Toradiur, 10 mg, 30 tabletek

Toradiur, 10 mg, 30 tabletek jest lekiem moczopędnym. Obniża również ciśnienie krwi. Należy do grupy leków zwanych diuretykami pętlowymi.

Toradiur stosuje się w celu leczenia oraz zapobiegania nawrotom:
- zatrzymania płynów w tkankach (obrzęków) i (lub)
- zatrzymania płynów w jamach ciała (przesięków),
które mogą wystąpić w związku z zaburzeniami czynności serca (osłabienie mięśnia sercowego);
oraz w leczeniu nadciśnienia pierwotnego.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Toradiur może być stosowany w okresie ciąży tylko jeśli lekarz uzna to za konieczne. Użyta może być jedynie najniższa dawka.

Brak jest wystarczającej wiedzy dotyczącej wpływu leku Toradiur na nienarodzone dzieci.

Jeżeli pacjentka planuje ciążę lub zajdzie w ciążę w czasie leczenia lekiem Toradiur, powinna niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Jeśli pacjentka nie jest pewna, czy jest w ciąży, należy wykonać test ciążowy.

Karmienie piersią
Leku Toradiur nie należy stosować w czasie karmienia piersią, ponieważ nie wiadomo, czy nie przenika on do mleka kobiecego. Jeżeli zastosowanie tego leku w czasie laktacji jest konieczne, należy zaprzestać karmienia piersią.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie
Nadciśnienie pierwotne

Zalecana dawka początkowa to 2,5 mg raz na dobę (należy stosować produkty zawierające jako substancję czynną torasemid o odpowiedniej mocy, ponieważ tabletki leku Toradiur o mocy 10 mg nie umożliwiają uzyskania dawki 2,5 mg).

Działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczyna się w pierwszym tygodniu stosowania, pełne działanie lecznicze osiągane jest po upływie do 12 tygodni leczenia.

W przypadku braku normalizacji ciśnienia po upływie 12 tygodni, dawkę można zwiększyć do pół tabletki (5 mg torasemidu) na dobę.
Nie należy zwiększać dawki do więcej niż pół tabletki (ponad 5 mg torasemidu) na dobę, ponieważ nie spowoduje to dalszego obniżenia ciśnienia krwi.

Obrzęki i przesięki
Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, leczenie należy rozpoczynać od połowy tabletki (5 mg torasemidu) na dobę. Zazwyczaj dawka początkowa może być stosowana jako dawka podtrzymująca.

W przypadku niezadowalającego działania leku oraz w zależności od stanu pacjenta, lekarz może zwiększyć dawkę do 1 tabletki (10 mg torasemidu) na dobę lub maksymalnie do 2 tabletek (20 mg torasemidu) na dobę.

Pacjenci z niewydolnością wątroby
Leczenie powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością, z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.

Pacjenci w podeszłym wieku
Nie jest wymagane modyfikowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Sposób podawania
Tabletki należy przyjmować rano, popijając niewielką ilością płynu. Lek można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Tabletka ma linię podziału i można ją dzielić na równe dawki.

Czas stosowania
O długości terapii lekiem Toradiur decyduje lekarz prowadzący.
Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie należy stosować leku Toradiur u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane wymienione poniżej, należy powiadomić o tym niezwłocznie lekarza. Lekarz oceni nasilenie objawów i zadecyduje, jakie badania należy wykonać.

W przypadku działania niepożądanego, które wystąpi nagle i ma ciężki przebieg, należy natychmiast porozumieć się z lekarzem. Jest to bardzo ważne, ponieważ niektóre działania niepożądane mogą zagrażać życiu. Lekarz zadecyduje, jakie analizy należy wykonać i czy można kontynuować leczenie.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek reakcje nadwrażliwości (np. ciężka alergiczna reakcja skórna), leku Toradiur nie można zastosować ponownie.

Często (występują u 1 do 10 osób na 100)
- zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej (zasadowica metaboliczna);
- kurcze mięśni (zwłaszcza na początku leczenia);
- podwyższenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi (triglicerydy, cholesterol);
- niedobór potasu (hipokaliemia), przy jednoczesnym stosowaniu diety ubogopotasowej, wymiotach, biegunce, nadużyciu środków przeczyszczających, jak również u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby);
- w zależności od stosowanej dawki i długości leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, w szczególności zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia), utrata potasu
i sodu: hipokaliemia i (lub) hiponatremia;
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki, zaparcia), szczególnie na początku leczenia;
- zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma-GT) we krwi;
- bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie (zwłaszcza na początku leczenia).
Niezbyt często (występują u 1 do 10 osób na 1 000)
- podwyższone stężenie mocznika, kreatyniny (składnik mięśni) i mocznika we krwi;
- u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu (np. z powodu przerostu gruczołu krokowego), może nastąpić zatrzymanie moczu. W takich przypadkach oddawanie moczu jest utrudnione albo niemożliwe;
- suchość w jamie ustnej;
- drętwienie i uczucie zimna w kończynach (parestezje).

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 osoby na 10 000)
- zmniejszona liczba krwinek (krwinek czerwonych i białych) oraz płytek krwi;
- reakcje alergiczne, na przykład świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, ciężkie alergiczne reakcje skórne;
- w przypadku podawania dożylnego, w pojedynczych przypadkach nie można wykluczyć wystąpienia ostrych, a nawet potencjalnie śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (wstrząs anafilaktyczny);
- powstawanie zakrzepów krwi w naczyniach (komplikacje zakrzepowo-zatorowe);
- stany splątania;
- niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie);
- zaburzenia w krążeniu wieńcowym lub mózgowym (w tym niedokrwienie mięśnia sercowego i mózgu). Stany te mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca (arytmia), uczucia ucisku w obrębie klatki piersiowej (dławica piersiowa), ostrego zawału mięśnia sercowego lub nagłej utraty przytomności (omdlenia);
- zapalenie trzustki;
- zaburzenia widzenia;
- szumy uszne;
- utrata słuchu.

Substancją czynną leku jest torasemid w dawce 10 mg.
- Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.

Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.
ul. Szkolna 31
95-054 Ksawerów