Lanzul S, 15 mg, 28 kapsułki

Lanzul S, 15 mg, 28 kapsułki substancja czynna leku Lanzul S, jest inhibitorem pompy protonowej. Inhibitory pompy protonowej zmniejszają ilość kwasu wydzielanego w żołądku.

Lekarz może przepisać Lanzul S dorosłym pacjentom w następujących wskazaniach:
- Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka
- Leczenie zapalenia przełyku (refluksowego)
- Zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku
- Leczenie zgagi i zarzucania kwasu żołądkowego do przełyku
- Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterię Helicobacter pylori w połączeniu z kuracją odpowiednimi antybiotykami
- Leczenie lub zapobieganie chorobie wrzodowej dwunastnicy lub żołądka u pacjentów
wymagających stałego leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) (stosowanymi w zwalczaniu bólu lub zapalenia)
- Leczenie zespołu Zollingera i Ellisona.
Lekarz może również przepisać lek Lanzul S w innych wskazaniach lub w dawkach różnych od opisanych w tej ulotce. Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Kapsułkę należy połknąć w całości, popijając szklanką wody. Jeżeli pacjent ma trudności z połknięciem kapsułek, lekarz może zalecić inne drogi podawania leku. Nie można zgniatać ani rozgryzać kapsułek lub ich zawartości, ponieważ uniemożliwi to prawidłowe działanie leku.

Jeżeli lekarz zalecił przyjmowanie leku Lanzul S raz na dobę, pacjent powinien przyjmować go w miarę możliwości każdego dnia o tej samej porze. Najlepsze wyniki leczenia można uzyskać, przyjmując lek Lanzul S rano, przed śniadaniem.
Jeżeli lek Lanzul S przyjmowany jest dwa razy na dobę, pierwszą dawkę należy przyjąć rano, a drugą wieczorem.
Dawkę leku Lanzul S lekarz dobiera w zależności od stanu pacjenta. Poniżej przedstawiono zazwyczaj stosowane dawkowanie leku Lanzul S u osób dorosłych. Lekarz poinformuje pacjenta jak długo potrwa leczenie. Niekiedy lekarz może również przepisać inną dawkę.

Leczenie zgagi i zarzucania kwasu żołądkowego: 15 mg lub 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.
Jeżeli objawy się utrzymują, należy poinformować lekarza. Jeżeli objawy utrzymują się po 4 tygodniach leczenia, należy skontaktować się z lekarzem.

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy: 30 mg raz na dobę przez 2 tygodnie.

Leczenie choroby wrzodowej żołądka: 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.
Leczenie refluksowego zapalenia przełyku (wywołanego zarzucaniem kwasu żołądkowego): 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Długotrwałe zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku: 15 mg raz na dobę. Lekarz może zmienić dawkę i przepisać stosowanie 30 mg raz na dobę.

Leczenie zakażenia Helicobacter pylori: zwykle stosuje się 30 mg lansoprazolu w połączeniu z dwoma różnymi antybiotykami rano i tę samą dawkę wieczorem. Leki najczęściej przyjmuje się przez 7 dni.

Zaleca się łączne podawanie następujących antybiotyków:
- lansoprazol 30 mg z klarytromycyną 250-500 mg i amoksycyliną 1000 mg
- lansoprazol 30 mg z klarytromycyną 250 mg i metronidazolem 400-500 mg.
U pacjentów z chorobą wrzodową, u których pomyślnie zakończono leczenie, ryzyko nawrotu zakażenia jest niewielkie. Aby zapewnić skuteczne działanie leku, należy przyjmować go o odpowiednim czasie i nie pominąć żadnej dawki.

Leczenie owrzodzeń żołądka i dwunastnicy u pacjentów wymagających ciągłego leczenia NLPZ: 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy u pacjentów wymagających ciągłego leczenia NLPZ: 15 mg raz na dobę. Lekarz może zmienić dawkę i przepisać stosowanie 30 mg raz na dobę.

Zespół Zollingera i Ellisona: zwykle leczenie rozpoczyna się od 60 mg raz na dobę; następnie lekarz dobierze odpowiednią dawkę w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie zaleca się stosowania lansoprazolu u dzieci, ponieważ bezpieczeństwo i skuteczność stosowania nie zostały potwierdzone w tej grupie wiekowej. Należy unikać podawania lansoprazolu małym dzieciom w wieku poniżej 1 roku życia, ponieważ dostępne dane nie wykazują korzyści z leczenia choroby refluksowej przełyku.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- Bóle, zawroty głowy
- Biegunki, zaparcia, bóle brzucha, nudności lub wymioty, wiatry, suchość lub ból w obrębie jamy ustnej lub gardła, łagodne polipy żołądka
- Zmiany wyników badań enzymów wątrobowych
- Zaczerwienienie, świąd skóry
- Zmęczenie.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- Zmiana liczby krwinek
- Depresja
- Ból stawów lub mięśni, złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa
- Zatrzymanie płynów w organizmie lub obrzęki.
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):
- Niedokrwistość (bladość)
- Bezsenność, omamy, splątanie
- Niepokój, zawroty głowy z zaburzeniami równowagi, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), senność, drżenie
- Zaburzenia widzenia
- Zapalenie języka, kandydoza (zakażenie grzybicze mogące obejmować skórę lub błony śluzowe), zapalenie trzustki, zaburzenia smaku
- Zapalenie wątroby (mogące objawiać się zażółceniem skóry lub spojówek oczu)
- Reakcje skórne, np. uczucie pieczenia lub kłucia pod skórą, zasinienie, zaczerwienienie, wypadanie włosów, nadwrażliwość na światło
- Zaburzenia dotyczące nerek
- Obrzęk piersi u mężczyzn
- Gorączka, nadmierne pocenie się, obrzęk naczynioworuchowy, utrata łaknienia, impotencja; pacjent powinien bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego, np. obrzęk twarzy, języka lub gardła, trudności w przełykaniu, pokrzywka i trudności w oddychaniu.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):
- Bardzo rzadko Lanzul S może powodować zmniejszenie liczby białych krwinek, prowadzące do zmniejszenia odporności pacjenta na zakażenia. Pacjent powinien niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, jeśli dojdzie do zakażenia, którego objawami są np. gorączka, istotne pogorszenie ogólnego stanu zdrowia lub gorączka z objawami miejscowego zakażenia (np. ból gardła, krtani lub jamy ustnej) względnie dolegliwości podczas oddawania moczu. Zostanie wykonane badanie krwi w celu rozpoznania ewentualnego zmniejszenia liczby białych krwinek (agranulocytoza).
- Zapalenie jelita grubego, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
- Bardzo ciężkie reakcje skórne przebiegające z zaczerwienieniem, tworzeniem pęcherzy, nasilonymi zmianami zapalnymi i utratą skóry.
- Bardzo ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs. Objawy reakcji nadwrażliwości mogą obejmować gorączkę, wysypkę, obrzęk i niekiedy zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi.
- Zaburzenia wyników badań laboratoryjnych, np. stężenia sodu, cholesterolu i triglicerydów.
Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Wysypka mogąca przebiegać z bólem stawów.
- Jeżeli przyjmowano lek Lanzul S przez okres dłuższy niż trzy miesiące, istnieje możliwość, zmniejszenia stężenia magnezu we krwi. Małe stężenie magnezu może objawiać się jako zmęczenie, mimowolne skurcze mięśni, dezorientacja, drgawki, zawroty głowy, przyspieszona akcja serca. W razie zaobserwowania któregoś z powyższych objawów, należy o tym niezwłocznie poinformować lekarza. Małe stężenie magnezu może prowadzić do zmniejszenia stężenia potasu lub wapnia we krwi. Lekarz może zalecić regularne przeprowadzanie badań krwi w celu kontrolowania stężenia magnezu.
- Omamy wzrokowe.

- Substancją czynną leku jest lansoprazol. Każda kapsułka zawiera 15 mg lansoprazolu.
- Pozostałe składniki to sacharoza, ziarenka, hydroksypropyloceluloza, magnezu węglan ciężki, sacharoza, skrobia kukurydziana, sodu laurylosiarczan, hypromeloza, kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), dyspersja 30%, talk, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171); skład kapsułki żelatynowej: wieczko: tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek czerwony (E 172), woda, żelatyna; denko: tytanu dwutlenek (E 171), woda, żelatyna.

KRKA, d. d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia