Werapamil, Verapamilum - dawkowanie, działanie, ulotka, skutki uboczne

  (7)

Werapamil to lek z grupy antagonistów kanału wapniowego, który działa przez blokowanie przepływu jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i naczyń krwionośnych. Dzięki temu powoduje rozkurczanie naczyń krwionośnych, co prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi, oraz zmniejsza siłę skurczu serca, co może być korzystne w leczeniu pewnych zaburzeń rytmu serca.

Sortuj:

Pokaż 7 z 7 wyników

    Werapamil

    Werapamil

    Wskazania do stosowania werapamilu

    Stosowanie werapamilu wskazane jest w przypadku:

    • Nadciśnienia tętniczego,
    • Choroby wieńcowej, w tym: przewlekłe dolegliwości dławicowe, niestabilne dolegliwości dławicowe, dławica typu Prinzmetala, dławica po przebytym zawale serca (jeśli nie występuje niewydolność serca i nie są potrzebne β-blokery),
    • Zaburzenia rytmu serca, w tym: napadowe przyśpieszenie bicia serca, migotanie przedsionków z szybką aktywnością (oprócz przypadków z zespołem WPW lub LGL).

    Mechanizm działania werapamilu

    Mięsień sercowy działa poprzez polaryzację i depolaryzację komórek. Depolaryzacja powoduje skurcz, polaryzacja - rozkurcz. Impulsy do depolaryzacji pochodzą z układu przewodzącego serca, w tym z węzła zatokowo-przedsionkowego. Kluczową rolę w generowaniu impulsów odgrywają jony wapnia.

    Werapamil blokuje napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśniówki gładkiej naczyń. Dzięki temu spowalnia przewodzenie impulsów w sercu i obniża częstość skurczów. Może być używany w leczeniu arytmi, ponieważ stabilizuje pracę układu przewodzącego. Dodatkowo, lek rozszerza tętnice, co prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi.

    Dawkowanie werapamilu

    Werapamil przyjmuje się doustnie podczas lub po jedzeniu. Dawkowanie jest indywidualne i zależy od wskazania. Lek podaje się w kilka razy dziennie. W leczeniu krótkotrwałym dawki są wyższe niż w leczeniu długotrwałym. Stopniowe odstawienie leku jest zalecane, zwłaszcza po dłuższym stosowaniu.

    • Dawki dla dzieci: 80-360 mg dziennie.
    • Dawki dla dorosłych i młodzieży powyżej 50 kg: 120-480 mg dziennie.

    Przeciwwskazania do stosowania werapamilu

    Nie należy stosować werapamilu w przypadku:

    • Alergii na chlorowodorek werapamilu.
    • Wstrząsu kardiogennego.
    • Bloku serca II lub III stopnia (chyba że masz stymulator serca).
    • Zaburzeń w węźle zatokowym (jeśli nie posiadasz stymulatora serca).
    • Niewydolności serca z frakcją wyrzutową < 35% lub ciśnieniem > 20 mmHg w tętnicy płucnej.
    • Migotania przedsionków z zespołem WPW lub LGL.
    • Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu werapamilu.

    Skutki uboczne

    Częste: zaparcia, zawroty głowy, bradykardia, bóle głowy, niedociśnienie tętnicze, nudności, zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca, obrzęki obwodowe.

    Niezbyt częste: zmęczenie, kołatanie serca, ból brzucha, częstoskurcz.

    Rzadkie: wymioty, senność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, parestezje, nadmierne pocenie się, drżenia mięśniowe, szumy uszne.

    Wpływ na prowadzenie pojazdów

    Werapamil może wpływać na reakcje organizmu, zwłaszcza na początku leczenia lub przy zmianie dawki. Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

    Wpływ na ciążę

    Werapamil przechodzi przez łożysko. Nie ma wystarczającej liczby danych co do jego wpływu na płód. Jego stosowanie w okresie ciąży możliwe jest wyłącznie z zalecenia lekarza, w sytuacjach koniecznych.

    Wpływ na laktację

    Stosowanie leku nie jest wskazane w okresie laktacji.

    Interakcje z lekami

    Łączenie werapamilu z innymi lekami może potencjalnie prowadzić do określonych interakcji:

    • Terazosyna: wzmożone działanie obniżające ciśnienie krwi.
    • Teofilina: wpowolnienie eliminacji werapamilu.
    • Kolchicyna: wzrost stężenia w osoczu. Konieczna korekta dawki.
    • Ryfampicyna: Osłabienie działania werapamilu.
    • Doksorubicyna: Wzrost stężenia przy jednoczesnym stosowaniu u pacjentów z rakiem płuc.
    • Fenobarbital: Przyspieszenie eliminacji werapamilu.
    • Buspiron: Zwiększenie stężenia w osoczu, co może nasilać działanie.
    • Midazolam: podwyższenie stężenia w osoczu, zwiększone ryzyko działań niepożądanych.
    • Metoprolol: Wzajemne nasilenie działania, ryzyko bloków serca i bradykardii.
    • Fenytoina: obniżenie stężenia werapamilu we krwi.
    • Digoksyna: werapamil podnosi stężenie, co może zwiększyć toksyczność.
    • Ewerolimus, Syrolimus: wzrost stężenia obu leków, zwiększone ryzyko działań niepożądanych.
    • Atorwastatyna, Lowastatyna, Simwastatyna: możliwe podwyższenie stężenia w osoczu.
    • Cyklosporyna, Takrolimus: werapamil może nasilać ich działanie.
    • Almotryptan: wzrost stężenia w osoczu.
    • Dabigatran, Kwas acetylosalicylowy: zwiększone ryzyko krwawień.
    • Erytromycyna, Klarytromycyna, Telitromycyna: możliwe podwyższenie stężenia werapamilu.
    • Iwabradyna: łączne stosowanie przeciwwskazane z powodu podobnego efektu działania.
    • Węglan litu: możliwa zwiększona wrażliwość na lit i zmiana jego stężenia.
    • Rytonawir: możliwe podwyższenie stężenia werapamilu.

    Inne środki ostrożności

    • Werapamil wpływa na węzły serca i wydłuża czas przewodzenia. Może prowadzić do bloku serca, rzadkoskurczu lub asystolii.
    • Należy zachować ostrożność przy bloku przedsionkowo-komorowym I°, bradykardii, tachykardii komorowej, niskim ciśnieniu krwi.
    • Należy zachować ostrożność u osób z chorobami nerwowo-mięśniowymi, zaburzeniami nerek, ciężkimi problemami wątroby lub ostrym zawałem serca z rzadkoskurczem.

    Portal ma charakter edukacyjny. Staramy się, aby treści były poprawne merytorycznie, jednak nie powinny zastępować porady lekarza lub farmaceuty, dietetyka, kosmetologa czy fizjoterapeuty odnoszącej się do indywidualnej sytuacji pacjenta. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za skutki zastosowania się do zamieszczonych informacji. Prosimy, skonsultuj się ze specjalistą, zanim zdecydujesz o podjęciu danej terapii mającej wpływ na Twoje zdrowie.