Witamina B1
Funkcje witaminy B1
Tiamina to ważny koenzym uczestniczący w procesach metabolicznych. Pełni następujące funkcje:
- bierze udział w procesie oddychania tkankowego (przemianie węglowodanów),
- współdziała z różnymi hormonami i enzymami (acetyloholiną, karbosylazą, esterazą cholinową, tyroksyną, insuliną, hormonami gonadotropowymi),
- przyspiesza gojenie się ran,
- uśmierza ból,
- wykazuje silne właściwości antyoksydacyjne.
Podobnie jak pozostałe witaminy z grupy B, tiamina rozpuszcza się w wodzie.
Witamina B1 (Tiamina) przyczyny i objawy niedoboru
Zbyt niskie stężenie witaminy B1 zazwyczaj wiąże się z niewłaściwą dietą, m.in. spożywaniem zbyt dużej ilości alkoholu, kawy i herbaty. Zdarza się również u osób zażywających suplementy ze skrzypem polnym przez dłuższy czas.
Skutki niedoboru tiaminy to:
- bóle i skurcze mięśni,
- problemy z koncentracją i pamięcią,
- zaburzenia równowagi emocjonalnej,
- oczopląs,
- niewydolność krążenia (przyspieszona akcja i powiększenie serca, opuchlizna rąk i nóg),
- problemy trawienne (nudności, wymioty, utrata apetytu i masy ciała),
- zmęczenie,
- spadek libido.
Kiedy warto suplementować witaminę B1?
Suplementacja witaminy B1 jest bardzo ważna dla pacjentów z cukrzycą, ponieważ aż 70-90% chorych cierpi na jej niedobór. Badania brytyjskich naukowców wykazały też, że witamina B1 może pomóc osobom z cukrzycą typu 2. w odwróceniu wczesnych uszkodzeń nerek. Poza tym na niedobór tiaminy są narażone osoby:
- starsze,
- wyczynowo uprawiające sport,
- narażone na intensywny wysiłek fizyczny i umysłowy.
Witamina B1 – gdzie jest jej najwięcej i jakie jest jej zapotrzebowanie?
Witamina B1 występuje w produktach spożywczych pochodzenia zarówno zwierzęcego, jak i roślinnego. Najwięcej znajdziesz jej w drożdżach, pełnoziarnistych produktach zbożowych i suchych nasionach roślin strączkowych. Dobrym źródłem tiaminy jest mięso wieprzowe (np. schab), makrela i łosoś. Pewne jej ilości zawierają również produkty mleczne, śledzie karczochy, maliny i jabłka.
Dobowe zapotrzebowanie na witaminę B1 zależy od płci i wieku:
- 1-3 lata — 0,5 mg,
- 4-6 lat — 0,6 mg,
- 7-9 lat — 0,9 mg,
- 10-12 lat — 1 mg,
- 13-18 lat — 1,1 mg (dziewczynki), 1,2 mg (chłopcy),
- dorośli — 1,1 mg (kobiety), 1,4 mg (kobiety ciężarne), 1,5 mg (kobiety karmiące piersią), 1,3 g (mężczyźni).