Matczyne przytulanie − co oznacza dla rozwoju Twojej osobowości?
Wbrew pozorom przytulanie odgrywa bardzo istotną rolę w rozwoju dziecka. Zapewnia poczucie bezpieczeństwa, uczy otwartości i uzdalnia do okazywania miłości w dorosłym życiu. Dowiedz się więcej!
Spis treści
Dlaczego kontakt fizyczny z matką jest tak ważny dla rozwoju osobowości dziecka? Szokujący eksperyment Harlowa, choć dzisiaj wydaje się okrutny, unaocznia konsekwencje braku czułości we wczesnym dzieciństwie. Bez matczynego dotyku, pieszczot i przytulania funkcjonowanie dziecka w dorosłym życiu staje się wyjątkowo trudne.
Spis treści:
Przytulanie − co oznacza dla ssaka?
Nic nie kosztuje, a jest wyrazem miłości i przywiązania. Wpływa na prawidłowy rozwój psychoemocjonalny człowieka, a nawet też innych ssaków. Otwiera bramę do prawidłowego, harmonijnego rozwoju i bezstresowego funkcjonowania w społeczeństwie.
Niezbyt chwalebny eksperyment, który amerykański psycholog, Harry Harlow, przeprowadził na małpach, dowiódł ogromną rolę dotyku i czułości w rozwoju młodego stworzenia. Małpki (rezusy), najbardziej spokrewnione z człowiekiem zwierzęta, zostały odseparowane od matek. Następnie, jedne z nich były karmione przez drucianą, inne przez szmacianą postać. Chętniej wracały do „szmacianej matki”, a te karmione przez drucianą miały szereg zaburzeń natury fizjologicznej (m.in. problemy z trawieniem, biegunki). Wszystkie małpki stały się z czasem agresywne, wycofane, nieufne, ich reakcje były zakłócone w podobny sposób, jak w przypadku zaburzeń psychicznych u ludzi.
Sama czuję i pamiętam, jak bardzo ważne dla mnie było przytulanie się do rodziców. Zapewniało nie tylko poczucie bezpieczeństwa, ale też komfort psychiczny. Kiedy o tym myślę, opływała mnie fala pozytywnej energii.
Sprawdź też, jak budować więź emocjonalną z dzieckiem po porodzie.
W dużym stopniu był to efekt działania hormonu szczęścia − oksytocyny, która wydziela się, między innymi, w takich momentach. Ale nie tylko. Oksytocyna produkowana jest także w organizmie samic pod koniec ciąży i w okresie laktacji. U kobiet po porodzie wywołuje zachowania opiekuńcze i wzmaga poczucie szczęścia. Badania prof. P. Zaka potwierdziły, że wpływa korzystnie na budowanie zaufania między ludźmi.
Wzrost poziomu hormonu szczęścia to obniżenie ilości hormonu stresu – kortyzolu, czyli mniejsze napięcie i większa szansa na prawidłowy rozwój.
Sprawdź też, jak wychować dziecko bez krzyku.
Przytulanie dzieci – na liście pierwszych potrzeb!
Czułość i potrzeba opieki nad dzieckiem jest zakorzeniona w umyśle matki i ściśle związana z instynktem macierzyńskim. Zaspokojenie potrzeb biologicznych to jedno. Natomiast równie ważne są potrzeby psychiczne i emocjonalne dziecka. Potrzeba dotyku jest prawie tak samo istotna, jak potrzeby fizjologiczne. Można powiedzieć, że rodzi się ona razem z dzieckiem.
Dobitnym przykładem skutków, jakie daje brak opieki, dotyku i czułości, jest choroba sieroca. Węgierski psychiatra R. Spitz przeprowadził eksperyment porównawczy na grupie dzieci umieszczonych w 2 różnych instytucjach: przytułku i żłobku więziennym. W pierwszej, opiekunami były pielęgniarki, zaś w żłobku dzieci miały zapewniony niezbędny kontakt fizyczny z własnymi matkami. Efekt był taki, że 1/3 dzieci z przytułku zmarła w ciągu pierwszych 2 lat życia, co nie wydarzyło się w przypadku dzieci, które były blisko matek. Co ciekawe, pielęgniarki prowadzące przytułek upatrzyły sobie jedno z dzieci – było ładne, więc często okazywały mu czułość. Obserwacja pokazała, że było to jedyne dziecko spośród 30 innych, które rozwijało się prawidłowo.
Sprawdź też, jak być dobrym ojcem i nie zwariować.
Co daje przytulanie?
Przytulanie, dotyk wpływają na różne aspekty rozwoju osobowości człowieka: staje się on bardziej ufny, otwarty, empatyczny, zdolny do miłości i jej okazywania w dorosłym życiu. Co za tym idzie – łatwiej odnajduje się w relacjach międzyludzkich, nie dusi w sobie emocji, lepiej radzi sobie z codziennymi wyzwaniami.
Osoby, które zostały pozbawione czułości we wczesnym dzieciństwie (zwłaszcza w okresie niemowlęctwa) mogą stać się „społecznie upośledzone”, wycofane, trudne i chłodne. Ich zdolności poznawcze i społeczne, które kształtują się w ciągu pierwszych lat życia, nie mogą się w pełni rozwinąć ze względu ograniczone poczucie bezpieczeństwa.