Wszawica łonowa − jak można się nią zarazić i jak ją leczyć?

Wszawica łonowa (łac. Pediculosis pubis) to choroba przenoszona drogą płciową, którą wywołuje stawonóg − wesz łonowa. O wszawicy łonowej mówi się rzadko − często to temat objęty tabu. Zobacz, jakie objawy daje wesz łonowa i leczenie, jakie można wdrożyć samodzielnie.

Wszawica u ludzi: wszawica łonowa, głowowa i odzieżowa

Wszy to owady, które mogą powodować pasożytnicze choroby zarówno u ludzi jak i u zwierząt. 

Wszawica u człowieka dzieli się na 3 rodzaje: 

• wszawicę głowową (łac. Pediculosis capitis)
• wszawicę łonową (łac. Pediculosis pubis)
• wszawicę odzieżową (łac. Pediculosis vestimenti)

Wszawica głowowa dominuje wśród dzieci i młodzieży przebywających na co dzień w szkołach czy internatach − do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt lub używanie wspólnych czapek czy szczotek. Wesz odzieżowa żyje w pościeli i odzieży, a choroba nią wywołana jest skutkiem dużych zaniedbań higienicznych (dotyka głównie osób bezdomnych, zaniedbanych). Wesz łonowa natomiast dotyczy przede wszystkim osób dorosłych, bo najłatwiej jest zarazić się nią poprzez kontakt seksualny. 

Sprawdź też, jakie są najczęstsze choroby weneryczne.

Wszawica łonowa − jak dochodzi do zakażenia? 

Wesz łonowa najczęściej żyje na włosach okolic intymnych, ale może dojść do jej rozprzestrzenienia na inne części ciała, jak pachwiny, uda, brzuch, klatka piersiowa, doły pachowe, a nawet brwi czy rzęsy!

Co ciekawe, wesz łonowa nie żyje na owłosionej skórze głowy. Zarówno wesz łonowa, jak i wesz głowowa składa na włosach jaja (gnidy), które przesuwają się wraz ze wzrostem włosów.

Do zakażenia wszawicą łonową dochodzi przez bezpośredni kontakt skóry ze skórą, dlatego najczęściej jest to wynik kontaktów seksualnych z osobą chorą. Rzadziej rozwój wszawicy łonowej obserwuje się po noszeniu wspólnej odzieży z osobą zakażoną, czy używaniu tych samych przedmiotów osobistych jak ręczniki. Bezobjawowy okres po kontakcie z osobą chorą trwa zwykle od 5 dni do nawet kilku tygodni, choć zdarza się, że trwa on nawet dłużej, co zwiększa ryzyko zakażenia osób zdrowych. 

Sprawdź też, co może oznaczać pieczenie po wytrysku.

Wesz łonowa − objawy 

Objawem dominującym w przebiegu wszawicy łonowej jest bardzo silny świąd skóry okolic intymnych, szczególnie wzgórka łonowego. Świąd jest wynikiem ukłucia przez wszy.

Ukłucie owadów powoduje także powstanie na skórze tak zwanych „błękitnych plam” (łac. maculae ceruleae), czyli szaroniebieskich ognisk odpowiadających drobnym, śródskórnym krwotokom. W wyniku drapania na skórze obecne są też linijne nadżerki, czyli przeczosy.

Do najczęstszych powikłań wszawicy należy wtórne nadkażenie bakteryjne skóry, które może przebiegać z powiększeniem lokalnych węzłów chłonnych. Wszawicę łonową można również zdiagnozować po znalezieniu na skórze pacjenta wszy i złożonych na włosach jaj.

Dość charakterystyczne objawy i dolegliwości, jakie daje wszawica łonowa sprawiają, że pacjent jest w stanie często sam postawić trafną diagnozę. Wskazana jest jednak konsultacja lekarska, szczególnie gdy występują powikłania na przykład w postaci wtórnego nadkażenia skóry.

Sprawdź też, jak mężczyźni powinni dbać o higienę intymną.

Wesz łonowa − jak leczyć?

Zarówno wszawica łonowa, jak i głowowa mogą być skutecznie leczone za pomocą preparatów miejscowych dostępnych w aptekach. Do leczenia stosuje się środki przeciwpasożytnicze takie jak permetryna, które nakłada się bezpośrednio na zmienioną chorobowo skórę w postaci kremu, a następnie zmywa. Taka kuracja wymaga powtórzenia po około 7 dniach.

Ponadto, u pacjenta z wszawicą łonową wskazane jest także ogolenie włosów, co znacznie zwiększa skuteczność leczenia. Wszawica to choroba, która może nawracać, co jest bardzo uporczywe dla pacjentów. W zapobieganiu nawrotom wszawicy łonowej niezwykle istotne jest dokładne stosowanie się do zaleceń lekarskich, przestrzeganie higieny osobistej i obserwacja skóry pod kątem ewentualnych objawów choroby.