Citalopram, Citalopramum - dawkowanie, działanie, ulotka, skutki uboczne

Wskazania do stosowania citalopramu

Citalopram wykorzystuje się w leczeniu:

• Terapii stanów depresyjnych oraz profilaktyce nawrotów tego schorzenia,
• Ataków lęku (zarówno związanych z agorafobią, jak i bez jej występowania).

Mechanizm działania citalopramu

Mechanizm działania citalopramu  związany jest z wpływem na funkcje układu serotoninergicznego w mózgu. Jego stosowanie podwyższa poziomu serotoniny. Właściwe stężenie tego neuroprzekaźnika w mózgu jest istotne dla utrzymania zdrowia psychicznego. Nieprawidłowości w systemie serotoninergicznym są powiązane z rozwojem różnych schorzeń, w tym depresji.

Dawkowanie citalopramu

Dawka citalopramu jest dostosowywana do rodzaju choroby, wieku pacjenta, a także do występowania chorób współistniejących, takich jak niewydolność nerek czy wątroby. Lek ten przyjmuje się doustnie, bez względu na posiłki czy porę dnia. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi 20 mg i nie powinna przekraczać 60 mg. U pacjentów cierpiących na zespół lęku napadowego, zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki 10 mg w ciągu pierwszego tygodnia terapii.

Przeciwwskazania do stosowania citalopramu

Nie stosuje się citalopramu u osób z nadwrażliwością na tę substancję oraz stwierdzonym wydłużonym odstępem QT.

Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu citalopramu

Skutki uboczne

Podobnie jak każdy lek, citalopram może wywołać skutki uboczne. Zazwyczaj mają one charakter łagodny i przemijający, a ich nasilenie jest największe w początkowych tygodniach terapii.

Do częstych działań niepożądanych podczas stosowania citalopramu należą:

• Senność, bezsenność,
• Ból głowy,
• Mdłości, suchość w ustach, nasilone pocenie się,
• Drżenie, zawroty głowy,
• Zmniejszenie apetytu, utrata masy ciała,
• Pobudzenie, lęk, nerwowość, splątanie,
• Spadek popędu płciowego,
• Parestezje, trudności z koncentracją, szumy uszne,
• Biegunka, wymioty, zaparcia, niestrawność, ból brzucha, wzdęcia, nadmierne wydzielanie śliny,
• Ból mięśni, ból stawów,
• Świąd,
• Zmęczenie, ziewanie,
• Zaburzenia seksualne,
• Nieprawidłowe sny, amnezja, apatia.

Rzadziej obserwowane dolegliwości to:

• Bradykardia, tachykardia,
• Zwiększenie apetytu, przyrost masy ciała,
• Agresja, depersonalizacja, mania, euforia,
• Omdlenia,
• Rozszerzenie źrenic,
• Pokrzywka, wysypka, łysienie,
• Nadwrażliwość na światło,
• Zatrzymywanie moczu,
• Obrzęki,
• Krwawienia,
• Napady drgawkowe grand mal, dyskineza,
• Zaburzenia smaku
• Zapalenie wątroby, gorączka, hiponatremia.

Wpływ na prowadzenie pojazdów

Citalopram, jako substancja działająca na układ nerwowy, może wpływać na czas reakcji, skupienie oraz ocenę sytuacji na drodze. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów, zwłaszcza w początkowych etapach leczenia (wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn może mieć charakter indywidualny).

Wpływ na ciążę

Analiza dostępnych danych wskazuje, że citalopram nie podnosi ryzyka  występowania wad wrodzonych. Jego stosowanie w ciąży jest możliwe, jednak wymaga zwiększonej ostrożności, szczególnie w ostatnich miesiącach i bezpośrednio przed porodem. U noworodków odnotowano objawy takie jak: podwyższona drażliwość, problemy ze snem, nieustanny płacz, obniżone napięcie mięśni, trudności z oddychaniem, drgawki itp. Użycie citalopramu podczas ciąży może być związane z wystąpieniem zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodków.

Wpływ na laktację

Citalopram przenika do mleka matki. Mimo że u niemowląt stwierdzono jedynie niewielkie skutki uboczne, nie można wykluczyć ryzyka poważniejszych objawów. W przypadku konieczności przyjmowania citalopramu zaleca się przerwanie karmienia piersią.

Interakcje z lekami

• Citalopram nie powinien być używany równolegle z inhibitorami monoaminooksydazy (np. moklobemid). Może to prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się podwyższoną temperaturą ciała, sztywnością, drgawkami, dezorientacją, intensywnym pobudzeniem, a nawet śpiączką. Leczenie citalopramem jest możliwe po 14 dniach od odstawienia inhibitorów monoaminooksydazy o działaniu nieodwracalnym i po 1 dniu od odstawienia tych o działaniu odwracalnym. Z kolei inhibitory monoaminooksydazy można zaczynać stosować 7 dni po zastosowaniu ostatniej dawki citalopramu.
• Citalopram nie powinien być łączony z linezolidem.
• Należy unikać stosowania citalopramu w połączeniu z pimozidem.
• Substancji nie należy łączyć z lekami, które mogą wydłużyć odstęp QT (np. fenotiazyna, haloperidol, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, fluorochinolony, niektóre leki przeciwhistaminowe i przeciwmalaryczne oraz leki antyarytmiczne klasy IA i III).
• Należy unikać jednoczesnego stosowania z preparatami zawierającymi wyciągi z dziurawca lekarskiego (możliwe nasilenie działań niepożądanych citalopramu).

Interakcja z alkoholem

Chociaż nie stwierdzono bezpośrednich interakcji między citalopramem a alkoholem, nie zaleca się jednoczesnego spożywania alkoholu i leków z kategorii selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.

Inne środki ostrożności

• Brak danych potwierdzających bezpieczeństwo i efektywność stosowania citalopramu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia (nie zaleca się jego stosowania, m.in. z uwagi na możliwość pojawienia myśli samobójczych).
• Należy pamiętać, że podczas stosowania citalopramu istnieje ryzyko wystąpienia myśli i prób samobójczych (osoby, pod opieką których pozostaje pacjent, powinny być tego świadome). Każde niepokojące zachowanie należy skonsultować z lekarzem.
• W trakcie wstępnej fazy terapii citalopramem, u pacjentów z lękiem napadowym może dojść do przejściowego nasilenia objawów (zaleca się przyjmowanie małej dawki początkowej).
• Stosowanie substancji u osób w starszym wieku zwiększa ryzyko wystąpienia hiponatremii.