Hematospermia, czyli co oznacza krew w spermie?
Czym jest hematospermia? Na czym polega to zjawisko? O czym świadczy krew w spermie i czy może wskazywać na poważne zaburzenie? Poznaj szczegóły w naszym artykule!
Spis treści
Hematospermia lub hemospermia to określenia opisujące stan, gdy w spermie pojawia się krew. Mimo że sam objaw może budzić niepokój, w większości przypadków nie wiąże się z żadną poważną chorobą. Co oznacza krew w spermie i kiedy zgłosić się do lekarza z objawem hematospermii?
Domieszka krwi w spermie − czy należy jej się bać?
Męskie nasienie, czyli ejakulat to wydzielina, która w normalnych warunkach ma białawą barwę. Każda zmiana zabarwienia ejakulatu wywołuje u mężczyzny niepokój i strach przed potencjalną chorobą. Czy faktycznie jest się czego obawiać?
Zjawisko hematospermii nie jest częstym objawem. Zwykle, domieszka krwi w spermie pojawia się jako jednorazowy epizod, który sam ustępuje i któremu nie towarzyszą żadne inne dolegliwości. Mimo zwykle łagodnego charakteru hematospermii, lepiej nie bagatelizować tego objawu, bo u około 14% mężczyzn powyżej 40. roku życia może mieć ono związek z rakiem prostaty.
Sprawdź też, o czym może świadczyć ból jąder.
Krew w spermie − jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?
Hematospermia może mieć wiele przyczyn. Bardzo często nie udaje się jednak znaleźć powodu tej dolegliwości, bo pojawia się ona jednorazowo i nie nawraca. Ten typ hematospermii stanowi aż 80% przypadków obecności krwi w spermie u młodych mężczyzn, poniżej 40. roku życia. Pozostałe 20% przypadków w tej grupie wiekowej związane jest z chorobami prostaty, pęcherzyków nasiennych lub cewki moczowej.
Zaburzenia prostaty, które mogą odpowiadać za domieszkę krwi w spermie, to przede wszystkim zapalenie prostaty, a także obecność zwapnień w sterczu. Ślady krwi w spermie mogą też powodować poszerzenia, cysty, uchyłki i niedrożność pęcherzyków nasiennych. Do innych przyczyn hematospermii należą też: zapalenie cewki moczowej, obecność brodawek wirusowych lub naczyniaków w cewce moczowej, a także żylaki powrózka nasiennego.
Sprawdź też, w jaki sposób mężczyzna powinien dbać o higienę intymną.
Krew w spermie po 40. roku życia − czy to zawsze zapalenie prostaty?
U starszych mężczyzn powyżej 40. roku życia hematospermia rzadziej ma charakter idiopatyczny (nie poznana przyczyna), częściej natomiast ma związek z chorobą w obrębie układu moczowo-płciowego i towarzyszą jej wtedy dodatkowe dolegliwości.
Do łagodnych przyczyn hematospermii u mężczyzn powyżej 40. roku życia należą te same zaburzenia, co w młodszej grupie wiekowej. Dodatkowo, powodem może też być nadciśnienie tętnicze lub marskość wątroby.
Największy niepokój budzi jednak fakt, że domieszka krwi w nasieniu może mieć związek z rozwojem zmian nowotworowych. Do złośliwych nowotworów męskiego układu moczowo-płciowego mogących odpowiadać za hematospermię należą: rak prostaty, rak pęcherzyków nasiennych, rak cewki moczowej lub guz jądra.
Sprawdź też, na czym polega profilaktyka nowotworowa.
Hematospermia − kiedy zgłosić się do lekarza?
Każdy epizod pojawienia się domieszki krwi w nasieniu powinien być skonsultowany ze specjalistą urologiem. Szczególnie niepokojące są przypadki, gdy zjawisko to nawraca lub towarzyszą mu inne dolegliwości, jak ból czy zaburzenia oddawania moczu. Lekarz zbiera z pacjentem dokładny wywiad, przeprowadza badanie lekarskie, a także zleca określone badania.
Do badań, które pomocne są w diagnostyce hematospermii należą: morfologia krwi, badania funkcji wątroby, krzepnięcia krwi, poziom PSA, badanie ogólne moczu i badanie bakteriologiczne moczu. Urolog wykonać może też badanie ultrasonograficzne, cystoskopię z oceną cewki moczowej, może także zlecić badanie rezonansu magnetycznego (MRI). Najważniejszy w diagnostyce jest jednak szczegółowy wywiad lekarski i badanie pacjenta, które bardzo często bez dodatkowych badań wskazują prawidłową diagnozę lekarzowi.
Leczenie hematospermii ściśle zależy od jej przyczyn. Jeśli zjawisko to jest jednorazowe i nie nawraca, nie wymaga żadnej terapii. Jeśli jednak hematospermii towarzyszy inna choroba, wtedy konieczne jest jej przyczynowe leczenie.