Monoazotan izosorbidu
Wskazania do stosowania monoazotanu izosorbidu
Monoazotan izosorbidu, lek rozszerzający naczynia krwionośne, jest stosowany w leczeniu stabilnej choroby wieńcowej i zapobieganiu atakom dusznicy bolesnej. Działa poprzez zwiększenie wydzielania tlenku azotu w żyłach i drobnych naczyniach krwionośnych, co przyczynia się do poprawy przepływu krwi.
Mechanizm działania monoazotanu izosorbidu
Monoazotan izosorbidu, działając jako prolek, uwalnia tlenek azotu po podaniu. Tlenek azotu aktywuje cyklazę guanylową w śródbłonku naczyń, co zwiększa poziom cGMP (cyklicznego monofosforanu guanozyny) w komórkach. To z kolei aktywuje kinazy proteinowe zależne od cGMP, prowadząc do serii reakcji, które obniżają stężenie wapnia w komórkach mięśni i powodują ich rozkurcz. Rozkurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych zmniejsza obciążenie serca, zwiększa przepustowość żył, ogranicza przepływ krwi zwrotnego do serca, a także obniża zapotrzebowanie serca na tlen i energię. Efektem jest także zwiększenie wydajności pracy serca i zmniejszenie oporu w krążeniu płucnym.
Monoazotan izosorbidu wpływa również na rozkurcz mięśni gładkich w układzie moczowym, oskrzelach, pęcherzu moczowym, drogach żółciowych, w tym pęcherzyku żółciowym, oraz w przewodzie pokarmowym.
Dawkowanie monoazotanu izosorbidu
Dawkowanie monoazotanu izosorbidu powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, uwzględniając jego masę ciała, wiek, współistniejące choroby oraz stopień zaawansowania głównej choroby. Lek można spożywać z jedzeniem, popijając go odpowiednią ilością wody. Zalecana dzienna dawka tego leku waha się od 20 mg do 120 mg. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od mniejszych dawek, stopniowo zwiększając je, aby osiągnąć pożądany efekt terapeutyczny.
Przeciwwskazania do stosowania monoazotanu izosorbidu
Monoazotan izosorbidu nie powinien być stosowany w przypadku nadwrażliwości na ten lek lub inne azotany. Do innych przeciwwskazań należą:
- Poziom hemoglobiny poniżej 7,9 g/dl;
- Znaczne obniżenie objętości krwi w obiegu;
- Ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg;
- Tamponada serca, czyli nagromadzenie płynu w osierdziu;
- Stan zapalny osierdzia ograniczający pracę serca;
- Zapaść naczyniowa lub wstrząs kardiogenny;
- Ostra niewydolność krążeniowa;
- Kardiomiopatia przerostowa z obstrukcją odpływu krwi z lewej komory.
Nie zaleca się również stosowania tego leku u osób z przewlekłymi chorobami płuc, jaskrą z zamkniętym kątem przesączania oraz u pacjentów ze zwężeniem zastawki dwudzielnej lub aorty.
Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu monoazotanu izosorbidu
Skutki uboczne
- Bardzo częste: bóle głowy.
- Częste: dezorientacja, niedociśnienie tętnicze, splątanie, zawroty głowy, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego.
- Niezbyt częste: biegunka, uderzenia gorąca, przemijający niedobór tlenu we krwi, niedotlenienie mięśnia sercowego.
- Rzadkie: świąd, wysypka.
- Bardzo rzadkie: niestrawność, zgaga.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, z uwagi na możliwe skutki uboczne takie jak senność, zawroty głowy i osłabienie. Pacjenci przyjmujący ten lek powinni zachować ostrożność.
Wpływ na ciążę
Stosowanie monoazotanu izosorbidu w czasie ciąży nie jest zalecane z powodu braku wystarczających badań. Lek może być przepisany kobiecie w ciąży tylko w sytuacjach, gdy jest to absolutnie konieczne.
Wpływ na laktację
Podczas karmienia piersią stosowanie monoazotanu izosorbidu nie jest zalecane. Brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania tego leku przez matki karmiące oraz możliwości przenikania substancji czynnej do mleka matki. Lek może być stosowany w okresie laktacji jedynie po konsultacji z lekarzem i po dokładnym rozważeniu korzyści dla matki oraz potencjalnego ryzyka dla dziecka.
Interakcje z lekami
- Nie wolno łączyć monoazotanu izosorbidu z riociguatem, ze względu na ryzyko znacznego obniżenia ciśnienia krwi. Podobne ryzyko występuje przy jednoczesnym stosowaniu tego leku z inhibitorami fosfodiesterazy V, takimi jak sildenafil, tadalafil czy wardenafil, dlatego ich wspólne stosowanie jest przeciwwskazane.
- Istnieje ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego przy jednoczesnym stosowaniu tego leku z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACEI), takimi jak benazepryl, chinapryl, imidapryl, lizynopryl, peryndopryl, ramipryl, trandolapryl, zofenopryl.
- Podobne ryzyko występuje przy jednoczesnym stosowaniu leku z antagonistami receptorów beta, takimi jak acebutolol, atenolol, betaksolol, bisoprolol, celiprolol, metoprolol, nebiwolol, propranolol.
- Stosowanie monoazotanu izosorbidu z lekami blokującymi kanały wapniowe, takimi jak amlodypina, felodypina, lacydypina, lerkanidypina, nitrendypina, może również prowadzić do spadku ciśnienia tętniczego.
- Ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego, senności, zawrotów głowy, zmęczenia wzrasta przy jednoczesnym stosowaniu monoazotanu izosorbidu z benzodiazepinami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, agonistami receptorów dopaminowych, neuroleptykami atypowymi.
- Możliwe jest zwiększenie stężenia dihydroergotaminy w osoczu przy jednoczesnym stosowaniu leku, co może prowadzić do wzrostu ciśnienia tętniczego.
- Nasilenie hipotensyjnego działania i ryzyko gwałtownego spadku ciśnienia tętniczego występuje przy jednoczesnym stosowaniu z inhibitorami fosfodiesterazy V, takimi jak awanafil, riociguat, sildenafil, tadalafil, wardenafil.
Interakcja z alkoholem
Podczas stosowania monoazotanu izosorbidu, należy unikać spożywania alkoholu, gdyż może to zwiększyć ryzyko omdleń i gwałtownego spadku ciśnienia krwi.
Inne środki ostrożności
- Monoazotan izosorbidu nie jest przeznaczony do łagodzenia ostrych bólów dławicowych ani w przypadku nagłego zawału serca.
- Stopniowe zwiększanie dawki tego leku na początku terapii może pomóc w zapobieganiu lub opóźnieniu wytworzenia tolerancji na lek. Istnieje ryzyko tolerancji krzyżowej, co oznacza zmniejszoną skuteczność leku u pacjentów wcześniej leczonych innymi azotanami.
- Bezpieczeństwo stosowania u osób poniżej 18. roku życia nie zostało potwierdzone.
- Podczas leczenia tym lekiem nie wolno stosować sildenafilu, tadalafilu ani wardenafilu, aby uniknąć ryzyka gwałtownego spadku ciśnienia krwi. Przerwanie leczenia monoazotanem izosorbidu w celu zastosowania inhibitorów fosfodiesterazy może wywołać ostry ból dławicowy.
- Pacjenci z ciężką chorobą niedokrwienną serca lub przewlekłymi chorobami płuc powinni zachować szczególną ostrożność, ponieważ lek może zwiększać przepływ krwi przez płuca i ryzyko niedotlenienia.
- Ostrożność jest wskazana u pacjentów z niewydolnością wątroby, jaskrą, nadczynnością tarczycy, niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.
- U pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym, zwężeniem zastawki dwudzielnej lub aorty, po zawale serca, z niewydolnością lewej komory lub skłonnością do nagłych spadków ciśnienia krwi, należy rozważyć stosunek korzyści i ryzyka związanego z leczeniem.
Portal ma charakter edukacyjny. Staramy się, aby treści były poprawne merytorycznie, jednak nie powinny zastępować porady lekarza lub farmaceuty, dietetyka, kosmetologa czy fizjoterapeuty odnoszącej się do indywidualnej sytuacji pacjenta. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za skutki zastosowania się do zamieszczonych informacji. Prosimy, skonsultuj się ze specjalistą, zanim zdecydujesz o podjęciu danej terapii mającej wpływ na Twoje zdrowie.