zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po upływie 2 tygodni, czasami później. Wystąpienie takich objawów jest bardziej prawdopodobne, jeżeli:
- u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia;
- pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.
• Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.
• Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.
Leki, takie jak Fluxemed (tak zwane SSRI), mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Nie należy przyjmować Fluxemed jednocześnie z:
• Pewnymi nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO), niektórymi stosowanymi w leczeniu depresji. Nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO nie należy stosować jednocześnie z fluoksetyną, ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich lub nawet śmiertelnych reakcji (zespół serotoninowy) (patrz punkt 2. Kiedy nie przyjmować leku Fluxemed). Leczenie fluoksetyną należy rozpocząć co najmniej 2 tygodnie po odstawieniu nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO (np. tranylcypromina). Nie należy podejmować leczenia żadnymi nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO przez co najmniej 5 tygodni po zaprzestaniu przyjmowania fluoksetyny. Jeżeli fluoksetyna została przepisana na dłuższy okres leczenia i (lub) w dużej dawce, lekarz może zalecić odczekanie okresu dłuższego niż 5 tygodni.
• Metoprololem, stosowanym w leczeniu niewydolności serca; istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia nadmiernego spowolnienia akcji serca.

Lek Fluxemed może wpływać na działanie następujących leków (interakcja):
• tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi); ponieważ fluoksetyna może zmienić stężenie tego leku we krwi, co skutkuje możliwością zmniejszenia wpływu tamoksyfenu, lekarz może rozważyć przepisanie innego leczenia przeciwdepresyjnego.
• inhibitory monoaminooksydazy A (inhibitory MAO-A), w tym moklobemid, linezolid (antybiotyk) i chlorek metylotioninowy (zwany również błękitem metylenowym, stosowanym w leczeniu methemoglobinemii wywołanej działaniem produktu leczniczego lub innej substancji chemicznej): ze względu na ryzyko ciężkich, a nawet śmiertelnych reakcji (zwanych zespołem serotoninowym). Leczenie fluoksetyną można rozpocząć następnego dnia po zakończeniu leczenia odwracalnymi inhibitorami MAO, ale lekarz może chcieć monitorować uważnie stan pacjenta i stosować mniejsze dawki inhibitorów MAO-A.
• mekwitazyna (stosowana w leczeniu alergii); ponieważ stosowanie tego leku z fluoksetyną może zwiększać ryzyko wystąpienia zmian w aktywności elektrycznej serca.
• fenytoina (lek przeciwpadaczkowy); ponieważ fluoksetyna może wpływać na stężenie tego leku we krwi, lekarz może uznać za konieczne by wprowadzać fenytoinę stopniowo i przeprowadzić badania kontrolne, jeśli stosowana jest równocześnie z fluoksetyną.
• lit, selegilina, dziurawiec, tramadol (lek przeciwbólowy), tryptany (stosowane w leczeniu migreny) i tryptofan; istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia łagodnego zespołu serotoninowego, gdy leki te są przyjmowane jednocześnie z fluoksetyną.

Lekarz zleci częstsze badania kontrolne.
• leki, które mogą wpływać na tętno, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwdrobnoustrojowe (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne zwłaszcza halofantryna lub pewne leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna), ponieważ fluoksetyna przyjmowana jednocześnie z jednym lub więcej z tych leków, może zwiększać ryzyko wystąpienia zmian w aktywności elektrycznej serca.
• leki przeciwzakrzepowe (takie jak warfaryna), NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen, diklofenak), kwas acetylosalicylowy i inne leki, które mogą rozrzedzać krew (w tym klozapina, stosowana w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych). Fluoksetyna może zaburzać działanie tych leków we krwi. Jeśli leczenie fluoksetyną zostanie rozpoczęte lub wstrzymane podczas przyjmowania warfaryny, lekarz będzie musiał wykonać pewne badania, aby dostosować dawkę i częściej przeprowadzać badania kontrolne.
• cyproheptadyna (stosowana w leczeniu alergii); ponieważ może ona zmniejszać działanie fluoksetyny.
• leki, które zmniejszają stężenie sodu we krwi (w tym leki, które powodują zwiększenie oddawania moczu, desmopresyna, karbamazepina i okskarbazepina); ponieważ leki te mogą zwiększać ryzyko wystąpienia za małego stężenia sodu we krwi, gdy są stosowane jednocześnie z fluoksetyną.
• leki przeciwdepresyjne, takie jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub bupropion, meflochina lub chlorochina (stosowane w leczeniu malarii), tramadol (stosowany w leczeniu silnego bólu) lub leki przeciwpsychotyczne, takie jak pochodne fenotiazyny lub butyrofenonu; ponieważ fluoksetyna może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek, gdy jest stosowany jednocześnie z tymi lekami.
• flekainid, propafenon, nebiwolol lub enkainid (stosowane w chorobach serca), karbamazepina (lek przeciwpadaczkowy), atomoksetyna lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (na przykład imipramina, dezypramina i amitryptylina) lub risperidon (stosowany w schizofrenii); ponieważ fluoksetyna może prawdopodobnie zmienić stężenie tych leków we krwi, lekarz może zmniejszyć ich dawkę, jeśli są stosowane jednocześnie z fluoksetyną.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku Fluxemed.

Ciąża
Należy powiedzieć lekarzowi jak najszybciej jak to możliwe, jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa, że może być w ciąży lub planuje zajście w ciążę.

U dzieci, których matki zażywały fluoksetynę podczas kilku pierwszych miesięcy ciąży przeprowadzono pewne badania, które wykazały zwiększone ryzyko wad wrodzonych, zwłaszcza dotyczących serca. W ogólnej populacji rodzi się około 1 na 100 dzieci z wadą serca. Ta liczba zwiększa się do 2 przypadków na 100 u dzieci, których matki zażywały fluoksetynę.

Jeśli leki, takie, jak fluoksetyna, są stosowane podczas ciąży, zwłaszcza podczas 3 ostatnich miesięcy ciąży, zwiększa się ryzyko wystąpienia u dziecka stanu zwanego przetrwałym nadciśnieniem płucnym, co powoduje, że dziecko oddycha szybciej niż normalnie i ma sinicę. Te objawy występują zazwyczaj w ciągu pierwszych 24 godzin po porodzie. Jeśli u dziecka występują takie objawy, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub położnej.

Zaleca się, aby nie stosować tego leku w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka. Pacjentka może w porozumieniu z lekarzem stopniowo przerywać przyjmowanie leku Fluxemed, gdy jest w ciąży lub planuje ciążę. Jednakże, w zależności od okoliczności, lekarz może zasugerować, aby kontynuować stosowanie leku Fluxemed.

Ze względu na działanie opisywane u noworodków, takie jak drażliwość, drżenie, zmniejszone napięcie mięśni, uporczywy płacz, zaburzenia ssania i snu, należy zachować ostrożność, zwłaszcza w końcowym okresie ciąży lub bezpośrednio przed porodem.

Przyjmowanie leku Fluxemed pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Fluxemed, powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.

Karmienie piersią

Fluoksetyna przenika do mleka kobiecego i może powodować działania niepożądane u niemowląt karmionych piersią. Karmienie piersią można kontynuować wyłącznie, gdy jest to niezbędne. Jeśli karmienie piersią jest kontynuowane, lekarz może zalecić mniejszą dawkę fluoksetyny.

Płodność

W badaniach na zwierzętach wykazano, że fluoksetyna obniża jakość nasienia. Teoretycznie może to wpływać na płodność, choć jak dotąd nie zaobserwowano oddziaływania na płodność u ludzi.

Jak brać lek Fluxemed?

Lek Fluxemed należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie należy przyjmować więcej kapsułek niż zalecił lekarz.

Kapsułki Fluxemed należy połykać popijając wodą. Nie należy żuć kapsułek Fluxemed.

Dorośli:

Zalecana dawka to:
• Depresja: zalecana dawka wynosi 1 kapsułkę (20 mg) na dobę.

Lekarz prowadzący oceni i w razie konieczności dostosuje dawkę w ciągu 3-4 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Jeśli jest to konieczne, można stopniowo zwiększyć dawkę do maksymalnie 3 kapsułek (60 mg) na dobę.

Dostosowanie dawki należy przeprowadzać ostrożnie, starając się utrzymać najmniejszą dawkę skuteczną.

Jak szybko działa Fluxemed?

Pacjent może nie poczuć się lepiej natychmiast po rozpoczęciu stosowania leku na depresję. Jest to zwykła reakcja, ponieważ polepszenie objawów depresyjnych może nastąpić dopiero po kilku tygodniach. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez co najmniej 6 miesięcy.
• Bulimia (żarłoczność): zalecana dawka wynosi 3 kapsułki (60 mg) na dobę.
• Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne: zalecana dawka wynosi 1 kapsułkę (20 mg) na dobę.

Lekarz prowadzący oceni i w razie konieczności dostosuje dawkę w ciągu 2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Jeśli jest to konieczne, można stopniowo zwiększyć dawkę do maksymalnie 3 kapsułek (60 mg) na dobę. Jeżeli nie obserwuje się poprawy w ciągu 10 tygodni, lekarz rozważy zasadność leczenia fluoksetyną.

Dzieci i młodzież w wieku od 8 do 18 lat z depresją:

Leczenie należy rozpoczynać i prowadzić pod nadzorem specjalisty.

Dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę.

Po 1-2 tygodniach lekarz może zwiększyć dawkę do 20 mg/dobę. Dostosowanie dawki należy przeprowadzać ostrożnie, starając się utrzymać najmniejszą dawkę skuteczną. Dzieci ze zmniejszoną masą ciała mogą wymagać niższej dawki. Jeśli odpowiedź na leczenie jest zadowalająca, lekarz oceni potrzebę kontynuowania leczenia dłużej niż 6 miesięcy. Jeśli poprawa nie nastąpi w ciągu 9 tygodni, lekarz powinien dokonać ponownej oceny zasadności leczenia.

Osoby w podeszłym wieku:

Lekarz będzie zwiększał dawkę ze szczególną ostrożnością, a dawka dobowa nie powinna na ogół być większa niż 2 kapsułki (40 mg) na dobę.

Zalecana maksymalna dawka wynosi 3 kapsułki (60 mg) na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub stosujących inne leki, które mogą zmieniać działanie fluoksetyny, lekarz może zmniejszyć dawkę leku lub zalecić stosowanie fluoksetyny co drugi dzień.

Jak każdy lek, ten lek może powodować objawy niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

• Jeśli pojawią się myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
• Jeśli pojawi się wysypka lub reakcje alergiczne w postaci świądu, obrzęku warg lub języka lub świszczącego oddechu albo duszności, należy natychmiast przerwać przyjmowanie kapsułek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
• Jeśli pojawi się niepokój psychoruchowy i uczucie niemożności usiedzenia lub ustania w miejscu, mogą to być objawy akatyzji; zwiększenie dawki leku Fluxemed może pogorszyć stan zdrowia. W takim przypadku należy skontaktować się z lekarzem.
• Jeśli wystąpi zaczerwienienie skóry lub wystąpią rożne reakcje skórne lub pojawią się pęcherze i skóra zacznie się łuszczyć, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Zjawisko to występuje bardzo rzadko.

U niektórych pacjentów wystąpiło:
• Kilka objawów jednocześnie (określanych, jako zespół serotoninowy), w tym gorączka o nieznanej przyczynie z przyspieszeniem częstości oddechów lub akcji serca, nadmierne pocenie się, sztywność lub drżenie mięśni, dezorientacja, skrajne pobudzenie lub senność (rzadko).
• Uczucie osłabienia, senność lub dezorientacja, głównie u osób w podeszłym wieku i osób (w podeszłym wieku) przyjmujących leki moczopędne.
• Przedłużona i bolesna erekcja.
• Drażliwość i skrajne pobudzenie.
• Problemy z sercem, takie jak szybkie lub nieregularne bicie serca, omdlenie, upadek lub zawroty głowy po zmianie pozycji na stojącą, które mogą wskazywać na nieprawidłową czynność serca.

Jeśli wystąpi którekolwiek z wyżej wymienionych działań niepożądanych, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

U pacjentów przyjmujących lek Fluxemed zgłaszano także następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej, niż u 1 na 10 osób):
• Trudności z zasypianiem lub bezsenność,
• Ból głowy,
• Biegunka, mdłości (nudności),
• Zmęczenie.

Często (mogą wystąpić u nie więcej, niż u 1 na 10 osób):
• Brak apetytu, zmniejszenie masy ciała,
• Lęk, nerwowość,
• Niepokój psychoruchowy, osłabienie zdolności koncentracji,
• Uczucie napięcia,
• Zmniejszenie popędu płciowego lub zaburzenia seksualne (w tym trudności z utrzymaniem wzwodu podczas aktywności seksualnej),
• Zaburzenia snu, nietypowe sny,
• Zawroty głowy,
• Zaburzenia smaku,
• Niekontrolowane, krótkotrwałe ruchy,
• Niewyraźne widzenie,
• Uczucie szybkiego nieregularnego bicia serca,
• Zaczerwienienie skóry twarzy lub innych części ciała,
• Ziewanie,
• Niestrawność, wymioty,
• Suchość błony śluzowej jamy ustnej,
• Wysypka, pokrzywka, świąd,
• Nadmierne pocenie się,
• Bóle stawów,
• Częste oddawanie moczu,
• Niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych,
• Roztrzęsienie, dreszcze.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej, niż u 1 na 100 osób):
• Poczucie oderwania się od siebie,
• Dziwne myślenie,
• Nieprawidłowo wysoki nastrój,
• Zaburzenia orgazmu,
• Myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu,
• Zgrzytanie zębami (bruksizm),
• Drżenie mięśni, ruchy mimowolne lub zaburzenia równowagi lub koordynacji ruchowej,
• Zapominanie (zaburzenia pamięci),
• Powiększenie (rozszerzenie) źrenic,
• Dzwonienie w uszach,
• Niskie ciśnienie tętnicze krwi,
• Skrócenie oddechu,
• Krwawienie z nosa,
• Trudności w połykaniu,
• Wypadanie włosów,
• Zwiększona skłonność do powstawania siniaków,
• Niewyjaśnione siniaki lub krwawienia,
• Zimne poty,
• Ogólnie złe samopoczucie,
• Uczucie zimna lub gorąca,
• Nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej, niż u 1 na 1000 osób):
• Małe stężenie soli we krwi,
• Zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawień lub siniaków,
• Zmniejszenie liczby białych krwinek,
• Nietypowe lub szalone zachowania,
• Omamy,
• Pobudzenie,
• Napady paniki,
• Dezorientacja,
• Jąkanie się,
• Agresja,
• Napady drgawek,
• Zapalenie naczyń krwionośnych,
• Gwałtowny obrzęk tkanek szyi, twarzy, jamy ustnej i (lub) gardła,
• Ból w przełyku (przewodzie, którym pokarm lub woda przesuwa się do żołądka),
• Zapalenie wątroby,
• Problemy z płucami,
• Wrażliwość na światło słoneczne,
• Ból mięśni,
• Trudności w oddawaniu moczu,
• Mlekotok.

Częstość nieznana:

Ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), patrz dodatkowe informacje w podpunkcie „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”.

Złamania kości - u pacjentów stosujących leki z tej grupy obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości.

Jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Większość wymienionych działań niepożądanych zwykle ustępuje w trakcie leczenia.

U dzieci i młodzieży (w wieku od 8 do 18 lat):

Dodatkowo, oprócz wyżej wymienionych działań niepożądanych, lek Fluxemed może spowalniać wzrost oraz prawdopodobnie opóźniać dojrzewanie płciowe. U dzieci zgłaszano również często zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze), wrogość, mania i krwawienia z nosa.

Substancją czynną jest fluoksetyny chlorowodorek, w ilości odpowiadającej 20 mg fluoksetyny.

Pozostały składnik leku to skrobia kukurydziana żelowana.

Otoczka kapsułki zawiera żelatynę, błękit brylantowy (E 133), tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172).

Składniki tuszu do nadruku to węgiel aktywny i szelak (E 904).

PRO.MED. CS. Praha a.s., Telčská 377/1, Michle, 140 00 Praha 4, Republika Czeska