Maalox, smak miętowy, 20 tabletek

Przed rozpoczęciem stosowania Maalox należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Zachować szczególną ostrożność stosując lek Maalox:

• u pacjentów z niewydolnością nerek lub poddawanych hemodializie,
• u dzieci poniżej 6 lat lek podawać po konsultacji z lekarzem,
• u pacjentów w podeszłym wieku,
• przy stosowaniu leku dłużej niż 2 tygodnie lub u pacjentów z ryzykiem hipofosfatemii(obniżone stężenie fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi) zalecana jest konsultacja z lekarzem.
  

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Maalox należy zażywać nie wcześniej niż 2 godziny po zażyciu innego leku (w przypadku fluorochinolonów - ponad 4 godziny) lub 1-2 godziny przed przyjęciem innego leku.

Wchłanianie leku Maalox może być zmniejszone podczas równoczesnego stosowania z niżej wymienionymi lekami:
- lekami blokującymi receptor H2 (leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka
i dwunastnicy)
- atenololem, metoprololem, propranololem (stosowanymi w zaburzeniach
rytmu serca, nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej)
- cefdinirem, cefpodoksmem (antybiotyki)
- tetracyklinami, fluorochinolonami, linkozamidami (antybiotyki)
- chlorochiną (stosowaną w leczeniu i zapobieganiu malarii)
- diflunizalem (lek przeciwbólowy, pochodna kwasu acetylosalicylowego)
- digoksyną (stosowaną w migotaniu przedsionków, w niewydolności serca)
- etambutolem, izoniazydem (stosowanymi w leczeniu gruźlicy)
- pochodnymi fenotiazyny (szeroka grupa leków: leki przeciwhistaminowe I generacji stosowane w alergii, także grupa leków przeciwkaszlowych oraz leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych)
- indometacyną (lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym,
przeciwzapalnym, stosowany w chorobach reumatycznych)
- ketokonazolem (stosowanym w leczeniu grzybicy)
- penicylaminą (stosowaną w chorobie Wilsona - choroba związana z zaburzeniami metabolizmu miedzi, co powoduje gromadzenie miedzi w wątrobie, mózgu, nerkach, rogówce i innych tkankach oraz w reumatoidalnym zapaleniu stawów)
- glikokortykosteroidami (leki działające przeciwzapalnie – szeroko stosowane w chorobach reumatycznych, przeciwuczuleniowo – w różnych postaciach alergii, immunosupresyjnie – stosowane, np. po przeszczepach narządów i tkanek)
- fluorkiem sodu (stosowanym w osteoporozie)
- solami żelaza (stosowanymi w niedokrwistościach)
- difosfonianami (stosowanymi w leczeniu osteoporozy postmenopauzalnej)
- lewotyroksyną (stosowaną w leczeniu nadczynności tarczycy)
- rosuwastatyną (stosowaną w obniżaniu stężenia cholesterolu).
Równoczesne stosowanie leku Maalox z:

- chinidyną (stosowaną w leczeniu zaburzeń rytmu serca oraz w ich zapobieganiu), może powodować zwiększenie stężenia chinidyny w osoczu i prowadzić do jej przedawkowania

- sulfonianem polistyrenu (stosowany w leczeniu hiperkalemii - nadmiernego stężenia potasu we krwi) zmniejsza działanie zobojętniające leku Maalox.
Maalox zmniejsza skuteczność sulfonianu polistyrenu. Jednoczesne stosowanie leków zwiększa ryzyko zasadowicy metabolicznej u pacjentów z niewydolnością nerek oraz niedrożności jelit.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 osób): biegunki lub zaparcia.

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób): mogą wystąpić nudności, wymioty, jasne zabarwienie stolca.

Częstość występowania nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne
• hipermagnezemia (zwiększenie stężenia magnezu w surowicy krwi)
• hiperaluminemia (zwiększona zawartość glinu w tkankach organizmu)
• hipofosfatemia (obniżenie stężenia fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi).