Torasemid
Wskazania do stosowania torasemidu
Torasemid to diuretyk pętlowy. Lek stosowany jest w przypadkach nadciśnienia tętniczego. Wykazuje skuteczność w redukcji obrzęków wywołanych niewydolnością serca, nerek czy wątroby. Może być używany także w sytuacji obrzęku płucu.
Mechanizm działania torasemidu
Torasemid to diuretyk pętlowy. Działa przez zahamowanie nośnika Na+/K+/2Cl- w pętli Henlego, co hamuje wchłanianie jonów sodu i chlorku. Skutkiem tego jest zmniejszenie obrzęków. U osób z niewydolnością serca łagodzi objawy i poprawia pracę serca przez redukcję obciążenia. W porównaniu z furosemidem, torasemid działa dłużej z uwagi na wolniejsze usuwanie z organizmu. Stosowany jest raz dziennie. Jego działanie trwa do 12h, w przeciwieństwie do 8h u furosemidu. Biodostępność torasemidu wynosi 80%, podczas gdy furosemidu 50%. Torasemid nie powoduje nagłych potrzeb oddawania moczu, zapewniając równomierne oddawanie moczu przez cały dzień.
Lek ma dodatkowe korzyści dla serca, ograniczając włóknienie mięśnia sercowego przez wpływ na produkcję kolagenu. Torasemid działa także antyaldosteronowo, co oznacza niewielkie hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron. Wpływa również antyandrogennie i hamuje niepożądane zmiany w mięśniu sercowym przez ograniczenie aktywności układu współczulnego..
Dawkowanie torasemidu
Torasemid podaje się doustnie rano, popijając tabletkę wodą. Posiłki nie zmieniają działania leku. Dawka zależy od schorzenia, wieku i innych czynników. U dorosłych zalecane dawki to od 5 mg do 40 mg dziennie. Pełne działanie w leczeniu nadciśnienia obserwuje się po 12 tygodniach. U seniorów dawka pozostaje bez zmian. Stosowania leku nie badano u dzieci i młodzieży do 18 lat.
Przeciwwskazania do stosowania torasemidu
Nie należy stosować torasemidu jeśli:
- Występuje alergia na tę substancje lub pochodne sulfonylomocznika,
- Występuje niewydolność nerek z bezmoczem,
- Występuje stan śpiączki wątrobowej lub przedśpiączkowy,
- Ciśnienie tętnicze jest zbyt niskie,
- Stwierdzono obniżone stężenie potasu i sodu we krwi,
- Występują problemy z rytmem serca,
- W okresie ciąży i karmienia piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu torasemidu
Skutki uboczne
Częste: biegunka, ból głowy, ból żołądka, nasilenie zasadowicy metabolicznej, hiponatremia, zwiększenie stężenia tłuszczów we krwi, Zwiększenie stężenia glukozy, hipokaliemia, nudności, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, skurcze mięśni, zawroty głowy, zmniejszenie apetytu, wymioty, ogólne osłabienie, zmęczenie, wzrost aktywności enzymów wątrobowych w surowicy krwi, zaparcia.
Niezbyt częste: suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, parestezje, zwiększenie stężenia mocznika we krwi.
Bardzo rzadkie: zaburzenia rytmu serca, zapalenie trzustki, nadwrażliwość na światło, zawał serca, wysypka, szumy uszne, ciężkie reakcje skórne, incydenty zakrzepowo-zatorowe, Dławica piersiowa, świąd, leukopenia, omdlenia, niedociśnienie tętnicze, małopłytkowość, zaburzenia widzenia, dezorientacja, głuchota, niedokrwienie serca, niedokrwienie mózgu, erytropenia.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Osoby przyjmujące torasemid powinny unikać prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn w przypadku zawrotów głowy. Ryzyko takich objawów jest większe na początku terapii, po zmianie leku, zwiększeniu dawki czy po spożyciu alkoholu.
Wpływ na ciążę
Duże dawki torasemidu mogą być szkodliwe dla płodu. Diuretyki nie są zalecane w ciąży, mogą wpłynąć na przepływ krwi przez łożysko i rozwój płodu. W przypadku konieczności przyjmowania torasemidu w ciąży, należy monitorować elektrolity, hemotokryt i rozwój dziecka.
Wpływ na laktację
Brak informacji o przenikaniu torasemidu do mleka matki. Nie zaleca się stosowania podczas laktacji. Jeśli leczenie jest niezbędne, karmienie piersią powinno zostać przerwane.
Interakcje z lekami
- Stosowanie torasemidu z glikozydami nasercowymi może nasilać ich działanie z powodu zmniejszonego stężenia potasu i magnezu w krwi.
- Łączenie leku z kortykosteroidami lub środkami przeczyszczającymi może zwiększyć wydalanie potasu.
- Torasemid może wzmacniać efekt obniżający ciśnienie krwi innych leków przeciwnadciśnieniowych.
- W dużych dawkach substancja może nasilać toksyczność aminoglikozydów, cisplatyny, niektórych cefalosporyn oraz wpływać na działanie litu.
- Jednoczesne stosowanie z lekami zwiotczającymi mięśnie lub teofiliną może nasilać ich działanie.
- Lek może zwiększyć toksyczność dużych dawek salicylanów.
- Działanie leków przeciwcukrzycowych może być osłabione przez torasemid.
- Substancja może wzmacniać działanie leków obkurczających naczynia, jak adrenalina.
- Leki przeciwzapalne, jak indometacyna, mogą osłabiać moczopędne działanie leku.
- Rozpoczęcie leczenia inhibitorami ACE po torasemidzie może prowadzić do spadku ciśnienia. Zmniejszenie dawki obu leków może pomóc ograniczyć ten problem.
Inne środki ostrożności
Przed rozpoczęciem leczenia wskazane jest:
- Skontrolować gospodarkę wodno-elektrolitową,
- Sprawdzić i wyrównać poziom potasu, sodu i wody w organizmie,
- Zdiagnozować i usunąć przyczyny problemów z oddawaniem moczu.
W trakcie leczenia torasemidem:
- Zaleca się regularnie monitorować poziom elektrolitów, glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów,
- Osoby z podwyższonym kwasem moczowym czy dną moczanową powinny być pod ścisłą obserwacją,
- Należy kontrolować poziom cukru u chorych na cukrzycę,
- Zwracać uwagę na patologiczne zmiany w krwi i nerkach.
- Zachowac szczególną ostrożność u osób starszych, zwłaszcza na początku leczenia, z powodu ryzyka zaburzeń elektrolitowych i innych zmian krwi.
Portal ma charakter edukacyjny. Staramy się, aby treści były poprawne merytorycznie, jednak nie powinny zastępować porady lekarza lub farmaceuty, dietetyka, kosmetologa czy fizjoterapeuty odnoszącej się do indywidualnej sytuacji pacjenta. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za skutki zastosowania się do zamieszczonych informacji. Prosimy, skonsultuj się ze specjalistą, zanim zdecydujesz o podjęciu danej terapii mającej wpływ na Twoje zdrowie.