Pęcherzyca liściasta − jak ją wyleczyć?

Pęcherzyca liściasta (Pemphigus foliaceus) to autoimmunologiczna, pęcherzowa choroba skóry, w przebiegu której na skórze tworzą się wiotkie, bardzo delikatne pęcherze. Przyczyny pęcherzycy liściastej nie są do końca jasne, są jednak pewne czynniki, które sprzyjają wysiewowi zmian skórnych jak leki, oparzenia skóry czy promieniowanie UV. Jakie są objawy pęcherzycy i skąd właściwie na skórze pojawiają się pęcherze? Zobacz, czy można skutecznie wyleczyć pęcherzycę liściastą.

Jak zbudowana jest skóra i skąd biorą się pęcherze w pęcherzycy?

Żeby zrozumieć, jak tworzy się pęcherzyca liściasta, warto wrócić do tematu budowy anatomicznej skóry. Skóra człowieka zbudowana jest z naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Każda z tych warstw posiada specyficzną budowę i funkcje. Naskórek ściśle przylega do skóry właściwej, za pomocą złącza skórno-naskórkowego, dzięki czemu, nie spełza on ze skóry, a stanowi doskonałą barierę ochronną. Budowa naskórka również nie jest przypadkowa − składa się on z leżących nad sobą warstw komórek, które począwszy od dołu ściśle do siebie przylegają, natomiast im bliżej powierzchni skóry, tym te międzykomórkowe połączenia stają się luźniejsze.

Sprawdź też maści i preparaty na problemy skórne.

Najbardziej powierzchowną warstwą jest warstwa rogowa naskórka, gdzie keratynocyty (komórki naskórka) tracą między sobą połączenia i stopniowo się złuszczają. Umożliwiają one cykliczną odbudowę naskórka. Tak wygląda kontrolowany proces utraty połączeń międzykomórkowych w naskórku osoby zdrowej.

Są jednak sytuacje − dotyczy to właśnie osób z pęcherzycą − u których w sposób niekontrolowany dochodzi do uszkodzenia połączeń międzykomórkowych, co skutkuje zaburzeniami w budowie naskórka.

Pęcherzyca − choroba skóry

Pęcherzyca liściasta należy do chorób z grupy pęcherzyc, w których procesy autoimmunologiczne uszkadzają połączenia międzykomórkowe. Jak to się dzieje? We krwi pacjentów z pęcherzycą liściastą wykrywane są przeciwciała skierowane przeciwko cząsteczce nazwanej desmogleiną 1. Jest ona odpowiedzialna za przyleganie do siebie komórek naskórka. Desmogleina 1 wykrywana jest głównie w górnych warstwach naskórka, dlatego wspomniane przeciwciała uszkadzają połączenia międzykomórkowe, właśnie w tym rejonie naskórka. W wyniku działania przeciwciał keratynocyty tracą łączność i tworzą się pęcherze, czyli puste przestrzenie między warstwami komórek naskórka.

Sprawdź też maści na rany i otarcia.

Pęcherzyca liściasta − objawy

Pęcherzyca liściasta jest łagodną postacią pęcherzycy, bo zmiany skórne są bardzo powierzchowne. Co więcej dotyczą tylko skóry, nie zajmując błon śluzowych.  Niejednokrotnie bardzo trudno dostrzec na skórze pacjenta w pełni wykształcony pęcherz. Pęcherze są tak wiotkie i delikatne, że bardzo szybko spełzają i pozostawiają po sobie zmiany nadżerkowo-złuszczające.

Zmiany te lokalizują się najczęściej na owłosionej  skórze  głowy, na twarzy i na klatce piersiowej. Chorzy na pęcherzycę liściastą zgłaszają dodatkowo silny świąd i pieczenie skóry. Cechą charakterystyczną pęcherzycy liściastej jest przewlekły przebieg z okresami remisji i nawrotami objawów.

Pęcherzyca liściasta − leczenie

Jak radzić sobie z chorobą jaką jest pęcherzyca? Leczenie ziołami czy domowe sposoby nie przyniosą żadnego efektu. Jeśli cierpisz na pęcherzycę liściastą, niezbędna jest stała opieka w poradni dermatologicznej.

Pęcherzyca liściasta na ogół nie wymaga bardzo agresywnego leczenia. Terapia w tej chorobie polega na leczeniu miejscowym i leczeniu ogólnym.

Leczenie miejscowe w pęcherzycy liściastej polega na regularnych kąpielach odkażających, stosowaniu kremów, maści i aerozoli zawierających przeciwzapalne glikokortykosteroidy i antybiotyki. Terapia systemowa natomiast opiera się przede wszystkim na doustnych glikokortykosteroidach, takich jak na przykład prednizon czy doustnych antybiotykach z grupy tetracyklin.

Jeśli choroba ma cięższy przebieg, lekarz włączyć może niekiedy do leczenia leki immunosupresyjne, których zadaniem jest pewnego rodzaju osłabienie nadmiernej reakcji układu immunologicznego. Do leków immunosupresyjnych stosowanych w pęcherzycy liściastej należą między innymi preparaty takie jak cyklofosfamid, metotreksat, cyklosporyna A czy azatiopryna.

Sprawdź też, czym jest egzema.

Remisja choroby nie oznacza jednak końca leczenia − kiedy dojdzie do redukcji zmian skórnych, warto wtedy udawać się na regularne wizyty kontrolne w poradni dermatologicznej. Obserwuj też swoją skórę obserwacji pod kątem ewentualnych nawrotów pęcherzycy liściastej.