Metizol, 5 mg, 50 tabletek

Metizol jest lekiem hamującym wytwarzanie hormonów tarczycy. Nie wpływa jednak na ilość już wytworzonych hormonów ani na ich uwalnianie, dlatego skutki jego działania pojawiają się dopiero  po kilku dniach stosowania.

Na co pomaga Metizol?

Dzięki swoim właściwościom Metizol stosowany jest w nadczynności tarczycy (niezależnie od jej rodzaju), w przełomie tarczycowym, w przygotowaniu do zabiegu wycięcia tarczycy oraz jako środek wspomagający w leczeniu jodem radioaktywnym.

Kiedy nie stosować leku Metizol

• jeśli pacjent ma uczulenie na tiamazol, substancje o budowie zbliżonej do tiamazolu
• jeśli u pacjenta stwierdzono zmniejszenie liczby niektórych krwinek (granulocytopenia);
• jeśli przed rozpoczęciem leczenia lekiem Metizol u pacjenta stwierdzono zastój żółci;
• jeśli w przeszłości u pacjenta po leczeniu tiamazolem lub karbimazolem doszło do uszkodzenia szpiku;
• jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpiło zapalenie trzustki (ostre zapalenie trzustki) po podaniutiamazolu lub karbimazolu.
  Nie należy stosować jednocześnie tiamazolu i hormonów tarczycy u kobiet w ciąży

Jeśli w przeszłości występowały łagodne reakcje alergiczne na tiamazol, np. wysypki alergiczne lub świąd skóry, należy powiedzieć o tym lekarzowi – lekarz zadecyduje, czy pacjent może przyjmować lek Metizol.
W przypadku dużego wola tarczycy, które utrudnia oddychanie, należy porozmawiać o tym z lekarzem, gdyż w czasie leczenia lekiem Metizol wole może się powiększyć. Lekarz może podjąć decyzję o stosowaniu leku przez krótszy czas i regularnie kontrolować pacjenta w czasie leczenia.
Przed rozpoczęciem leczenia lekarz zleci badania morfologii krwi.
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpią takie objawy, jak np. zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, ból gardła, gorączka. Objawy te mogą świadczyć o ciężkim działaniu niepożądanym leku - agranulocytozie (znaczny niedobór niektórych rodzajów białych krwinek odpowiedzialnych za reakcje odpornościowe w organizmie). Zwykle występują one w ciągu pierwszych tygodni leczenia, lecz mogą pojawić się nawet po upływie paru miesięcy po rozpoczęciu terapii lub podczas rozpoczynania leczenia po raz kolejny. W razie wystąpienia takich objawów, lekarz zleci badanie morfologii krwi i może podjąć decyzję o zakończeniu stosowania leku Metizol.
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi gorączka lub ból brzucha, ponieważ mogą to być objawy zapalenia trzustki (ostrego zapalenia trzustki). Może być konieczne zaprzestanie stosowania leku Metizol.
W przypadku konieczności stosowania bardzo dużych dawek leku Metizol (około 120 mg na dobę) lekarz będzie zlecał kontrolne badania krwi, gdyż możliwe jest uszkodzenia szpiku kostnego. Jeśli dojdzie do toksycznego działania leku na szpik kostny, lekarz może podjąć decyzję o przerwaniu
leczenia i - w razie konieczności - zapisze inny lek.
Jeśli w czasie leczenia lekiem Metizol dojdzie do powiększenia wola lub jeśli czynność tarczycy będzie nadmiernie osłabiona, lekarz może zmodyfikować dawkę leku Metizol, a w razie potrzeby także dodatkowo zlecić przyjmowanie hormonów tarczycy.
Metizol może zaszkodzić nienarodzonemu dziecku. Jeśli pacjentka może zajść w ciążę, powinna stosować niezawodną metodę antykoncepcji od czasu rozpoczęcia leczenia i w trakcie terapii.
W trakcie leczenia może również dojść do wystąpienia lub nasilenia choroby oczu zwanej orbitopatią endokrynną, co nie ma związku z leczeniem lekiem Metizol.
W czasie leczenia lekiem Metizol możliwe jest zwiększenie masy ciała. Jest to prawidłowa reakcja organizmu. Metizol wpływa na hormony tarczycy, które kontrolują zużycie energii w organizmie.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, również tych, które wydawane są bez recepty.
Działanie tiamazolu zmniejsza się pod wpływem: 

• jodu;
• leków zawierających jod (np. amiodaron – lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca);
• radiologicznych środków cieniujący

Tiamazol zmniejsza wychwyt jodu radioaktywnego przez tarczycę.
W przypadku stosowania leków przeciwzakrzepowych (zapobiegających krzepnięciu krwi), należy powiedzieć o tym lekarzowi, gdyż normalizacja czynności tarczycy pod wpływem leku Metizol może
mieć wpływ na działanie tych leków.
Może odnosić się to także do innych leków. Wraz z powrotem stężeń hormonów tarczycy we krwi do prawidłowych wartości pod wpływem leczenia lekiem Metizol, stężenie we krwi niektórych jednocześnie stosowanych leków może ulec zmianie. W związku z tym konieczna może być zmiana dawkowania stosowanych jednocześnie leków.

Metizol może zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.
Jeśli pacjentka może zajść w ciążę, powinna stosować niezawodną metodę antykoncepcji od czasu rozpoczęcia leczenia i w trakcie terapii.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna natychmiast poradzić się lekarza.

Może być konieczna kontynuacja leczenia lekiem Metizol w czasie ciąży, jeśli możliwe korzyści przewyższają ryzyko dla matki i płodu.

W okresie ciąży nie wolno stosować jednocześnie leku Metizol oraz hormonów tarczycy.
W okresie karmienia piersią można stosować lek Metizol wyłącznie w małych dawkach, do 10 mg na dobę. Nie wolno jednak wówczas przyjmować jednocześnie hormonów tarczycy. Dziecko pacjentki leczonej lekiem Metizol, która karmi piersią, powinno być regularnie badane przez lekarza, który będzie kontrolował czynność tarczycy u dziecka.

Pacjentki, które stosują duże dawki leku Metizol nie mogą karmić piersią.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka
Dawkowanie lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od nasilenia nadczynności tarczycy i wielkości wola.
Początkowa dawka dobowa wynosi zwykle 40 mg do 60 mg (8 do 12 tabletek) i podawana jest w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawkowanie takie utrzymuje się aż do zahamowania czynności tarczycy (zwykle 2 – 3 tygodnie, choć niekiedy konieczne jest utrzymanie takiego dawkowania przez 8 tygodni, a nawet dłużej). Następnie dawki leku należy stopniowo zmniejszać do dawki podtrzymującej wynoszącej zwykle 5 mg do 20 mg (1 do 4 tabletek) na dobę. Dawka ta podawana jest w pojedynczej dawce dobowej lub w 2 dawkach podzielonych.
W leczeniu przełomu tarczycowego lek podaje się początkowo w dawce 100 mg (20 tabletek), a następnie, co 8 godzin, w dawce 30 mg (6 tabletek).

Leczenie nadczynności tarczycy lekiem Metizol trwa zwykle od 6 miesięcy do 2 lat.
W przygotowaniu do zabiegu wycięcia tarczycy lek stosuje się zwykle przez 3 – 4 tygodnie poprzedzające zabieg.

Pacjenci w podeszłym wieku:
Nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat)
U dzieci i młodzieży w wieku 3 lat i powyżej dawka jest dostosowana do masy ciała pacjenta. Zazwyczaj na początku leczenia stosuje się 0,5 mg/kg masy ciała, podzielone na 2 lub 3 równe dawki. Później lekarz może zalecić zmniejszenie dawki.

Nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 40 mg.

Nie zaleca się stosowania u dzieci w wieku do 2 lat.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:
Nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:
W razie zaburzeń czynności wątroby lub choroby wątroby, należy powiedzieć o tym lekarzowi. W takich przypadkach konieczne może być zmniejszenie dawki leku Metizol.

Metizol należy przyjmować regularnie.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane mogą wystąpić:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób)
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100)
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób)
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób)
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Jeżeli wystąpi jedno z poniższych działań niepożądanych należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:
• Objawy takie, jak: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, ból gardła, gorączka, które mogą świadczyć o niezbyt często występującym działaniu niepożądanym - agranulocytozie (znaczne zmniejszenie liczby niektórych rodzajów krwinek białych). Objawy te mogą pojawić się w ciągu pierwszych tygodni leczenia lub dopiero po kilku tygodniach, lub miesiącach stosowania leku.
Ponadto, mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Bardzo często występujące działania niepożądane:
• alergiczne reakcje skórne o różnym nasileniu (świąd, wysypka, pokrzywka) - na ogół mają łagodny przebieg i ustępują w trakcie dalszego stosowania leku.
Często występujące działania niepożądane:
• bóle stawów, które mogą pojawić się nawet po kilku miesiącach terapii lekiem.
Rzadko występujące działania niepożądane:
• zaburzenia smaku (zmienione odczuwanie smaku, brak odczuwania smaku) – objawy te mogą ustąpić po zakończeniu leczenia, przy czym może to trwać nawet kilka tygodni;
• gorączka.
Bardzo rzadko występujące działania niepożądane:
• trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi; może objawiać się nadmiernym krwawieniem, np. po zabiegach, krwawieniem z nosa; częstym pojawianiem się siniaków; obecnością krwi w stolcu lub moczu; punkcikowatymi wybroczynami na skórze);
• pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich krwinek);
• uogólniona limfadenopatia (powiększenie węzłów chłonnych), zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (wywołane zaburzeniami procesów regulacji stężenia glukozy we krwi);
• zapalenie nerwu, polineuropatia (uszkodzenie nerwów, może objawiać się drętwieniem i mrowieniem w obrębie rąk, stóp i twarzy);
• obrzęk ślinianki;
• żółtaczka cholestatyczna (objawiająca się zażółceniem skóry, błon śluzowych oraz białkówek oczu) i toksyczne zapalenie wątroby – objawy te zazwyczaj ustępują po zakończeniu stosowania leku;
• ciężkie postaci skórnych reakcji alergicznych, w tym uogólnione zapalenie skóry;
• wypadanie włosów;
• toczeń rumieniowaty polekowy (choroba o podłożu immunologicznym; może objawiać się m.in. zmęczeniem, brakiem apetytu, występowaniem charakterystycznego rumienia na twarzy w kształcie motyla).
Częstość nieznana:
• zawroty głowy;
• zapalenie trzustki (ostre zapalenie trzustki).

Dzieci i młodzież
Rodzaj, częstość występowania i stopień ciężkości działań niepożądanych u dzieci są podobne do obserwowanych u dorosłych.

- Substancją czynną leku jest tiamazol.
- Pozostałe składniki leku to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, powidon, talk, magnezu stearynian.

ICN Polfa Rzeszów S.A.
ul. Przemysłowa 2
35-959 Rzeszów, Polska